Krótka historia reklamy politycznej w USA

Każdy, kto był w Stanach Zjednoczonych w okresie poprzedzającym wybory prezydenckie, będzie wiedział wszystko o politycznej reklamie. Powiedzieć, że bombarduje telewidzów, słuchaczy radiowych, internautów, a każdy, kto widzi billboard, byłby ogromnym niedopowiedzeniem.

Kwota pieniędzy wydawanych na reklamę polityczną rośnie z roku na rok, a szacunkowo 9,8 miliarda dolarów wydano w roku wyborczym 2016.

Telewizja zmieniła wszystko

To był początek telewizji, który zmienił sposób, w jaki politycy dotarli do odbiorców. Wcześniej chodziło o wychodzenie z domu, spotkanie z wyborcami, prowadzenie debat w ratuszu i uścisk dłoni.

W rzeczywistości w 1948 roku Harry S. Truman przebył ponad 31 000 mil w Ameryce, trzęsąc się ponad pół miliona rąk. To było całkiem spore osiągnięcie, ale dzisiaj byłoby to zaskakujące. Żaden kandydat nigdy nie zaangażowałby tego rodzaju zobowiązania w spotkanie pozdrawiające, gdy reklama może wykonać znacznie bardziej efektywną pracę.

Kandydat na prezydenta Dwight D. Eisenhower był pierwszym politykiem, który naprawdę skorzystał z telewizji, tworząc ponad trzy tuziny 20-sekundowych spotów telewizyjnych. Zostały one sfilmowane w jeden dzień w Radio City Music Hall, gdzie goście zadawali pytania, które były łączone w osobne ujęcia Eisenhowera, odpowiadając na nie (jak gdyby widzowie pytali go bezpośrednio) w jego charakterystycznym „bez byka”.

Pytania te zostały podzielone na reklamy i trwała kampania „Eisenhower Answers America”. Kampania została uznana za pomoc Eisenhowerowi w wygraniu wyborów.

Reklamy telewizyjne i debaty

Po Eisenhoweru nie można wątpić w siłę telewizji. Adresy telewizyjne Nixona podczas jego kampanii prezydenckiej, obejmujące zimną wojnę i korupcję rządu, były bardzo silne.

Jednak John F. Kennedy był człowiekiem, który urodził się, aby być w kamerze i stworzył ponad 200 reklam telewizyjnych w swoim biegu dla Białego Domu.

Ich telewizyjna debata jest postrzegana jako przełom w kampanii politycznej. Podczas gdy Kennedy czuł się swobodnie na kamerze, wyglądał gładko i pewnie, Nixon był niespokojny na aparacie, miał pot na czole i wyglądał na zmartwionego. Jak na ironię, kiedy debaty były transmitowane przez telewizję, ludzie myśleli, że Kennedy był wyraźnym zwycięzcą, podczas gdy słuchający radia myśleli przeciwnie.

Rise of Negative TV Campaigning

Lyndon B. Johnson prowadził jedną z najbardziej kontrowersyjnych reklam w historii reklamy politycznej. Zatytułowana „The Daisy Girl”, pokazała młodą dziewczynę grającą „on mnie kocha, on mnie nie kocha”, a kiedy zerwała ostatni płatek, głos odliczył do wybuchu nuklearnego.

Uważa się, że slogan „ponieważ stawki są zbyt wysokie, abyś mógł zostać w domu” przypieczętował zwycięstwo Johnsona nad przeciwnikiem Barrym Goldwaterem.

W następnych dziesięcioleciach i do dnia dzisiejszego więcej kampanii politycznych „poszło negatywnie”. I chociaż wyborcy twierdzą, że nie lubią reklam atakujących, statystyki pokazują, że reklamy są skuteczne.

Reklama polityczna dociera do nowych mediów

Można śmiało powiedzieć, że Bill Clinton był pierwszym kandydatem na prezydenta, który skutecznie wykorzystywał nietradycyjne formy reklamy politycznej. Zamiast prowadzić kampanię składającą się wyłącznie z spotów telewizyjnych, reklam radiowych i billboardów, rozprzestrzenił swój zasięg znacznie szerzej. Pojawił się w dziennych programach telewizyjnych i znalazł drogę do kanałów takich jak MTV. To przyciągnęło uwagę młodszych wyborców.

Ale jeśli chodzi o nowoczesną reklamę polityczną, Barack Obama zmienił grę. Chociaż używał tradycyjnych mediów i prowadził negatywne spoty, jego kampania opierała się na pozytywnym przesłaniu: nadziei. Z powodzeniem korzystał z Internetu i reklamy partyzanckiej. Artysta Shepard Fairey stworzył kultowy plakat, który był widoczny w całej Ameryce.

Wykorzystanie przez Obamę nowoczesnych metod oraz jego młodości i uroku sprawiło, że jego znacznie starszy, tradycyjny republikański przeciwnik, John McCain.

Historyczna bitwa dziwactwa w 2016 roku

W tym, co wielu uważało za zaskakujący wynik, kandydat Donald Trump z powodzeniem pokonał Hillary Clinton, aby wygrać wybory prezydenckie w 2016 roku. Jedno jest pewne: rok 2016 był zmianą w grze, gdy żałosna retoryka prezydenta Trumpa dała jego kampanii miliony dolarów zarobionych mediów, nie wydając ani grosza. I na lepsze lub gorsze, korzystanie z Twittera przez Trumpa jako sposób dotarcia do wyborców okazało się skuteczne.