Różnica między pracownikiem zwolnionym i niezwolnionym

Istnieją dwa podstawowe typy pracowników w miejscu pracy - „zwolnieni pracownicy” i „pracownicy nie zwalniani”. Jaka jest różnica między tymi pracownikami a stanowiskami, które posiadają? Najważniejszą różnicą jest wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych. Termin „zwolniony” oznacza zwolnienie z zapłaty za nadgodziny.

Istnieją przepisy regulujące, czy pracownik może być zwolniony z otrzymywania wynagrodzenia za nadgodziny.

Zwolnieni pracownicy

Niektóre rodzaje pracowników, często klasyfikowane jako pracownicy zwolnieni, nie są uprawnieni do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, co gwarantuje ustawa Fair Labor Standards Act (FLSA). Co więcej, większość stanów ma własne przepisy dotyczące stawek i stawek godzinowych, które mają jeszcze więcej wymagań oprócz FLSA.

FLSA wymaga, aby pracodawcy płacili co najmniej minimalne wynagrodzenie przez okres do 40 godzin w tygodniu pracy, a wynagrodzenie za nadgodziny za dodatkowy czas, chyba że pracownik zalicza się do kategorii wyjątków.

Oprócz ustawy federalnej, wiele państw ma swój własny zestaw wymogów i przepisów dotyczących wynagrodzeń i konieczne jest przestrzeganie przez pracodawców zarówno prawa federalnego, jak i stanowego.

Jeśli pracownik jest uważany za zwolnionego z podatku (w porównaniu ze zwolnionym z podatku), jego pracodawca nie musi płacić im wynagrodzenia za nadgodziny. Od decyzji pracodawcy zależy, czy zapłacić za godziny przepracowane w godzinach nadliczbowych. Niektórzy pracodawcy mogą stworzyć pakiet świadczeń pracowniczych z dodatkowymi dodatkami zamiast wynagrodzenia za nadgodziny.

Ogólnie rzecz biorąc, aby zostać uznanym za pracownika „zwolnionego”, należy otrzymywać wynagrodzenie (a nie godzinowe) i wykonywać obowiązki wykonawcze, administracyjne lub zawodowe. Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawy dla pracodawców, istnieją dodatkowe przepisy federalne, stanowe i FLSA dotyczące innych klasyfikacji pracowników, takich jak stażyści, niezależni wykonawcy, pracownicy tymczasowi, wolontariusze, pracownicy szkoleniowi i pracownicy zagraniczni, których pracodawcy muszą przestrzegać przez.

Pracownicy bez zwolnień

Pracownik nie zwolniony jest uprawniony do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe w ramach Fair Labor Standards Act (FLSA). Ponadto niektóre państwa rozszerzyły wytyczne dotyczące wynagrodzenia za nadgodziny. Sprawdź w swojej witrynie internetowej Departamentu Pracy zasady w swojej lokalizacji. Pracodawcy są zobowiązani do zapłaty czasu i połowy regularnej stawki wynagrodzenia pracownika, gdy pracują dłużej niż 40 godzin w danym tygodniu płatniczym. Większość pracowników musi otrzymywać federalne wynagrodzenie minimalne (7,25 USD w 2019 r.) Za regularny czas i co najmniej półtorej godziny za każdą przepracowaną godzinę w stosunku do standardu 40.

Rodzaje zwolnionych pracowników

Fair Fair Standards Act (FLSA) uznaje trzy główne kategorie zwolnionych pracowników:

• Wykonawczy
• Profesjonalny
• Administracyjny

Kategorie te są celowo szerokie, aby objąć wiele rodzajów miejsc pracy.

Są to zadania wykonywane w pracy, a nie tylko tytuł pracy, które określają status zatrudnienia zwolnionego od pracy i zwolnionego.

FLSA gwarantuje pracownikom zwolnionym z pracy półtora raza normalną stawkę wynagrodzenia za godziny nadliczbowe przepracowane w danym okresie pracy.

Wytyczne dotyczące zwolnienia z obowiązku zapłaty za nadgodziny

Pracownicy administracyjni, wykonawczy i zawodowi, sprzedawcy i pracownicy STEM (nauki, technologii, inżynierii i matematyki) mogą zostać zakwalifikowani jako zwolnieni, a zatem nie kwalifikują się do wynagrodzenia za nadgodziny, jeśli spełniają następujące kryteria:

• Pracownicy otrzymują wynagrodzenie, a nie wynagrodzenie za godzinę.
• Pracownicy zarabiają co najmniej 455 USD tygodniowo.
• Pracownicy otrzymują wynagrodzenie za każdy tydzień pracy.

Ponadto, aby zakwalifikować się do zwolnienia z nadgodzin, pracownicy muszą również spełnić określone testy zatrudnienia dotyczące ich obowiązków i obowiązków. Według Towarzystwa Zarządzania Zasobami Ludzkimi (SHRM), następujące ogólne warunki muszą być spełnione, aby wyznaczyć pracownika jako zwolnionego:

• Dla wyłączenie wykonawczepracownicy muszą mieć podstawowy obowiązek zarządzania przedsiębiorstwem, działem lub działem przedsiębiorstwa; musi zwyczajowo i regularnie kierować pracą co najmniej dwóch pracowników; i musi mieć uprawnienia do zatrudniania lub zwalniania, lub też ich sugestie i zalecenia dotyczące zatrudniania, zwalniania lub zmiany statusu innych pracowników muszą mieć szczególną wagę.
• Dla zwolnienie administracyjnepracownicy muszą mieć podstawowy obowiązek wykonywania pracy biurowej lub niefizycznej bezpośrednio związanej z zarządzaniem lub ogólną działalnością pracodawcy lub klientów pracodawcy, a ich podstawowym obowiązkiem musi być wykonywanie swobody uznania i niezależnego osądu w odniesieniu do spraw znaczenie.

• Dla zwolnienie zawodowepracownicy muszą mieć podstawowy obowiązek pracy wymagającej zaawansowanej wiedzy w dziedzinie nauki lub uczenia się zwyczajowo zdobywanej przez długotrwałe, specjalistyczne, intelektualne nauczanie i studia lub muszą specjalizować się w kilku innych, podobnie wyspecjalizowanych dziedzinach, takich jak nauczanie, analityka komputerowa i inżynieria.

Wyjątki do wymagań nadgodzin

Ogólnie rzecz biorąc, pracownicy, którzy nie są zwolnieni, zarabiający mniej niż 455 USD tygodniowo, czyli 23 660 USD rocznie, mają zagwarantowane wynagrodzenie za nadgodziny.

Niektóre wyjątki to naukowcy lub osoby pracujące w ramach dotacji edukacyjnej lub rządowej.

Przykłady statusu nadgodzin pracowników

• Susan jest zwolnionym pracownikiem, dlatego nie ma prawa do wynagrodzenia za nadgodziny.
• John jest pracownikiem nie zwalniającym, więc pracuje tyle godzin nadliczbowych, ile tylko może, ponieważ zarabia półtora raza więcej niż jego stawka godzinowa.
• Bethany zarabia 400 USD tygodniowo, więc ma gwarancję zarabiania nadgodzin za dodatkowe godziny w biurze.
• Po jej awansie i podwyżce wynagrodzenia, Reshma nie była już zwolnionym pracownikiem uprawnionym do wynagrodzenia za nadgodziny.
• Rob wziął pierwszą z dwóch ofert pracy pomimo niższej pensji, ponieważ byłby uprawniony do wynagrodzenia za nadgodziny.

Niektóre państwa mają różne wytyczne dotyczące klasyfikacji zwolnionych pracowników i minimalnego wynagrodzenia za nadgodziny

Nie wszystkie państwa mają takie same wytyczne dla zwolnionych pracowników. Na przykład w Kalifornii, aby zakwalifikować osobę jako zwolnioną z wymogów nadgodzin, wielcy pracodawcy muszą zapłacić pracownikowi co najmniej 49.920 USD. Dla małych pracodawców kwota wynosi 45 760 USD. Wszyscy inni pracownicy automatycznie kwalifikowaliby się do pracy w godzinach nadliczbowych bez względu na obowiązki zawodowe. Pracownicy zarabiający powyżej progu wynagrodzenia nadal musieliby spełnić inne kryteria statusu zwolnienia, aby mogli zostać umieszczeni w tej kategorii.

Również pracownicy nie zwolnieni muszą otrzymywać wynagrodzenie za nadgodziny odpowiadające co najmniej 1,5-krotności minimalnego wynagrodzenia w Kalifornii w wysokości 12 USD za godzinę (dla pracodawców zatrudniających ponad 26 pracowników) lub 18,50 USD za godzinę.

W Nowym Jorku progi wynagrodzenia NYS z 2019 r. Różnią się w zależności od lokalizacji. Nowy Jork ma osobny próg dla małych i dużych pracodawców. Okręgi Nassau, Suffolk i Westchester również mają inny próg niż reszta stanu Nowy Jork.

Sprawdź w Ministerstwie Pracy najnowsze przepisy dotyczące godzin nadliczbowych w Twojej okolicy.