Przeczytaj osobistą biografię Lilly Ledbetter

Lilly McDaniel urodziła się w kwietniu 1938 roku. Wyszła za mąż za Karola Ledbettera i razem mieli dwoje dzieci: Vicky i Phillip Charles, którzy pobrali się i mieli własne dzieci.

Jej mąż, CSM Charles J. Ledbetter (amerykańska armia), był wysoko cenionym weteranem. Niestety, zmarł 11 grudnia 2008 r., W wieku 73 lat i nie żył wystarczająco długo, aby zobaczyć, że prezydent Obama podpisał ustawę Lilly Ledbetter Fair Pay z 2009 r. Z dniem 29 stycznia 2009 r. Obecnie 70, Lilly mieszka w Jacksonville, Alabama na małej emeryturze i jak wielu Amerykanów martwi się o utratę domu.

Lilly Ledbetter, skromna, nowa amerykańska ikona

Lilly Ledbetter była zatrudniona przez Goodyear Tire and Rubber przez dziewiętnaście lat, zanim odkryła, że ​​płacono jej znacznie mniej za tę samą pracę, za którą płacili jej rówieśnicy płci męskiej. Złożyła pozew przeciwko Goodyear, a po długiej batalii prawnej ostatecznie rozstrzygnęła ją Sąd Najwyższy USA; straciła.

Sąd Najwyższy stwierdził, że zbyt długo składała skargę. Ta decyzja, która ułatwiła pracodawcom uchylenie się od praktyk dyskryminacji płacowej, stałaby się gorącym tematem prawnym zarówno dla Demokratów, jak i Republikanów: McCain miał „Joe hydraulika”, a Obama miał „Lilly Ledbetter”.

Twardy pracownik mimo trudnych warunków

Od 1979 do 1998 roku Lilly pracowała niestrudzenie w fabryce Goodyeara na nocnej zmianie od godziny 19:00. do 7 rano, gdzie codziennie poddawana była dyskryminacji seksualnej i nękaniu. W 1996 r. Otrzymała nagrodę „Top Performance Award”, ale jej podwyżki nigdy nie pasowały do ​​jej osiągnięć i nie były zgodne z wynikami mężczyzn.

W 2007 roku zeznała przed Kongresem na temat swojej skargi EEOC dotyczącej przełożonej, która domagała się przysług seksualnych, jeśli chciała dobrych ocen pracy. Został przydzielony ponownie, ale zapewnienie jej praw tylko pogorszyło sytuację i doprowadziło do izolacji, dalszej dyskryminacji seksualnej i odwetu wobec Ledbettera.

Anonimowy Anioł Lilly

Lilly podpisała umowę ze swoim pracodawcą, że nie będzie rozmawiać o stawkach płac z innymi pracownikami. Nie wiedziała, że ​​była niedostatecznie wynagradzana, aż tuż przed przejściem na emeryturę, kiedy źródło, które pozostaje anonimowe, wrzuciło dziś notatkę do skrzynki pocztowej. W notatce wymieniono pensje trzech innych mężczyzn robiących to samo, którym wypłacono 4 286 do 5 236 USD miesięcznie. Lilly zarabiała tylko 3727 dolarów miesięcznie. Kiedy złożyła skargę do EEOC, została następnie przydzielona do podnoszenia ciężkich opon.

Miała wtedy 60 lat, ale nadal wykonywała zadania, jakich wymagał od niej bezwzględny pracodawca.

Dlaczego to miało znaczenie?

Lilly nie miała pojęcia, że ​​jest niedostatecznie wynagradzana. Nie wolno jej było pytać o płace płacowe ani mówić o nich. Nie miała namacalnych dowodów, dopóki nie była gotowa wycofać się z pracy po 19 latach, że została oszukana.

Ostatecznie, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, że aby mieć status prawny, osoba musi złożyć skargę w ciągu 180 z pierwszej dyskryminacyjnej praktyki płacowej - nawet jeśli nie wiedzieli o tym do znacznie później. Pozwoliło to pracodawcom na ucieczkę od niedoboru pracowników w oparciu o kolor, płeć lub inne dyskryminujące powody, o ile pracownicy nie wiedzieli o tym i nie podjęli natychmiastowych działań prawnych.

Bezinteresowna przyczyna

Ledbetter odegrał ważną rolę przemawiając do polityków, Kongresu, a nawet Baracka Obamy i Hillary Clinton, aby przekonać o potrzebie zmiany. John McCain i Sarah Palin zgodzili się z decyzją Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych (McCain nie popierał uczciwych wynagrodzeń, które stanowiłyby równe wynagrodzenie dla kobiet). McCain również wypowiedział się negatywnie na temat sprawy Ledbettera, a nawet uznał proponowane ustawodawstwo za „próbne marzenie prawnika”.

Ledbetter, skromna kobieta, zakwestionowała przepisy, które nie chroniły pracowników przed dyskryminacją, mimo że sama nigdy nie skorzystałaby bezpośrednio z jej wysiłków.

W słowach Lilly

W blogu Lilly z 22 kwietnia 2008 r. Napisała następujący wpis:

„W tym tygodniu jestem w Waszyngtonie, jadąc z biura Senatu do biura Senatu, by wesprzeć ustawę Lilly Ledbetter o uczciwym wynagrodzeniu - ustawodawstwo, które nosi moje imię. Nigdy bym nie przypuszczał, że to właśnie będę robił w tym momencie mojego życia ! ”Ciężko pracowałem w Goodyear i byłem dobry w mojej pracy. Ale z każdą wypłatą otrzymałem mniej niż zasłużyłem i mniej niż prawo mówi, że mam do tego prawo.

„To decyzja Sądu Najwyższego była krokiem wstecz i straszną decyzją nie tylko dla mnie, ale dla wszystkich kobiet, które mogą walczyć z dyskryminacją płacową”.

Lilly Ledbetter nie może skorzystać z nowego prawa, ale inne kobiety mogą

Sprawa Lilly Ledbetter przeciwko Goodyearowi nie może być ponownie rozpatrzona, a nowe prawo, które pomogła, nie zostanie odzyskane od Goodyear.

Lilly informuje, że w wieku 70 lat nadal żyje „wypłatą do wypłaty” (jej wynagrodzenie emerytalne opiera się na dyskryminujących wynagrodzeniach, jakie otrzymała). „Będę obywatelem drugiej klasy przez resztę mojego życia … Wpływa to na każdego grosza, który mam dzisiaj”.⁽¹⁾

Ale kiedy udała się do Waszyngtonu, aby podpisać nowe prawo, noszące jej imię, z entuzjazmem oświadczyła: „Jestem po prostu podekscytowany, że to w końcu minęło i wysyła wiadomość do Sądu Najwyższego: Źle to zrobiłeś”.⁽²⁾

Linia wydarzeń prawnych w Lilly Ledbetter vs. Goodyear

• 1979 - listopad 1998: Lilly pracowała jako kierownik obszaru w Goodyear Tire and Rubber Company w zakładzie w Gadsden w Alabamie.Marzec 1998: Ledbetter przesłał kwestionariusz do Komisji ds. Równości Zatrudnienia (EEOC), pytając o wynagrodzenia.
• Lipiec 1998: Złożone formalne opłaty EEOC. Dwa główne twierdzenia Ledbetter: roszczenie z tytułu dyskryminacji płacowej tytułu VII i roszczenie na podstawie ustawy o równych wynagrodzeniach z 1963 r. (EPA), 29 USC § 206 (d). Po złożeniu skargi Ledbetter, a następnie 60-letnia, została przeniesiona do podnoszenia ciężkich opon; wyraźnie akt zemsty Goodyeara.

  Sąd rejonowy dopuścił niektóre z roszczeń Ledbettera, w tym roszczenie z tytułu dyskryminacji płacowej tytułu VII do postępowania sądowego. Ale Sąd Okręgowy wydał wyrok na korzyść Goodyear w sprawie kilku jej roszczeń, w tym roszczenia Equal Pay Act.

• Listopad 1998: Ledbetter przeszedł na wcześniejszą emeryturę i złożył pozew „twierdząc, między innymi, o dyskryminacji ze względu na płeć na mocy tytułu VII ustawy o prawach obywatelskich z 1964 r.” Jury przyznało Ledbetter około 3,3 miliona dolarów, ale kwota ta została później zmniejszona do około 300 000 USD.
• Listopad 2006 r. - maj 2007 r.: Goodyear odwołał się do Sądu Najwyższego USA, który uchylił orzeczenie sądu niższej instancji na rzecz Goodyear. W głosowaniu 5-4 głosowano, że Ledbetter nie ma prawa do odszkodowania, ponieważ złożyła swoje roszczenie ponad 180 dni po otrzymaniu pierwszej dyskryminacyjnej wypłaty. (Ledbetter przeciwko Goodyear Tire & Rubber Co., 550 U.S. 618; R048; Nr 05-1074; Argumentował 11/27/06; Postanowił 29.05.07.
• Styczeń 2009: Bitwa była kontynuowana, a kilka ustaw wprowadzono w celu zmiany prawa. 29 stycznia 2009 r. Ustawa Lilly Ledbetter Fair Pay z 2009 r. Została podpisana przez prezydenta Baracka Obamę.

Mąż Lilly, Karol, zmarł w grudniu 2008 r., Na krótko przed przyjęciem ustawy.

_Źródła:

⁽¹⁾ _{Birmingham News, 23 stycznia 2009 r}

⁽²⁾ _{Birmingham News, 28 stycznia 2009 r}