Rozszerzone operacje bliźniacze (ETOPS)

ETOPS lub Operacje rozszerzone lub Rozszerzone operacje bliźniacze, opisuje rodzaj operacji, w której przewoźnicy lotniczy mogą latać w rozszerzonym zasięgu w miejscach, w których porty lotnicze i lądowiska są rzadkie, takich jak długie trasy nad oceanem (chociaż ETOPS nie jest ograniczony do lotów oceanicznych). Tacy przewoźnicy lotniczy mogli wcześniej być ograniczeni przez część 121.161 FAR, która nakłada ograniczenia na przewoźników lotniczych na niektórych trasach, a ETOPS jest dodatkowym przywilejem lub zwolnieniem z podanej zasady nałożonej przez FAA przedstawionej w części 121.161 FAR (patrz poniżej).

​

Zdefiniowane ETOPS

W AC-120-42B FAA definiuje ETOPS jako:

Operacja lotu samolotem, podczas której część lotu jest wykonywana po upływie 60 minut od odpowiedniego lotniska dla samolotów z silnikami turbinowymi z dwoma silnikami i ponad 180 minut dla samolotów pasażerskich z silnikami turbinowymi z więcej niż dwoma silnikami. Odległość ta jest określana przy użyciu zatwierdzonej prędkości przelotowej niepracującego silnika z jednym silnikiem w standardowych warunkach atmosferycznych na nieruchomym powietrzu. W skrócie, ETOPS powstał w wyniku części 121.161 FAR, aby umożliwić samolotom latanie trasami, które w przeciwnym razie byłyby niezgodne z przepisami zgodnie z częścią 121.

CFR część 121.161

W szczególności CFR Part 121.161 stwierdza, co następuje:

„… Żaden posiadacz certyfikatu nie może obsługiwać samolotu z napędem turbinowym na trasie, która zawiera punkt: Początkowo skrót ETOPS został użyty do opisania tylko części samolotu 121 z dwoma silnikami. Od samego początku przepisy ETOPS zostały rozszerzone o wszelkie dwu-, trzy- lub czterosilnikowe samoloty przewożące pasażerów do wynajęcia na obszarze, na którym lotniska nie są dostępne zgodnie z przepisami FAA, stąd skrót zmienia się z „rozszerzonych operacji bliźniaczych” na „rozszerzone operacje”.

Począwszy od 1936 r. Pilot lub operator musiał udowodnić, że co najmniej 100 km wzdłuż trasy znajdują się odpowiednie lądowiska. Kiedy CFR Część 121.161 została założona w 1953 roku, operatorzy statków powietrznych musieli zapewnić lądowisko w ciągu 60 minut od ich trasy. W przypadku samolotów trzy- i czterosilnikowych zasady nadal się zmieniały, aby utrzymać sprawność operatorów, utrzymując siatkę bezpieczeństwa dla statków powietrznych w przypadku awarii silnika.

Pierwsze zatwierdzenie ETOPS zostało przyznane TWA w 1985 r., W tym samym roku FAA zaczęła zezwalać samolotom dwusilnikowym na przedłużenie do 120-minutowego okresu dywersji. Następnie został przedłużony nawet do 180-minutowego maksimum w 1988 roku.

Dzisiaj, w pewnych okolicznościach, dla samolotów trzy- i czterosilnikowych zatwierdza się zasadę 240 minut ETOPS. Boeing jako pierwszy uzyskał certyfikat ETOPS-240 dla swojego samolotu Boeing 777.

Aby jakikolwiek samolot mógł latać zgodnie z zasadami ETOPS, musi być najpierw certyfikowany i zatwierdzony przez FAA. Proces zatwierdzania ETOPS został opisany w okólniku doradczym 120-42B.

Przewoźnicy używający samolotu dwusilnikowego mogą ubiegać się o certyfikację ETOPS w jednej z następujących kategorii, zgodnie z AC-120-42B:

• 75-minutowe ETOPS
• 90-minutowe ETOPS
• 120 minut ETOPS
• 138 minut ETOPS
• 180-minutowy ETOPS
• 207 minut ETOPS
• 240-minutowy ETOPS (dla określonego obszaru geograficznego)
• 240 + minuta ETOPS (w oparciu o określone pary miast)