Jak pracodawcy stosują umowy o nieujawnianiu

Umowa o nieujawnianiu jest pisemną umową prawną i zwykle zawierana jest między pracodawcą a pracownikiem. Umowa określa wiążące warunki, które zabraniają pracownikowi ujawniania poufnych i zastrzeżonych informacji o firmie. Aby umowa była prawnie wiążąca, pracownik musi otrzymać coś w zamian za podpisanie umowy - zatrudnienie w tym przypadku.

Umowy o nieujawnianiu są również znane jako nieujawnianie, NDA, umowy o poufności, umowy o tajemnicy, umowy o zastrzeżonych informacjach i umowy o poufności.

NDA obowiązuje przez okres zatrudnienia pracownika i przez okres po rozwiązaniu stosunku pracy. Aby być wykonalnym, umowa o zachowaniu poufności musi chronić informacje, które są zarówno poufne, jak i cenne.

Inne przypadki, gdy używane są umowy o nieujawnianiu

W innych okolicznościach, w których pracodawca jest zainteresowany zachowaniem poufności i poufności informacji o firmie, może zostać zawarta umowa o nieujawnianiu. Korzystanie z NDA w niektórych z tych okoliczności wymaga skoku wiary ze strony pracodawcy, który może nie znać wszystkich osób zaangażowanych w rozmowę.

Korzystając z wiążącego dokumentu prawnego, pracodawca miałby jednak możliwość odwołania się, gdyby poufne lub zastrzeżone informacje o firmie zostały udostępnione. Do sytuacji, w których pracodawca będzie chciał zawrzeć umowę o nieujawnianiu, należą:

• Rozmowy kwalifikacyjne dotyczące zarządzania i wyższego szczebla podczas których poufne informacje o firmie są omawiane z kandydatem, ponieważ zatrudnienie starszego pracownika jest prawie niemożliwe bez omawiania wysoce poufnych informacji. Bez dyskusji pracodawca i kandydat nie byliby w stanie stwierdzić, czy kandydat pasuje do pracy.
• Kontrakt konsultanta lub wykonawcy i dyskusje na temat przydziału oraz wszelkie produkty wynikające z prac kontraktowych wykonanych dla firmy.
• Dyskusje dostawców dotyczące produktów, części i innych zastrzeżonych informacji aby ustalić, czy sprzedawca ma zdolność i zdolność do produkcji niezbędnego produktu.

• Sytuacje związane z zakupem akcji lub firmy, należytą starannością lub jakąkolwiek interakcją, w trakcie której udostępniane są informacje poufne. Podczas badania due diligence każda osoba, która musi przejrzeć poufne informacje o firmie, musi podpisać umowę o zachowaniu poufności. Obejmuje to księgowych, właścicieli firm, starszych pracowników przeglądu produktów i tak dalej.

Świadczenia pracodawcy z tytułu korzystania z umów o nieujawnianiu

Pracodawcy korzystają z umów o nieujawnianiu, ponieważ powstrzymują te strony od dzielenia się z konkurentami wszelką zastrzeżoną wiedzą, tajemnicami handlowymi, informacjami o kliencie lub produkcie, planami strategicznymi lub innymi informacjami, które są poufne i zastrzeżone dla firmy.

Umowy o nieujawnianiu stanowią, że osoba podpisująca nie może ujawniać ani w żaden sposób czerpać korzyści z poufnych informacji firmowych dostarczonych im.

Umowy o nieujawnianiu często zakładają własność firmy do wszystkiego, co zostało opracowane, napisane, wyprodukowane lub wynalezione w trakcie lub w wyniku zatrudnienia, umów, usług lub wywiadów, jeśli jest to w jakikolwiek sposób związane z zakresem działalności firmy.

Umowa o nieujawnianiu powinna zawierać klauzulę, która pozwala pracodawcy podpisać się lub zezwolić podpisującemu na korzystanie z zastrzeżonych informacji firmy. Dzięki temu pracownicy mają pewną swobodę uczestniczenia w takich działaniach, jak zakładanie działalności gospodarczej lub stawanie się dostawcą dla byłego pracodawcy.