Co to jest aluzja i jak poprawi twoje pisanie

Aluzja jest odniesieniem, od dzieła literackiego do innego dzieła fikcji, filmu, dzieła sztuki, a nawet prawdziwego wydarzenia. Aluzja służy jako rodzaj stenografii, czerpiąc z tej zewnętrznej pracy, aby nadać większy kontekst lub znaczenie opisywanej sytuacji. Chociaż aluzje mogą być ekonomicznym sposobem komunikowania się z czytelnikiem, ryzykują alienacją czytelników, którzy nie rozpoznają tych odniesień.

Silna fikcja (lub poezja w tym zakresie) wykorzysta aluzje, aby fikcja działała na obu poziomach. Czytelnicy, którzy rozumieją aluzje, zyskują bogatsze zrozumienie pracy, podczas gdy ci, którzy nie potrafią nadal śledzić historii, mogą być przez nią rozrywani lub oświeceni.

Aluzje są często uważane za rodzaj hipertekstu, łączącego czytelnika z inną tradycją lub historią literacką. Niektóre prace, takie jak wiersz „The Wasteland”, praktycznie próbkują inne utwory, podobnie jak DJ-e próbują inne piosenki. Jednak aluzje mogą być dość subtelne. Na przykład wpływ Shakespeare'a na literaturę w języku angielskim jest tak silny, że aluzje do jego sztuk często powstają bez świadomości ludzi, gdy mówią: „nie zachowuj się jak Romeo”.

Korzyść z używania aluzji

Pisarze często nie są w stanie wymyślić opisowego sposobu dotarcia do punktu w historii. Tutaj aluzje mogą być bardzo pomocne. Na przykład wyobraź sobie jako pisarza, że ​​musisz wyjaśnić walkę swojego głównego bohatera z przytłaczającym przeciwnikiem. Chcesz zrozumieć, że postać jest sprawiedliwa i ma szansę wygrać bitwę, nawet jeśli ta szansa wydaje się być zdalna. Można łatwo odnieść się do konfrontacji jako spotkania „Dawid spotyka Goliata”. Nawiązujesz do dobrze znanej biblijnej historii Dawida i Goliata, aby przywołać myśl czytelnika do idei, że konfrontacja będzie jak jednostronna bitwa, ale że słabsi będą mieli szansę na triumf.

Oczywiste aluzje

Używanie aluzji nie jest niczym niezwykłym. To oszczędność słów i przyspieszy twoją historię. Jednym z przykładów oczywistej aluzji jest wyrażenie „ten facet wygląda jak zwykły Adonis”. To nawiązanie do mitycznej postaci piękna Adonisa. Podczas gdy słowo jest starożytne, odniesienie (lub aluzja) nie jest. Innym przykładem jest fraza: „Czuję, że niosę ciężar świata na moich ramionach”. Znowu nawiązywałbyś do starożytnej postaci (przedstawiającej Atlasa, który trzymał kulę świata na ramionach) jako sposób na przekazanie czytelnikom, że twoja postać czuje się obciążona.

Niejasne aluzje

Czasami aluzje mogą być trudne do zauważenia i powinny być używane oszczędnie. Nie chcesz, aby czytelnicy stale musieli uruchamiać słownik, aby wyszukać kontekst. Jednak może to być stosowne (zwłaszcza jeśli twoja praca jest dziełem z epoki), aby użyć mniej niż oczywistej aluzji. Jednym z przykładów jest Herman Melville, który (w „Moby Dick”) stwarza poczucie zbliżającej się zagłady, kiedy nazywa główny statek Pequod. Czytelnicy klasyki Melville'a mogą być świadomi, że ludzie Pequota, plemienia rdzennych Amerykanów, którzy zostali zmuszeni do wymarcia.

Nazwa statku posłużyła stworzeniu poczucia rychłego zniszczenia dzięki użyciu tej aluzji.