Antagonist Definition for Fiction Writers

Antagonistą w dziele fikcyjnym jest postać, która sprzeciwia się bohaterowi, bohaterowi, który często jest bohaterem opowieści. Antagonista, gdy taki jest, zapewnia konflikt historii, tworząc przeszkodę dla bohatera opowieści.

Aby zrozumieć rolę antagonisty w fikcji, pomyśl o klasycznej strukturze starego westernu. Bohater opowieści, w białym kapeluszu, jest bohaterem. Chce w jakiś sposób czynić dobro dla mieszczan lub mieszkańców wsi. Stojąc między nim a osiągnięciem tego dobra, jest jednak czarny charakter w czarnym kapeluszu. On jest antagonistą, a bohater musi go pokonać, aby wypełnić każdy dobry uczynek.

Jest to oczywiście uproszczone spojrzenie na role bohaterów i antagonistów, a dobra literatura nigdy nie jest tak prosta. Opowieści są bogatsze, gdy czytelnicy mogą wczuć się zarówno w protagonistów, jak i antagonistów, a nawet wtedy, gdy czytelnicy mogą zadawać pytania o to, czy dana postać w ogóle jest antagonistą.

Odwrócenie ról

Hrabia Dracula jest jednym z najbardziej znanych złoczyńców w literaturze angielskiej iz pewnością pasuje do klasycznej definicji antagonisty. Jonathan Harker zamierza poślubić Minę Murray, ale tajemniczy wampir Dracula podróżuje do Londynu i wykorzystuje swój urok, by uwieść Minę. Aby uratować Minę, Harker i jego przyjaciele - dr Abraham Van Helsing, dr John Seward, Arthur Holmwood i Quincey Morris - muszą ścigać i zabijać Draculę.

Wydaje się to całkiem proste, z wyjątkiem klasycznej powieści Brama Stokera „Dracula”. Antagonista napędza historię i uruchamia wydarzenia. Zakup nieruchomości w Londynie przez Draculę pobudza wizytę Harkera w Transylwanii, a pragnienie Draculi, by przenieść się do Londynu i ustanowić tam swoją siedzibę, napędza resztę historii. Jego atak na przyjaciółkę Miny, Lucy Westenra, motywuje innych do reagowania i udaremniania wysiłków Draculi. W tym przykładzie można wysunąć argument, że antagonista i jego cele kierują opowieścią, a bohater i jego przyjaciele stawiają przeszkody na miejscu, aby spróbować udaremnić wysiłki antagonisty.

Niezależnie od tego, czy ta interpretacja ról zawiera wodę, jest mniej ważna niż sposób, w jaki Stoker daje swojemu antagoniście wystarczająco dużo głębi charakteru, aby pozwolić czytelnikom zadać pytanie i zbadać możliwości.

Więcej niż jeden

W dystopii „The Handmaid's Tale” Margaret Atwood bohaterka Offred staje przed wieloma antagonistami, którzy tworzą naród Gilead. Jako służąca Offred służy komendantowi i jego żonie, Serenie Joy, a zadaniem Offred jest pomóc im w produkcji potomstwa. Dowódca i jego żona z pewnością są antagonistami, podobnie jak ciocia Lydia, która pomaga prowadzić ośrodek reedukacji, gdzie Offred został wysłany, aby zostać indoktrynowanym w ramach przygotowań do roli służącej.

Nawet Nick, strażnik Gilead, który ofiarował przyjaciół, i Ofglen, służąca, mogą być postrzegani jako antagoniści w tym sensie, że Ofiara nigdy nie może być pewna, czy może im zaufać. W rzeczywistości prawie nie ma bohaterów, z którymi mogłaby całkowicie zaufać, ponieważ nigdy nie wie, jakie mogą mieć tajne motywy. Ta tajemnica i nieufność, można by argumentować, jest prawdziwym antagonistą w tej historii, a postacie, które stoją między Ofiarą a jej wolnością, są po prostu przedstawicielami tej tajemnicy i nieufności.

Grając w obie strony

Podobnie jak Dracula prawie sto lat przed nim, Thomas Harris 'Hannibal Lecter stał się kultowym czarnym charakterem, ale czy jest prawdziwym antagonistą? Wprowadzony do powieści „Red Dragon” i „The Silence of the Lambs” Lecter odgrywa podobną rolę w obu opowiadaniach. Pomaga bohaterom w powstrzymaniu prawdziwych antagonistów opowieści. W przypadku „Czerwonego Smoka” wgląd Lectera pomaga agentowi FBI Willowi Grahamowi wytropić seryjnego mordercę znanego jako Wróżka Zębów. W „The Silence of the Lambs” pomaga praktykantowi FBI Clarice Starling wytropić kolejnego seryjnego mordercę znanego jako Buffalo Bill.

Bo jak zły, manipulujący i samolubny jak Lecter, zapewne ani Graham, ani Starling nie odnieśliby sukcesu bez jego pomocy. W tym sensie jego rada jest ważnym narzędziem dla bohaterów opowieści. Jednak Lecter ma swoje własne motywy i potajemnie komunikuje się z Wróżką Zębów za plecami Grahama. W przypadku Buffalo Billa wie więcej o zabójcy, niż jest skłonny podzielić się, wykorzystując swoją wiedzę jako narzędzie przetargowe w kontaktach ze Starlingiem i uruchamiając wydarzenia, które otwierają drogę do jego ucieczki.