Czy media mają liberalne nastawienie?

„Czy media są liberalne?” to pytanie, które często zadają czytelnicy i widzowie, ponieważ politycy rutynowo składają takie oskarżenie, zwłaszcza w latach wyborczych. Choć często słychać twierdzenia o liberalnym nastawieniu do mediów, trzeba bliżej zbadać, czy są prawdziwe.

Roszczenie

Ponieważ polityka jest sportem krwawym, za każdym razem, gdy media informują o historii postrzeganej jako negatywna wobec kandydata lub przywódcy rządowego, często dochodzi do natychmiastowego oskarżenia, że ​​reporter, jej redaktorzy lub właściciele korporacji „chcą” uzyskać bezradnego polityka tylko próbuję pomóc ludziom. Częściej słyszy się oskarżenia o liberalne nastawienie do mediów niż konserwatywne nastawienie mediów.

Nieporozumienie w mediach, że niektórzy ludzie, w tym politycy, próbują przekazać, że w firmach medialnych w całym kraju, odbywają się tajne spotkania, na których dziennikarze otrzymują rozkazy, jak pochylić tę wiadomość, aby uzyskać liberalne korzyści polityczne. Zanim opowiadanie zostanie opublikowane na antenie, w Internecie lub w formie drukowanej, jest zniekształcone, tak że promowane są liberalne poglądy polityczne, a konserwatywne przekonania są tłumione.

Dowód

Twierdzenia o liberalnym nastawieniu do mediów sięgają dziesięcioleci. Administracja Nixona stwierdziła, że ​​media były stronnicze wobec wojny w Wietnamie w USA, a ciągłe negatywne raporty niszczyły wysiłki wojskowe USA. Podczas kampanii wyborczej kandydat na prezydenta George H.W. Bush nazwał reporterów „żałosnymi mędrcami” za opisanie jego rozpryskującej się kampanii w 1980 roku.

Podczas wyborów prezydenckich w 2008 r. Media były krytykowane za pomoc Barackowi Obamie w wygraniu Białego Domu, podczas gdy John McCain i Sarah Palin w słabym świetle. Wywiad z Katie Couric, który rzucił się na Palina, jest jednym z przykładów, na które zwracają uwagę konserwatyści, dowodząc ich roszczeń.

Powództwo wzajemne

Dziennikarze rzeczywiście krytykowali amerykańskie wysiłki wojskowe w Wietnamie. Kotter CBS, Walter Cronkite, jedna z 10 legend telewizyjnych, powrócił z podróży do Wietnamu, by powiedzieć, że wojna nie jest wygrana. Było to jedno z 12 wydarzeń, które zmieniły zasięg wiadomości. Ale prezydent Lyndon B. Johnson, liberalny demokrata, nadal był w Białym Domu. Analiza Cronkite'a byłaby krytyczna wobec liberalnego polityka, a nie konserwatywnego.

Ponadto dowody wskazują, że Cronkite nie wyruszył na zagładę amerykańskich szans w Wietnamie, ponieważ jego wcześniejsze raporty były pozytywne.

Jeśli chodzi o kampanię prezydencką w 2008 r., Uwaga mediów skupiła się na demokratycznym wyścigu o prezydenta ze względu na jego historyczny charakter. Nominowany będzie albo Barackiem Obamą, albo Hillary Clinton. Fabuła była bardziej ekscytująca niż konkurs po stronie Republikanów.

Jeśli chodzi o wywiad z Katie Couric, który wypaczył Palina, liberałowie od dawna twierdzili, że wywiad Courica wcale nie był trudny. Na przykład Couric zapytał tylko, jakie czasopisma i gazety czytają, a Palin odpowiedział „wszystkimi” i nie podałby konkretnej nazwy, przez co zastępca kandydata na prezydenta wydawał się niedoinformowany.

Ale chociaż niektórzy mówią, że republikański kandydat John McCain nie otrzymał korzystnych relacji, od dawna uważany był za ulubionego reportera wiadomości. Częściowo było to spowodowane jego autobusem „Straight Talk Express” podczas wyborów w 2000 roku. Reporterzy mieli prawie nieograniczony dostęp do McCaina, ponieważ wszyscy podróżowali po wsi podczas tegorocznych prawyborów republikańskich.

Dolna linia

Omawiając zarzuty liberalnego nastawienia do mediów, ważne jest zdefiniowanie mediów. Gwiazdy Hollywood, jak liberał George Clooney, nie boją się wyrażać swoich poglądów politycznych lub pracować nad wyborem kandydatów. Oprah Winfrey przypisuje Obamie impet, którego potrzebował, by wyprzedzić Hillary Clinton w prawyborach demokratycznych w 2008 r., Choć spotkała się z reakcją niektórych widzów za odwrócenie się od kandydatki. Jednak Clint Eastwood od dawna faworyzował konserwatywnych kandydatów i przemawiał na Narodowej Konwencji Republikańskiej w 2012 roku.

Ani Clooney, ani Winfrey nie są związani tymi samymi standardami etycznymi, co tradycyjni reporterzy, którzy powinni radzić sobie z kumplami z kandydatami politycznymi. Gospodarze talk show, jak Rachel Maddow z MSNBC, prezentują skośne programy telewizyjne, które nie powinny być uważane za proste wiadomości. Podczas gdy jest politycznie liberalna, rekompensuje ją Sean Hannity i inni konserwatyści w Fox News Channel.

Tradycyjne media informacyjne przedstawiają czasami wiadomości krytyczne wobec prezydenckich administracji lub kampanii, jak Cronkite robił to wiele pokoleń temu. Raporty te muszą spełniać standardy dokładności i równowagi, aby uniknąć oskarżeń o stronniczość.

Dla tych, którzy pracują w mediach, część bycia strażnikiem urzędników państwowych jest odporna na krytykę. Dla widzów otrzymywanie wiadomości z różnych źródeł, nawet z gospodarzy talk show z przeciwnymi punktami widzenia, zapewnia kontakt ze wszystkimi stronami spraw politycznych.