Przykłady pisania trzeciej osoby z Classic Fiction

Jeśli nadal jesteś trochę zdezorientowany tym, jak wygląda fikcja pisana przez trzecią osobę, przestudiuj te klasyczne przykłady i sprawdź, jak każdy autor radzi sobie z punktem widzenia.

Przykłady pisania trzeciej osoby z Classic Fiction

Czysta proza ​​Jane Austen stanowi doskonałą próbkę trzeciej osoby. Chociaż Duma i uprzedzenie są historią Elizabeth Bennet, narratorem nie jest Elizabeth Bennet. „Ja” lub „my” wystąpiłyby tylko w cytatach:

Kiedy Jane i Elizabeth były same, ta pierwsza, która była ostrożna w pochwałach pana Bingleya, wyrażała się do siostry, jak bardzo go podziwiała.

On jest właśnie tym, czym powinien być młody człowiek - powiedziała, „rozsądna, dobra, pełna humoru, żywa; i nigdy nie widziałem tak szczęśliwych manier! - Tyle łatwości, przy tak doskonałej dobrej hodowli! ”

„Jest także przystojny”, odpowiedziała Elżbieta, „którym powinien być młody człowiek, jeśli może. Jego charakter jest tym samym kompletny”.

Możemy znaleźć nowszy przykład trzeciej osoby w Joseph Heller's Złap 22. Ponownie, choć jest to historia Yossariana, nie opowiada nam tej historii. Zanotuj znaczniki dialogu (np. „Odpowiedział” i „Orr powiedział”). W trzeciej osobie nigdy nie zobaczysz „Powiedziałem” ani „Powiedzieliśmy”.

"Co robisz?" - zapytał Yossarian ostrożnie, kiedy wszedł do namiotu, choć natychmiast zobaczył: - Tu jest przeciek - powiedział Orr. „Próbuję to naprawić”.

„Proszę, przestań”, powiedział Yossarian. „Denerwujesz mnie”.

„Kiedy byłem dzieckiem”, odpowiedział Orr, „chodziłem cały dzień z jabłkami z kraba na policzkach. Jeden w każdym policzku”.

Yossarian odłożył torbę z musette, z której zaczął zdejmować artykuły toaletowe i podejrzliwie się przygotował. Minęła minuta. "Czemu?" był zmuszony zapytać w końcu.

Orr mruczał triumfalnie. „Ponieważ są lepsze niż kasztany,” odpowiedział.

Na koniec, kontrastuj je z przykładem pierwszej osoby z Moby-Dick. W tym przypadku historia opowiedziana jest przez Ismaela, a on mówi bezpośrednio do czytelnika. Wszystko jest z jego perspektywy: widzimy tylko to, co widzi i co nam mówi. Znaczniki dialogu różnią się oczywiście w zależności od „powiedziałem”, kiedy Ishmael mówi, i „odpowiedział”, gdy druga osoba mówi.

"Gospodarz!" Powiedziałem: „Jaki on jest - on zawsze zachowuje takie późne godziny?” Trudno było o dwunastej.

Gospodarz znów zachichotał chudym chichotem i wydawało się, że jest mocno łaskotany czymś, co nie jest dla mnie zrozumiałe. „Nie,” odpowiedział, „generalnie jest wczesnym ptaszkiem - airley do łóżka i airley do wzniesienia - tak, jest ptakiem, który łapie robaka. - Ale wieczorem wyszedł na dom, widzicie, i Nie widzę, co na powietrzu utrzymuje go tak późno, chyba że, może nie sprzedać swojej głowy.

„Nie możesz sprzedać swojej głowy? - Co to za śmieszna historia, którą mi mówisz?” wściekły gniew. „Czy udajesz, że mówisz, panie, że ten harpooneer jest rzeczywiście zaangażowany w tę błogosławioną sobotnią noc, a raczej niedzielny poranek, sprzedając swoją głowę wokół tego miasta?”

Sztuką mającą na celu zapewnienie, że konsekwentnie używasz narracji trzeciej osoby w kawałku fikcji, jest wykonanie pełnego czytania tylko zwracając uwagę na punkt widzenia.