Nauka myślenia jak prawnik

Pisarz gościnny Henry Dahut, Esq., Autor Marketing Prawny umysł i założyciel GotTrouble.com, zapewnia wgląd w naukę myślenia jak prawnik.

Ostrożny. Prawo kariery może zmienić sposób myślenia.

Pytany o to, dlaczego zostałem prawnikiem, zwykle mówię, że wydawało mi się to mądre. W przeciwieństwie do niektórych moich kolegów ze szkoły prawniczej, nie miałem złudzeń, że zostanę wielkim adwokatem lub prawnikiem. Wszystko, czego chciałem, to wygodny dochód i godna szacunku stacja w życiu. Dla mnie prawo było bezpiecznym wyborem kariery, a nie pasją.

Moim jedynym zmartwieniem było to, że jako twórczy, emocjonalny, prawicowy typ, nie byłbym w stanie myśleć jak prawnik, na przykład analizując sytuację pod każdym kątem. Następnie stary i nieco odurzony prawnik, którego spotkałem w browarze, powiedział mi, że prawdziwym zagrożeniem jest to, że gdy zaczniesz myśleć jak prawnik, trudno będzie myśleć w inny sposób.

Proces ten rozpoczął się pierwszego dnia szkoły prawniczej, kiedy dziekan powiedział naszej skamieniałej klasie pierwszego roku, że zanim będziemy mogli zostać prawnikami, musimy nauczyć się myśleć inaczej. Jeden ze studentów miał odwagę zapytać dziekana, skąd będziemy wiedzieć, kiedy nauczył się myśleć jak prawnicy. Dean rzucił z powrotem: „Kiedy otrzymasz zapłatę za myślenie!”

Wkrótce zobaczyłem, że myślenie jak prawnicy oznaczało zmianę naszych struktur rozumowania. Na przykład pamięć, choć ważna dla sukcesu w szkole prawniczej, stała na drugim miejscu, aby nauczyć się rozumować jak prawnik. Profesorowie prawa nie lubili niczego innego, jak wyplenienie studentów, którzy mogliby dobrze zapamiętywać, ale nie potrafili myśleć o problemach.

Myśląc jak prawnik

Myślenie jak prawnik wymaga myślenia w ramach indukcyjnych i dedukcyjnych form rozumowania. Jako studenci prawa wkroczyliśmy w świat rygorystycznego dialogu, w którym formułuje się abstrakcje, a następnie je opisuje - zazwyczaj prowadzi to do odkrycia ogólnej zasady lub reguły, która jest następnie odróżniana od innej ogólnej reguły. Dowiedzieliśmy się, jak zawęzić i zintensyfikować naszą koncentrację. W duchu Pawłowskim nagrodzono nas, gdy wykonaliśmy te zadania dobrze i wyśmiewaliśmy się, gdy źle je wykonaliśmy.

Proces nauczył nas, jak myśleć defensywnie: Nauczyliśmy się, jak chronić naszych klientów (i nas samych) i dlaczego musimy postępować powoli, znaleźć pułapki, zmierzyć i obliczyć ryzyko. A przede wszystkim nauczyliśmy się nigdy, nigdy nie pozwalać opozycji widzieć, jak się pocisz!

Wkrótce odkryliśmy, że jako prawnicy na szkoleniach było więcej pracy niż moglibyśmy realistycznie zrealizować - chyba że, oczywiście, spędzaliśmy prawie każdą godzinę na jawie w poszukiwaniu wiedzy prawnej. Konkurencyjny charakter procesu uczenia się jeszcze bardziej nas napędzał, wzmacniając niektóre poglądy i poglądy, jednocześnie zmniejszając liczbę innych - co ostatecznie zmieniło samą naturę tego, jak myśleliśmy. Celem było oczywiście, abyśmy stali się myślicielami racjonalnymi, logicznymi, kategorycznymi, liniowymi - wyszkolonymi do oddzielania tego, co rozsądne, od tego, co nie jest, a tym, co prawdziwe od tego, co fałszywe.

Po nauce myślenia w nowy sposób, mieliśmy mniej tolerancji dla dwuznaczności. Tworzyła się nowa struktura mentalna - nowy zestaw soczewek, dzięki którym można było obserwować strukturę ludzkich spraw. Było to wszystko, na co liczyliśmy - skok do przodu; rodzaj intelektualnej transcendencji. Mieliśmy wszelkie powody, by wierzyć, że wkrótce będziemy musieli myśleć.

Nowa perspektywa świata

Miałem tylko tyle umiejętności w lewej części mózgu, żeby przejść przez szkołę prawniczą i bar. Niezbędna gimnastyka umysłowa jest hołdem dla plastyczności ludzkiego umysłu. Warto jednak zastanowić się zarówno nad tym, co zyskaliśmy z tego procesu, jak i nad tym, co mogliśmy stracić. Wartości, których nauczyliśmy się w szkole prawniczej, zaczęły przenikać do naszego życia osobistego. Nieświadomie zaczynamy odnosić się i obserwować innych w kontekście naszego nowego sposobu myślenia. Zaczął kolorować nasze poglądy, opinie i osądy. W tym procesie straciliśmy kilku przyjaciół i pozyskaliśmy nowych, którzy byli bardziej skłonni widzieć i rozumieć świat tak, jak my.

Stary prawnik, którego spotkałem w browarze, miał rację: nauka myślenia jak prawnicy uczyniła nas mniej zdolnymi do emocjonalnego myślenia niezbędnego do podejmowania twórczych wyborów, zarządzania i inspirowania ludzi oraz szybkiego reagowania na zmiany. Na szczęście jednak, ucząc się myśleć jak prawnicy, nauczyliśmy się uczyć - staliśmy się samoukiem. Z tego tylko powodu warto było zapłacić za wstęp.

Dziś tysiące prawników, którzy pragną nawiązać kontakt ze swoimi prawicowymi mózgami, znajdują nowe kariery w wielu różnych zawodach. Ja w tym. Uprawiałem prawo przez trzynaście lat i zbudowałem małą i odnoszącą sukcesy firmę sądową. Dziesięć lat później przeniosłem się z prawa pełnego etatu i znalazłem swoje profesjonalne powołanie w dziedzinie marketingu i brandingu - twórczy skok dla prawnika.