Jak to jest pracować w Smithsonian

Smithsonian Institution to prawdziwie amerykański skarb. Składający się z 19 muzeów, dziewięciu ośrodków badawczych i zoo, Smithsonian jest największym na świecie muzeum i kompleksem badawczym. Jest częścią rządu federalnego, ale nie mieści się w jednej z trzech gałęzi rządu. Kilka lat po tym, jak James Smithson zapisał swój majątek na założenie instytucji, która miała nosić jego imię, Kongres uchwalił przepisy ustanawiające powiernictwo dla Smithsonian Institution. W Smithsonian Institution pracuje ponad 6000 osób. Jim Douglas prowadzi biuro zasobów ludzkich, które obsługuje tych pracowników. Według Douglasa misja Instytucji współgra z nim i resztą pracowników Smithsonian.

Michael Roberts: Misją Smithsonian Institution jest „wzrost i rozpowszechnianie wiedzy”. Jego wizja to „kształtowanie przyszłości poprzez zachowanie naszego dziedzictwa, odkrywanie nowej wiedzy i dzielenie się zasobami ze światem”. Jak Smithsonian operuje tą misją i wizją ?

Jim Douglas, dyrektor ds. Zasobów ludzkich w Smithsonian Institution: Smithsonian poszukuje zróżnicowanej siły roboczej, która odzwierciedla amerykańską historię, którą codziennie dzielimy się z naszymi gośćmi poprzez nasze muzea i inicjatywy edukacyjne.

PAN: Musi istnieć wiele różnych miejsc pracy, które ludzie mogą zrobić dla Smithsonian. Jakie są bardziej pospolite stanowiska znalezione w Smithsonian i co pociągają za sobą te prace?

JD: W Smithsonian są dosłownie setki zawodów, od hodowców zwierząt po astrofizyków, od oficerów ochrony po operatorów naprawy systemów użytkowych, od antropologów po historyków sztuki. Mamy prawników, weterynarzy, muzealników, strażników gier i nie tylko.

PAN: Z pewnością są to różne opcje. Kiedy uczniowie przygotowują się do ewentualnych karier w Smithsonian, jakie stopnie powinni realizować?

JD: Ze względu na szeroki zakres miejsc pracy w Instytucie, nie ma jednego stopnia, do którego można dążyć, ponieważ staramy się o kandydatów w wielu różnych zawodach.

PAN: Smithsonian ma wiele możliwości stypendiów i staży. Jedną rzeczą, jakiej ludzie szukają w takich możliwościach, jest szansa, aby zamienić tymczasowe zadanie w prawdziwą pracę. Czy ludzie często przechodzą ze stypendium lub stażu do stałego zatrudnienia w agencji?

JD: Około dwie trzecie naszych sześciu tysięcy stanowisk to federalne stanowiska służby cywilnej. Wymagają one od wnioskodawców ubiegania się i wyboru na podstawie zasad merytorycznych. Podczas gdy niektórzy stażyści i stypendyści przechodzą na regularne stanowiska Smithsonian, większość z nich jest wypełniana przez otwartą konkurencję. Jeden program federalny, który zezwala stażystom i ostatnim absolwentom bezpośrednio na pełnoetatowe stanowiska federalne, nazywa się Ścieżkami.

PAN: Smithsonian wydaje się nieco wyjątkowy, jeśli chodzi o finansowanie kosztów personelu. Istnieją stanowiska federalne i to, co nazywasz pozycjami zaufania. Czym są te dwa różne?

JD: Te pozycje finansowane przez bezpośrednie środki federalne są uważane za federalne służby cywilne, a procesy rekrutacyjne ogłoszone przez Amerykańskie Biuro Zarządzania Personelem są śledzone przez Smithsonian w wypełnianiu tych stanowisk. Około jedna trzecia naszych stanowisk jest finansowana ze źródeł innych niż bezpośrednie środki federalne, takie jak przychody z naszej działalności gospodarczej, dotacje i umowy, darowizny na cele charytatywne, a nawet fundusze pochodzące z pierwotnego zapisu do Stanów Zjednoczonych przez Jamesa Smithsona na początku XIX wieku.

Nasze pozycje zaufania nie znajdują się w federalnej służbie cywilnej, ale staramy się równolegle wynagradzać i wypłacać świadczenia.

PAN: Smithsonian ma tak wiele wyspecjalizowanych stanowisk. Wygląda na to, że pracownik może znaleźć niszę i pozostać w niej przez długi czas. Jak długo ludzie zazwyczaj przebywają w agencji?

JD: To się zmienia, ale mamy wiele osób, które poświęciły całą swoją karierę Smithsonianowi. Znajdują się one często w polach kuratorskich, gdzie wielu naszych pracowników jest ekspertami w swoich dziedzinach. Wielu z nich to wydajni członkowie personelu, którzy są tu od ponad 50 lat. Mamy też szereg osób, które przeszły na emeryturę, ale utrzymują status emeryta i nadal wnoszą wkład w swoją dziedzinę wiedzy. Często działają jako cenni mentorzy dla tych, którzy przechodzą przez szeregi.

PAN: Jak wiesz, najlepszym miejscem do pracy w rządzie federalnym jest badanie satysfakcji pracowników, które jest corocznie przekazywane pracownikom federalnym. W rankingu z 2013 r. Smithsonian Institution została drugą najlepszą agencją średniej wielkości. Do czego przypisujesz to silne przedstawienie?

JD: Ludzie czują, że mogą wnieść pozytywny wkład. Smithsonian jest instytucją edukacyjną i każdy pracownik rozumie, że odgrywa rolę w wypełnianiu naszej misji prowadzenia badań, edukacji społeczeństwa poprzez osobiste wizyty w naszych muzeach, a także cyfrowo na całym świecie.

PAN: Chciałbym przejść od mówienia o Smithsonian jako całości do omówienia twojej historii. Ci, którzy dopiero zaczynają pracę w służbie publicznej, mogą liczyć na zaufanie kogoś, kto z powodzeniem rozpoczął karierę w pracy rządowej. Profesjonalnie mówiąc, jak dotarłeś do miejsca, w którym jesteś teraz?

JD: Po ukończeniu szkoły przeniosłem się do Waszyngtonu i znalazłem pracę w agencji federalnej, najpierw jako analityk zarządzania, a następnie w dziedzinie stosunków pracy. Przeniosłem się do Smithsonian i ostatecznie poszedłem do szkoły prawniczej w nocy i przeniosłem się do Smithsonian Office of General Counsel, stając się zastępcą radcy prawnego przez wiele lat. Następnie zmieniłem karierę i zostałem kierownikiem działu kadr w Instytucie, w którym obecnie jestem.

PAN: Spędziłeś ponad trzy dekady swojej kariery w Smithsonian. Co tak długo utrzymywało cię w agencji?

JD: Lubię poznawać tematy eklektyczne, więc czym lepiej być? Ponadto mam wielu inteligentnych i interesujących kolegów, z którymi codziennie pracuję. A misja Smithsona - zwiększanie i rozpowszechnianie wiedzy na świecie - rezonuje ze mną.

PAN: Wreszcie, jakie masz rady dla kogoś, kto rozważa karierę w służbie publicznej?

JD: Spełnienie ma świadomość, że podjąłeś wysiłek i, miejmy nadzieję, różnicę, aby poprawić życie innych.

Opublikowano 11 lutego 2014 r.