Zespoły demonstracyjne wojsk lotniczych USA

We wczesnych latach 70. armia Stanów Zjednoczonych pragnęła zademonstrować możliwości Army Aviation (w podobny sposób jak Thunderbirds i Blue Angels), wykorzystując amerykańską Międzynarodową Wystawę Transportową z 1972 r. Na międzynarodowym lotnisku Dulles - lepiej znaną jako Transpo '72 - jako trampolina dla zespołu.

Ponieważ armia nie miała samolotów myśliwskich o stałych skrzydłach (patrz Funkcja Sił Zbrojnych i Wspólnych Szefów Sztabów 1948), ich opcją było albo użycie samolotów o stałych skrzydłach, które miały - takich jak te używane do transportu ładunków lub rekonesans - lub użyj ich samolotów z obrotowym skrzydłem.

W 1972 r. Zorganizowano Srebrne Orły. Misją zespołu było wspomaganie amerykańskich sił zbrojnych w nabywaniu i utrzymywaniu personelu oraz przyczynianie się do publicznego zrozumienia roli samolotów wojskowych poprzez wykazanie biegłości i wszechstronności w wykonywaniu precyzyjnego lotu helikopterem.

Początki

Po raz pierwszy Silver Orły były jedynym zespołem demonstracyjnym helikopterów w Ameryce. Srebrne Orły z siedzibą w Fort Rucker w Alabamie składały się z 25 ochotników i 12 lotników oficerskich. Zespół otrzymał dwa modele śmigłowców - dziewięć śmigłowców Cayuse OH-6A, które zostały całkowicie wyremontowane po obejrzeniu służby bojowej w Wietnamie i 9 fabrycznie świeżych helikopterów OH-58 Kiowa. Wkrótce po ich organizacji, helikoptery OH-58 zostały przeniesione do innych jednostek, a srebrne orły zachowały dziewięć OH-6A pomalowanych w oliwkowo-białe i białe kolory.

Choć zespół demonstracji lotniczych, ich procedury nie składały się z akrobacji - raczej procedury składały się z technik latania, których musieli opanować lotnicy armii. Prędkości i wysokości precyzyjnych manewrów wahały się od zera mil na godzinę na poziomie gruntu do 140 mil na godzinę na tysiąc stóp.

Podczas każdej demonstracji użyto siedmiu śmigłowców o określonych nazwach / pozycjach: Ołów, Lewe skrzydło, Prawe skrzydło, Slot, Prowadzący solo, Przeciwstawny solo… i Bozo the Clown. Jednostka Bozo nosiła twarz klauna - czerwonego nosa, dużych oczu, miękkich uszu i słomianego kapelusza - i wykonywała wybryki, aby zabawiać publiczność, podczas gdy inne samoloty ustawiały się do następnego manewru - na przykład bawiąc się beczkami wzdłuż zmielony lub bawiący się jego jo-jo.Ze względu na korzystanie z Bozo prawie zawsze występował co najmniej jeden helikopter przed tłumem przez cały czas ich 35-minutowej prezentacji.

wystąpienia publiczne

Pierwszy publiczny występ zespołu odbył się podczas obchodów Dnia Sił Zbrojnych Aviation Center w 1972 r. Na lotnisku Cairns Army Airfield, Fort Rucker, AL. Ich pierwszy „oficjalny” występ odbył się w Transpo „72”, gdzie zespół codziennie koncertował dwa razy. Sukces zespołu w Transpo '72 przekonał mosiądzu armii o potrzebie posiadania stałego zespołu demonstracyjnego.

Na początku 1973 r. „Silver Eagles” otrzymało oficjalny status United States Army Ac Precision Demonstration Team (USAAPDT).

W 1974 roku Silver Eagles składało się z siedmiu pilotów demonstracyjnych i 30 pracowników naziemnych, z dodatkiem samolotu towarowego De Havilland Canada DHC-4 Caribou, pomalowanego w nowej niebiesko-białej kolorystyce.

W lutym 1975 r. Silver Eagles zadebiutował na arenie międzynarodowej w Ottawie w Kanadzie i został uznany przez Army Aviation Association of America (Quad-A) za najwybitniejszą jednostkę lotniczą w armii.

Niestety, ostateczny występ zespołu miał miejsce w 1976 roku - 21 listopada Silver Eagles poleciał na pokaz powrotny do „Blue Angels” w Pensacola na Florydzie, a następnie wystawił swój ostatni koncert w swoim domu w Knox Field, Ft. Rucker, AL, 23 listopada 1976 r.

Końcowe przemyślenia

W ciągu czterech lat istnienia Silver Eagles dzieliły scenę z Blue Angels, Thunderbirds i zespołem spadochronowym Golden Knights. Bardziej wszechstronnym źródłem informacji / historii w zespole będą Dancing Rotors: Historia amerykańskich wojskowych demonstracyjnych śmigłowców precyzyjnych. Niestety, ta książka jest wyczerpana, ale być może używana kopia może być znaleziona w używanej księgarni lub w innym miejscu, takim jak eBay, jeśli ktoś jest skłonny zapłacić cenę (w momencie pisania, kopia w serwisie eBay została wymieniona za 95,00 USD lub najlepiej oferta).