Wspólne stereotypy funkcjonariuszy policji

Wszyscy wiedzą, że policjanci kochają pączki, noszą spinki do włosów i piszą szybkie bilety do swoich matek, prawda? Wszyscy mamy pomysły stereotypowego policjanta. Czasami ma rażącą nadwagę. Innym razem jest śmiesznie umięśniony i ma na sobie koszulę o trzech rozmiarach za małą.

Stereotypy policyjne są tak powszechne, jak różnorodne; niektóre są nierealistycznie negatywne; inni są w innym kierunku. Policja to złowieszcze macho, którzy kochają broń i szybkie samochody, albo są niewinnymi dobrymi typami Barneya Fife. Są ojcowskimi Irlandczykami lub twardymi i apodyktycznymi maniakami kontroli, którzy nie tolerują nawet najmniejszego śladu braku szacunku.

Stereotypy gliniarzy, zarówno pozytywne, jak i negatywne, istnieją od tak dawna, jak policja. Jak prawdziwe są te stereotypy i skąd one pochodzą? Oto kilka popularnych stereotypów, ich pochodzenia i realiów.

Cops Love Donuts

Prawdopodobnie najbardziej znanym i zdecydowanie najbardziej nadużywanym stereotypem funkcjonariuszy policji jest ich pozorne powinowactwo do tych słodkich smażonych słodyczy, które wielu oficerów z miłością nazywa „pierścieniami energetycznymi”.

Ten stereotyp jest tak wszechobecny, że wielu oficerów odmówi zaparkowania samochodu patrolowego w pobliżu sklepu z pączkami z obawy przed utrwaleniem przekonania, że ​​gliny i pączki idą w parze jak masło orzechowe i galaretka.

Dlaczego jednak to pojęcie jest tak szeroko rozpowszechnione? Krótko mówiąc, to dlatego, że nawet dzisiaj nie jest niczym niezwykłym zobaczyć kilka samochodów policyjnych zaparkowanych przed lokalnym sklepem z pączkami. Prawda kryjąca się za mitem nie ma jednak nic wspólnego z pączkami. W rzeczywistości chodzi o kawę.

Dość często jedynym miejscem na kawę lub przerwę o 3:00 jest sklep z pączkami, ponieważ jest to jedyne miejsce otwarte 24 godziny na dobę. Sklepy z pączkami stały się miejscem gromadzenia oficerów z powodu kawy.

Policjanci mają kwoty

Powszechnie uważa się, że policja jest upoważniona do dokonania określonej liczby aresztowań i wydania stałej liczby biletów. Wielu ludzi odrzuca fakt, że otrzymali bilet tylko jako inny oficer, który próbuje uzyskać swój limit.

Czy gliniarze mają jednak limity? Większość odpowiedzi brzmi nie. Policja na ogół nie ma ustalonej liczby cytowań i aresztowań, których muszą dokonać. Jednocześnie łatwo jest zobaczyć, skąd pochodzi postrzeganie.

Niejednoznaczność pojawia się w kwestii odpowiedzialności. Jak każda inna praca, musi istnieć jakiś środek, aby zapewnić funkcjonowanie funkcjonariuszy. Najłatwiejszym i najbardziej logicznym sposobem pomiaru wydajności jest sprawdzenie liczby zapisanych biletów, sporządzonych raportów, odebranych połączeń i dokonanych aresztowań.

Jeśli jeden z oficerów wydał tylko kilka biletów przez pewien okres, kiedy większość innych członków jego wydziału wydała po 100 sztuk każdy, przełożeni mogą kwestionować to, co robił ze swoim czasem.

Oczywiście może się to wydawać różnicą bez rozróżnienia, ale jest to znacząca różnica. Niewiele departamentów określa liczby i kwoty. Jednocześnie oczekuje się, że funkcjonariusze będą pracować, a nie tracić czas i pieniądze podatników.

Stary irlandzki oficer

Szczególnie rozpowszechniony w starszych filmach i kreskówkach, stereotyp irlandzkiego policjanta był popularny niemal od początku profesjonalnej policji w Ameryce. Ten stereotyp jest w rzeczywistości ugruntowany.

We wczesnym okresie „profesjonalnej” policji, praca oficera nie była szanowanym filarem społeczności, jak niektórzy widzą to dzisiaj. Obecnie powszechnie uważana za bohaterów, policja we wczesnych latach była postrzegana jako bandyci. W ogóle nie byli szanowani. Z tego powodu zatrudnienie w policji było jednym z niewielu obszarów, w których imigranci irlandzcy mogli znaleźć pracę.

Jak na ironię, podobnie jak większość funkcjonariuszy policji była Irlandczykami, podobnie jak większość aresztowanych. Policja van używa do transportu dużej liczby podejrzanych otrzymała obraźliwy pseudonim, Paddy Wagon, z przekonania, że ​​był on kiedyś pełen „Paddies” - obraźliwego slangu dla „Irish”.

Percepcja staje się rzeczywistością

Oto kilka stereotypów towarzyszących karierom gliniarzy i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Jak to często bywa, rzeczywistości generują własne postrzeganie, które z kolei rodzi własne postrzegane rzeczywistości. Te stereotypy są często zabawne, gdy się śmieją i żartują, ale nie przekazują w odpowiedni sposób prawdy o pracy policjanta ani niebezpieczeństw związanych z byciem oficerem.

Stereotypy nie zmniejszają znaczenia karności w sprawach karnych

Oczywiście praca w jakiejkolwiek karierze kryminalistycznej lub karnej będzie miała swoje uprzedzenia i błędne wyobrażenia. Stereotypy nie zmniejszają jednak wartości, jaką te ważne miejsca pracy zapewniają całemu społeczeństwu.