Zasada sterylnego kokpitu: co to jest i kto musi go używać?

Zasada sterylnego kokpitu jest federalnym rozporządzeniem dotyczącym lotnictwa, które zostało uchwalone w 1981 r. Po serii wypadków, kiedy piloci byli rozproszeni podczas krytycznych faz lotu. To, co wiemy, że jest „sterylną zasadą kokpitu”, jest opisane w poniższym fragmencie Federalnych przepisów lotniczych, 1 4 CFR 121.542 - OBOWIĄZKI ZWROTU LOTU (Część 121 federalnych przepisów dotyczących lotnictwa dotyczy wymagań eksploatacyjnych dla operacji krajowych, flagowych i uzupełniających).

Ta regulacja jest taka sama jak w 14 CFR 135.100 - Obowiązki członka załogi lotniczej (Część 135 FAR reguluje wymagania eksploatacyjne dla operacji dojeżdżających i na żądanie oraz przepisy dotyczące osób na pokładzie takich statków powietrznych).

Kto musi przestrzegać tej zasady

Zarówno operatorzy części 121, jak i części 135 muszą przestrzegać sterylnej zasady dotyczącej kokpitu, która ogranicza nieistotną rozmowę podczas „krytycznych faz lotu” - taksówki, startu, lądowania i operacji na poziomie poniżej 10 000 stóp.

14 CFR 121.542 - OBOWIĄZKI ZWROTU LOTU

a) Żaden posiadacz certyfikatu nie może wymagać od członka załogi lotniczej wykonywania żadnych obowiązków w krytycznej fazie lotu, z wyjątkiem obowiązków wymaganych do bezpiecznej eksploatacji statku powietrznego. Obowiązki, takie jak firma, wymagały połączeń wykonywanych w celach niezwiązanych z bezpieczeństwem, takich jak zamawianie dostaw kuchni i potwierdzanie połączeń pasażerskich, komunikaty kierowane do pasażerów promujące przewoźnika lotniczego lub wskazujące interesujące miejsca, a wypełnianie listy płac firmy i powiązanych zapisów nie jest wymagane dla bezpieczna eksploatacja samolotu.

(b) Żaden członek załogi lotniczej nie może wykonywać, ani nie może wykonywać żadnych poleceń na pokładzie pilota, w krytycznej fazie lotu, która mogłaby odwrócić uwagę każdego członka załogi lotniczej od wykonywania jego obowiązków lub która mogłaby w jakikolwiek sposób zakłócać właściwy prowadzenie tych obowiązków. Czynności takie jak jedzenie posiłków, angażowanie się w nieistotne rozmowy w kokpicie i nieistotna komunikacja między załogą kabiny i załogi kokpitu, a także czytanie publikacji niezwiązanych z prawidłowym przebiegiem lotu nie są wymagane do bezpiecznego działania samolotu.

(c) Dla celów niniejszej sekcji krytyczne fazy lotu obejmują wszystkie operacje naziemne obejmujące taksówkę, start i lądowanie oraz wszystkie inne operacje lotnicze przeprowadzone poniżej 10 000 stóp, z wyjątkiem lotów rejsowych.

UWAGA: Taxi definiuje się jako „ruch samolotu pod własną mocą na powierzchni lotniska”.

Doc. Nr 20661, 46 FR 5502, 19 stycznia 1981 r.

Kiedy obowiązuje zasada sterylnego kokpitu

Według jednego raportu sporządzonego przez ASRS, który analizował serię wypadków, w których piloci nie przestrzegali sterylnej zasady kokpitu, te zdarzenia niezgodności prowadzą do incydentów i błędów, takich jak:

• Odchylenia wysokości
• Odchylenia kursu
• Naruszenia dróg startowych
• Ogólne zakłócenia bez szczególnych negatywnych konsekwencji
• Starty lub lądowania bez zezwolenia
• Bliskie zderzenia z powietrzem z powodu nieuwagi i rozpraszania uwagi.

Zgodnie z raportem ASRS, wiele pilotażowych narracji, które zostały przeanalizowane po tych wydarzeniach, zawierało oświadczenia pilotów przyznające, że przestrzeganie sterylnej zasady kokpitu mogło zapobiec incydentowi lub wypadkowi.

Podczas gdy piloci działający na podstawie części 91 FAR (na przykład lotnictwa ogólnego) nie są zobowiązani do przestrzegania sterylnych zasad dotyczących kokpitu, jest to dość powszechna praktyka. Większość pilotów przestrzega reguły (i powinna przestrzegać zasady) niezależnie od rodzaju operacji.