Jak cenzura mediów wpływa na wiadomości, które widzisz

Chociaż możesz nie zdawać sobie z tego sprawy, cenzura mediów odbywa się w wielu formach w sposób, w jaki otrzymujesz wiadomości. Podczas gdy wiadomości są często edytowane na długość, istnieje wiele subiektywnych wyborów, które mają na celu powstrzymanie niektórych informacji przed upublicznieniem. Czasami decyzje te są podejmowane w celu ochrony prywatności danej osoby, inne w celu ochrony mediów przed skutkami korporacyjnymi lub politycznymi, a jeszcze inne w przypadku obaw o bezpieczeństwo narodowe.

Ochrona prywatności osoby

To prawdopodobnie najmniej kontrowersyjna forma cenzury mediów. Na przykład, gdy osoba niepełnoletnia (osoba poniżej 18 roku życia) popełnia przestępstwo, jej tożsamość jest ukryta, aby chronić ją przed przyszłymi krzywdami - dlatego nie odmawia się jej zdobycia wykształcenia lub pracy. Zmienia się to, gdy małoletni zostaje oskarżony jako osoba dorosła, jak w przypadku przestępstwa z użyciem przemocy.

Większość mediów również ukrywa tożsamość ofiar gwałtu, więc ci ludzie nie muszą znosić publicznego upokorzenia. Tak nie było przez krótki okres w NBC News, kiedy w 1991 r. Zdecydowała się zidentyfikować kobietę oskarżającą Williama Kennedy'ego Smitha (część potężnego klanu Kennedy'ego) o zgwałcenie jej. NBC później powrócił do powszechnej praktyki tajemnicy.

Dziennikarze chronią także swoje anonimowe źródła przed ujawnieniem swojej tożsamości z obawy przed odwetem. Jest to szczególnie ważne, gdy informatorzy są wysoko postawionymi osobami w rządach lub korporacjach, które mają bezpośredni dostęp do ważnych informacji.

Unikanie szczegółów graficznych i obrazów

Każdego dnia ktoś popełnia ohydny akt przemocy lub deprawacji seksualnej. W redakcjach w całym kraju redaktorzy muszą zdecydować, czy powiedzenie ofiary „zostało zaatakowane” wystarczy, by opisać, co się stało.

W większości przypadków tak nie jest. Należy więc dokonać wyboru sposobu opisania szczegółów przestępstwa w sposób, który pomoże publiczności zrozumieć jego okrucieństwo bez obrażania czytelników lub widzów, zwłaszcza dzieci.

To cienka linia. W przypadku Jeffreya Dahmera sposób, w jaki zabił kilkanaście osób, uznano za tak chore, że szczegóły graficzne były częścią historii.

Tak było również wtedy, gdy redaktorzy wiadomości mieli do czynienia z seksualnymi szczegółami Presa.Relacje Billa Clintona z Monicą Lewinsky i oskarżenia o molestowanie seksualne Anity Hill dotyczyły wtedy U.S. Nominowany do Sądu Najwyższego Clarence Thomas. Słowa, które żaden redaktor nigdy nie pomyślał o drukowaniu lub nigdy nie pomyślał prezenter, nie były konieczne do wyjaśnienia tej historii.

To są wyjątki. W większości przypadków redaktorzy przekreślają informacje o bardzo brutalnej lub seksualnej naturze, aby nie oczyszczać wiadomości, ale aby nie naruszyć publiczności.

Ukrywanie informacji o bezpieczeństwie narodowym

Amerykańskie wojsko, wywiad i operacje dyplomatyczne funkcjonują z pewną tajemnicą. Ta poufność jest regularnie kwestionowana przez demaskatorów, grupy antyrządowe lub inne osoby, które chcą usunąć przykrywkę dla różnych aspektów rządu USA.

W 1971 r. The New York Times opublikował to, co powszechnie nazywa się dokumentami Pentagonu, tajne dokumenty Departamentu Obrony opisujące problemy amerykańskiego zaangażowania w wojnę w Wietnamie w sposób, w jaki media nigdy nie zgłosiły. Administracja Nixona poszła do sądu w nieudanej próbie powstrzymania wycieku dokumentów przed opublikowaniem.

Kilkadziesiąt lat później WikiLeaks i jego założyciel Julian Assange są pod ostrzałem za opublikowanie ponad ćwierć miliona tajnych dokumentów USA, z których wielu dotyczy bezpieczeństwa narodowego. Gdy The New York Times opublikował te dokumenty amerykańskiego Departamentu Stanu, amerykańskie siły powietrzne odpowiedziały, blokując stronę internetową gazety z jej komputerów.

Te przykłady pokazują, że właściciele mediów stoją w trudnej relacji z rządem. Kiedy zatwierdzają historie zawierające potencjalnie żenujące informacje, urzędnicy państwowi często próbują go cenzurować.

Postępowe interesy korporacyjne

Firmy medialne mają służyć interesowi publicznemu. Czasami jest to sprzeczne z właścicielami konglomeratów, którzy kontrolują głosy tradycyjnych mediów.

Tak było w przypadku The New York Times poinformowali, że dyrektorzy z MSNBC, General Electric i właściciel Fox News Channel, News Corporation, zdecydowali, że nie jest w ich interesie, aby umożliwić gospodarzom Keitha Olbermanna i Billa O'Reilly handel atakami na antenie. Chociaż dźgnięcia wydawały się głównie osobiste, pojawiły się z nich wiadomości.

The Czasy poinformował, że O'Reilly odkrył, że General Electric prowadzi interesy w Iranie. Chociaż legalne, G.E. później powiedział, że przestał. Zawieszenie broni między gospodarzami prawdopodobnie nie przyniosłoby tych informacji, które są warte opublikowania, pomimo pozornej motywacji do ich uzyskania.

Gigant telewizji kablowej Comcast staje przed wyjątkową cenzurą. Wkrótce po tym, jak Federalna Komisja Łączności zatwierdziła przejęcie NBC Universal, zatrudniła komisarza FCC, Meredith Attwell Baker, która głosowała za fuzją.

Podczas gdy niektórzy potępiali ten ruch jako konflikt interesów, jeden tweet wywołuje gniew Comcasta. Pracownik letniego obozu filmowego dla nastoletnich dziewcząt zakwestionował zatrudnienie za pośrednictwem Twittera. Comcast zareagował, ściągając 18 000 USD na finansowanie obozu.

Firma później przeprosiła i zaproponowała przywrócenie jej wkładu. Przedstawiciele obozu twierdzą, że chcą mówić swobodnie, nie będąc wyciszeni przez korporacje.

Ukrywanie uprzedzeń politycznych

Krytycy często nękają media za polityczne uprzedzenia. Chociaż punkty widzenia na stronach redakcyjnych są jasne, związek między polityką a cenzurą jest trudniejszy do zauważenia.

Program informacyjny ABC Nightline kiedyś poświęcił swoją transmisję na odczytanie nazwisk ponad 700 amerykańskich żołnierzy i kobiet zabitych w Iraku. To, co wydawało się uroczystym hołdem złożonym ofiarom wojskowym, było interpretowane jako motywowany politycznie, antywojenny wyczyn przez Sinclair Broadcast Group, który nie pozwalał na oglądanie programu na siedmiu stacjach ABC, których był właścicielem.

Sinclair to ta sama firma, która według grupy obserwatorów mediów wezwała ponad 100 członków Kongresu „zwolenników cenzury” do zgłaszania obaw FCC o plany Sinclaira dotyczące nadania filmu, Skradziony honor. Ta produkcja została wysadzona za propagandę przeciwko ówczesnemu kandydatowi na prezydenta Johnowi Kerry.

Sinclair odpowiedział, że chce nadać film dokumentalny po tym, jak główne sieci odmówiły jego pokazania. W końcu, kłaniając się naciskom na kilku frontach, firma wyemitowała poprawioną wersję, która zawierała tylko części filmu.

Kraje komunistyczne, które kiedyś zatrzymały swobodny przepływ informacji, mogły w dużej mierze zniknąć, ale nawet w Ameryce kwestie cenzury utrzymują pewne wiadomości od ciebie. Wraz z eksplozją dziennikarstwa obywatelskiego i platform internetowych prawda będzie miała teraz łatwiejszy sposób na wyjście.