Krótka historia historii detektywa dla pisarzy

Historia detektywistyczna to gatunek fikcji, w którym detektyw, amator lub profesjonalista, rozwiązuje przestępstwo lub serię przestępstw. Z nielicznymi wyjątkami przestępstwo obejmuje jedno lub więcej morderstw (czasami kryminały mogą krążyć wokół spektakularnych kradzieży lub szantażu, ale jest to rzadkie).

Ponieważ historie detektywistyczne opierają się na logice, elementy nadprzyrodzone rzadko wchodzą w grę. Detektyw może być prywatnym detektywem, policjantem, starszą wdową lub młodą dziewczyną, ale generalnie nie ma nic materialnego do zyskania na rozwiązaniu przestępstwa.

Tajemnicze historie, w przeciwieństwie do procedur policyjnych, thrillerów, prawdziwych historii kryminalnych i innych gatunków związanych z przestępczością, zazwyczaj nie koncentrują się na krwi, gore i przerażających szczegółach morderstwa, lecz na zagadce nierozwiązanego morderstwa. Chociaż współcześni pisarze tajemnicy mogą rozwodzić się nad szczegółami graficznymi lub seksem graficznym, jest to wciąż dość rzadkie. W rzeczywistości większość „klasycznych” tajemnic mieści się w kategorii „miłych, czystych” morderstw, w których ofiara zostaje uderzona w głowę, zatruta, zadźgana lub w inny sposób zabita jednym ciosem, z niewielkim lub żadnym cierpieniem.

Historia opowiadań detektywistycznych

Pierwsza „oficjalna” historia kryminalna była Zabójstwo przy Rue Morgue, napisany w 1841 roku przez Edgara Allena Poe. Chociaż Poe's nie był pierwszą historią zawierającą tajemnicę lub morderstwo, był pierwszym, który wprowadził nową postać detektywa. Była to także pierwsza historia, która całkowicie obróciła się wokół rozwiązania zagadki związanej z morderstwem.

Pisma Poe były opowiadaniami, ale Księżycowy Kamień, Wilkie Collins to pełnometrażowa powieść gotycka, która była jednocześnie tajemnicą morderstwa.

Najbardziej znany ze wszystkich fikcyjnych detektywów, Sherlock Holmes, został wynaleziony przez Arthura Conana Doyle'a dla Magazyn Strand w 1887 r. To Conan Doyle opracował ideę „konsultującego detektywa”, który działa niezależnie od policji - wraz z niezbyt bystrym towarzyszem, którego zaangażowanie może zapewnić komedię, dramat, napięcie lub okazję do oszołomienia czytelnik z błędnymi interpretacjami wskazówek i czerwonych śledzi.

W „Złotym wieku tajemnic” - w latach 20. i 30. XX wieku - znaleźli się autorzy tacy jak Agatha Christie, Dorothy Sayers, Josephine Tey, Ngaio Marsh. Autorzy ci stworzyli panów detektywów i sugestywne ustawienia - między innymi dwory, statki wycieczkowe i wykopaliska archeologiczne - nadal fascynują czytelników.

Rodzaje tajemniczych historii

Istnieje kilka podgatunków tajemniczych historii. Chociaż nie ma „oficjalnego” zestawu reguł dotyczących pisania określonego typu, opisy te powinny być pomocne:

• Przytulny jest delikatny scenariusz detektywistyczny, prawie zawsze, w małym miasteczku lub wiosce. Detektyw jest amatorem, zazwyczaj kobietą.
• Twarda historia detektywistyczna jest starszym gatunkiem, który zyskał popularność w latach trzydziestych dzięki pisarzom, takim jak Dashiell Hammett, który opracował trudne „prywatne dicks”, takie jak Sam Spade.
• Tajemnica „zamkniętego pokoju” lub „whodunnit” to przede wszystkim zagadka, w której charakterystyka zajmuje drugie miejsce po odkryciu i interpretacji wskazówek …