Zespoły demonstracyjne w armii i marines Stanów Zjednoczonych

Kiedy myśli się o lotniczym zespole demonstracyjnym Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, najprawdopodobniej Blue Angels - który od 1946 roku jest eskadrą demonstracyjną, czyni z niego drugi najstarszy formalny latający zespół akrobatyczny pod tą samą nazwą świat i najstarszy w Stanach Zjednoczonych. Błękitne anioły reprezentują również lotnictwo piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych.

Niebieskie anioły

Błękitne anioły powstały pod koniec II wojny światowej. Zespół zaczął latać w trio Grcman F6F-5 Hellcats w formacji, wkrótce potem ulepszając do Bearcat F8F-1. Procedura wykonania ewoluowała później w rutynę demonstracyjną, obejmując 4, a następnie 5 samolotów.

• W 1949 roku zespół awansował na odrzutowce w postaci Grumman F9F-2 Panther.Aby przenieść personel i sprzęt do iz miejsc wystawowych, uzyskali także pociąg Sky Douglas R4D.
• W 1950 r. Zespół Blue Angels został tymczasowo rozwiązany z powodu wojny koreańskiej, ale został przywrócony w październiku 1951 r. I przeniesiony do Grumman F9F-5 Panther, a także wymienił R4D Sky Train na Curtiss R5C Commando. Pod koniec 1954 r. Niebieskie Anioły otrzymały pierwszego pilota Korpusu Morskiego, a także przeszły na Cougar Grumman F9F-8.

• W 1956 r. Błękitne Anioły dodały szósty samolot do demonstracji lotów i dały pierwszy występ poza Stanami Zjednoczonymi podczas Międzynarodowej Wystawy Lotniczej w Toronto w Kanadzie. Ponadto zmodernizowano również samolot logistyczny R5C Commando do Douglas R5D Skymaster.
• W 1957 r. Zespół przeszedł na Tygrys Grumman F11F-1 (najpierw latający z krótkimi nosem, a potem z długimi nosem).
• W 1968 r. Zespół handlował samolotem transportowym R5D Skymaster dla C-121J Constellation.

• W 1969 r. Blue Angels zmodernizowano do McDonnell Douglas F-4J Phantom II w 1969 r., A także do C-121 Super Constellation. (Uwaga dodatkowa: F-4 był jedynym samolotem, którym latali zarówno Aniołowie Bluesowi, jak i Thunderbirdy Sił Powietrznych - chociaż Thunderbirds używały F-4E)
• W 1970 r. Samolot logistyczny został przeniesiony do Lockheed KC-130F Hercules, obsadzony przez załogę marines.
• W 1974 r. Błękitne Anioły zostały zredukowane do Douglas A-4F Skyhawk II i zostały zreorganizowane w Dywizjon Demonstracyjny Lotu Marynarki Wojennej.

• W 1975 roku KC-130 został po raz pierwszy użyty do demonstracji Jet-Assisted Take-Off (JATO).
• W 1986 r. Blue Angels przeszli na swój obecny samolot - McDonnell Douglas F / A-18 Hornet.
• Od 1992 roku Błękitne Anioły mają dwa kolejne samoloty wsparcia / logistyki C-130 o nazwie „Fat Albert”. Fat Albert I był TC-130G, a Fat Albert II to C-130T. Na niektórych pokazach lotniczych z udziałem zespołu Fat Albert bierze udział w wykonywaniu wiaduktów i demonstruje swoją zdolność do krótkich startów (wykorzystywany również do demonstrowania możliwości startu rakietowego (RATO), ale z powodu malejących zapasów rakiet ta praktyka została odrzucona w 2009).

• W lipcu 2014 roku pierwsza pilotka dołączyła do Blue Angels.

Obecnie procedura demonstracyjna Blue Angels składa się z 6 samolotów podzielonych na „Diament” (Niebieskie Anioły od 1 do 4) i Opozycyjne Solosy (Niebieskie Anioły 5 i 6). Istnieje jednak w sumie 10 dysz - dwa modele F / A-18 A, pięć modeli F / A-18 C (są to samoloty jednomiejscowe), jeden F / A-18 B i dwa F / A-18 Modele D (samolot dwumiejscowy). Zwykle sześć dysz jest wykorzystywanych podczas lotów demonstracyjnych, w wersjach jednomiejscowych, a pozostałe są w zapasach, w przypadku gdy jeden z głównych samolotów jest niezdatny do użytku i nie można go naprawić przed rozpoczęciem pokazu.

Po stronie załogi równania jest 126 personelu Marynarki Wojennej i Korpusu Morskiego przydzielonych do Błękitnych Aniołów - 16 oficerów, 110 zaciągniętych. Z zespołem Blue Angels związane były trzy inne samoloty: North American SNJ Texan, który był używany do symulacji japońskiego samolotu A6M Zero podczas demonstracji w sezonie 1946. Lockheed T-33 Shooting Star, który był używany na początku i połowie lat 50. jako samolot transportowy VIP dla zespołu.

Kordelas Vought F7U. Zespół otrzymał dwa F7U pod koniec 1952 r. I był latany jako demonstracja boczna w sezonie 1953 r. Jednak F7U nie był częścią regularnych formacji Blue Angel (w tym czasie zespół używał F9F Panther). Piloci i załoga naziemna uznała statek za niezadowalający i planuje go wykorzystać, ponieważ główny samolot zespołu został odwołany.

Ale Niebieskie Anioły to nie jedyny zespół demonstracji lotniczych, jaki Marynarka Wojenna kiedykolwiek miała … tylko pierwszy oficjalnie zatwierdzony zespół demonstracyjny. Chociaż jestem pewien, że było ich więcej, poprzednie zespoły demonstracyjne to:

Trzy jastrzębie morskie

The Three Sea Hawks - Pierwszy występ w styczniu 1928 r. Składał się z trzech myśliwców Boeing F2B-1 i F2B-2 w San Francisco. Ze względu na ich pozornie ryzykowne występy publiczność nazywała je „Suicide Trio”.

The High Hatters, The Three Gallant Souls i Three Flying Fish

The High Hatters - powstali pod koniec lat 20. XX wieku i występowali głównie na zachodnim wybrzeżu, zespół ten latał trzema myśliwcami Boeing F2B-1 z eskadry VF-1B opartej na CV-3 USS Saratoga. Wysokich Hatterów rozwiązano na początku lat 30. XX wieku. Zespół The Three Gallant Souls - utworzony w 1929 r., Zaczął używać myśliwców Curtiss F6C-4, w 1930 r. Przeszedł na samoloty Boeing F4B-1, a następnie w 1931 r. Poleciał myśliwcami Boeing F2B-1. Zespół ten jest uważany za ostatniego pozostałego zespołu osiągającego wyniki w powietrzu przed II wojną światową.

The Three Flying Fish - utworzona w 1930 roku i występująca głównie na wschodnim wybrzeżu, zespół ten poleciał Curtiss F6C-4. Zespół ten został rozwiązany na początku 1931 roku.

Szare anioły

The Grey Angels - ten krótkotrwały zespół Marine Aerial Performance został utworzony w 1948 roku, latając Phantomem McDonell FH-1. Grey Angels są uznawani za pierwszy zespół akrobacyjny w USA latający samolotami odrzutowymi.

The Marine Phantoms (aka Flying Leathernecks)

Zwany także „Latającymi Skórzakami”, zespół ten był następcą Szarych Aniołów. Założony w 1949 roku zespół Marine Aerial Performance wykonał Phantom McDonell FH-1. Ta eskadra została utworzona z Dywizjonu VMF-122 w Cherry Point, najpierw latając standardowymi kolorami VMF-122, a później (wrzesień 1949) latając nowym schematem malowania ogólnego błękitnego morza z żółtym wykończeniem. W 1950 roku zespół przeszedł na McDonell F2H-1 Banshee. Fantomy morskie zostały rozwiązane, gdy wybuchła wojna koreańska.

The Albino Angels

Założona po zakończeniu wojny koreańskiej drużyna ta poleciała samolotem Douglas A-4D Skyhawk. Inny krótkotrwały zespół, Anioły Albino, został rozwiązany po dwóch demonstracjach lotniczych. Zespół wyróżnił się jako jedyny zespół demonstracyjny akrobacji, który otworzył swoją rutynę, wystrzeliwując z lotniskowca.

Baronowie powietrza

Utworzona w połowie 1958 r. Główna rola tego zespołu polegała na reprezentowaniu sił Rezerwy Lotniczej Marynarki Wojennej. Po pierwszym założeniu Baronowie Powietrzni polecili Cougarowi Grumman F9F-6, a dzięki istnieniu zespołu przeszli na północnoamerykańską furię FJ-4B (w nowym systemie oznaczeń przyjętym w 1962 r. FJ-4B stał się AF-1E), a następnie Douglas A-4B Skyhawk (i model A-4L). Dopiero pod koniec 1968 r. Zespół otrzymał oficjalny status zespołu demonstracyjnego.

Jedną z rutynowych czynności, na które zwracali uwagę baronowie powietrzni podczas ich publicznych występów, było tankowanie powietrza do powietrza. Wszyscy piloci w zespole byli byli zwykli piloci morscy (piloci w rezerwie) i jako tacy byli obywatelami cywilnymi - inspirując motto zespołu: „Dwa razy obywatel”. Ze względu na rozwiązanie dywizjonu macierzystego zespołu (VA-209) - opuszczenie baronów lotniczych bez samolotu i wsparcia - pod koniec 1971 r. Ten wyjątkowy zespół akrobacyjny również został rozwiązany.