Potężne lekcje od najlepszego lidera, którego kiedykolwiek znałem

Najlepszy przywódca, jakiego kiedykolwiek znałam, zmarł niedawno. Chcę podzielić się niektórymi lekcjami, których nauczyłem się od niego, które pomogły ukształtować moją karierę.

Na jego pogrzebie rozmawiałem z kobietą, która była jego kierownikiem biura w ostatecznej roli w jego karierze. „Kiedykolwiek byliśmy razem,” powiedziała, „i spotkałem się z ludźmi, którzy wcześniej pracowali dla niego w jego karierze, zawsze mi mówili” Masz szczęście. Frank był świetnym szefem! ”I„ Chciałbym móc pracować dla niego przez całą karierę ”.

Co inspiruje tego rodzaju lojalność w innych? Jak się tego nauczył?

Oto historia Franka.

Jego pierwsza kariera: Marynarka wojenna

Frank był typowym dzieckiem dorastającym w sercu Ameryki. Inteligentny chłopak, którego rodzice kazali mu odrabiać lekcje, prace domowe i lekcje muzyki. Ukończył szkołę średnią. Po ukończeniu szkoły opuścił dom w Akademii Marynarki Wojennej USA w Annapolis w stanie Maryland tuż przed rozpoczęciem II wojny światowej.

Atak na Pearl Harbor skrócił rygorystyczne czteroletnie studia w Akademii w ciągu trzech lat i wyruszył na wojnę w wieku 22 lat. Podczas wojny zdobył Brązową Gwiazdę, trzeci najwyższy medal bojowy przyznawany przez amerykańską marynarkę wojenną. Opowiedział mi kiedyś o pracy zespołowej, jaką wykazali mężczyźni w jego dziale, która uratowała ich przed powtarzającymi się atakami. Nigdy nie wspomniał, że wyszkolił tych ludzi i zbudował ich poczucie pracy zespołowej.

Po wojnie pozostał w marynarce wojennej, ale wrócił do szkoły i uzyskał tytuł magistra inżynierii naftowej. Niewiele osób w jego zawodzie miało w tym czasie wyższe stopnie naukowe, ale zawsze lubił uczyć się i wierzył, że to pomoże jego karierze.

Po konflikcie koreańskim i narodzinach czwartego dziecka Frank dokonał wyboru kariery, który poważnie ograniczył jego szanse na zostanie admirałem, ale pozwolił mu spędzić więcej czasu w domu z żoną i dziećmi. Powiedział mi, że nigdy nie żałował wyboru. Po trzydziestoletniej karierze odszedł z marynarki wojennej jako kapitan.

New Heights and Selfless Heroism:

Kiedy wycofał się z marynarki wojennej, szukał czegoś do zrobienia. Wziął kilka zajęć w miejscowym college'u i skończył tam nauczanie matematyki. Wziął klasę alpinizmu w college'u iw wieku 55 lat wspiął się na szczyt Mount Rainier. Zrobił pięć kolejnych wejść jako lider liny i został członkiem całkowicie ochotniczej drużyny Olympic Mountain Rescue. Pamiętam jedną historię, którą opowiadał mi o kilku „dzieciach”, które zgubiły się w górach, a jego drużyna poszła ich znaleźć. Te „dzieci” były po czterdziestce, ale był w lepszej formie i był o 20 lat starszy.

Druga kariera

Dzięki 30-letniemu doświadczeniu z łatwością uzyskał licencję Professional Engineer w kilku stanach i przez następne 15 lat pracował jako inżynier morski / mechaniczny. Wielu menedżerów, którzy go zatrudnili, było młodszych. Niektórzy kwestionowali jego zdolność uczenia się nowych rzeczy lub nadążania za tempem. Po cichu udowodnił, że wszyscy się mylą. I otrzymał patent USA na jeden ze swoich pomysłów.

Miałem przyjemność zastąpić go na stanowisku Kierownika ds. Technicznych w firmie projektowej. Chociaż dwóch mężczyzn zajmowało stanowisko między nami, wszyscy w tym towarzystwie, którzy go znali, nadal mieli dla niego najwyższy osobisty i zawodowy szacunek - od prezesa firmy po byłego sekretarza.

Przejście na emeryturę?

Emerytura Franka nie oznaczała siedzenia w pobliżu. Pracował nad swoją grą w golfa, uprawiał narciarstwo biegowe i pozostał aktywny w swoim kościele i społeczności. Zapewnił żonie badania i pomoc techniczną w tworzeniu trzech podręczników historii Marynarki Wojennej.

Jako dyrektor lokalnego Muzeum Marynarki Wojennej zaplanował i nadzorował przeniesienie z dziesięcioletniego domu muzeum do nowej przestrzeni kilka przecznic dalej. Niezastąpione artefakty, od spłaszczonej kuli do makiety podwodnej kiosku, zostały przeniesione bez strat. Ruch został zakończony zgodnie z harmonogramem.

Posłuchaj swojej matki

Ostatnia część jego życia zawodowego zaczęła się, niewinnie, na wycieczce w góry z żoną. W drodze do domu zatrzymali się w sklepie z antykami i zauważył wiolonczelę. Pamiętał lekcje wiolonczeli, które podjął jako chłopiec i zastanawiał się, czy nadal może grać. Ćwiczył, brał lekcje i ćwiczył jeszcze trochę. Przesłuchał w swojej lokalnej symfonii i otrzymał trzecią pozycję na wiolonczeli. (W małej orkiestrze było tylko trzech wiolonczelistów.)

Frank głęboko zaangażował się w organizację symfonii, podobnie jak wszystko, co uważał za warte zrobienia. Został wybrany do zarządu i ostatecznie został ich prezydentem. Zanim zagrał swój ostatni koncert z symfonią, udało mu się zbudować orkiestrę, którą grał na drugiej wiolonczeli.

W swoich ulubionych zdjęciach jest już w smokingu i ćwiczy w ostatniej chwili; jego trzyletni wnuk siedzi przed nim i „gra” na plastikowych skrzypcach.

Przywództwo

Więc co takiego było w tym zwykłym człowieku, który uczynił go tak wspaniałym przywódcą? Czy urodził się z tym? Czy się tego nauczył? Dlaczego ludzie, dosłownie, podążają za nim do wojny? Jak zdobył szacunek i lojalność marynarzy do admirałów; od sekretarza do prezesa firmy; od golfa do prezesa zarządu szkoły? Musiałeś z nim pracować tylko raz, aby wiedzieć, że jest wyjątkowy. Nawet ci, którzy się z nim nie zgadzali, rozpoznali, jak wyjątkowy i wyjątkowy był. Oto kilka rzeczy, które zrobił, co pomogło mu przewodzić przez całe życie.

• Wiedział, co chce zrobić. Trudno jest zmusić innych do robienia tego, co chcesz, jeśli nie wiesz, czego chcesz. Jeśli zarządzasz centrum obsługi klienta, Twoim celem jest uzyskanie najniższej ceny lub odbieranie wszystkich połączeń w ciągu 90 sekund. Cel nie jest tak ważny, jak wiedza o tym, co to jest.
• Powiedział ludziom, co robić, a nie jak to zrobić. Był bardzo mądrym, dobrze wykształconym człowiekiem, ale wiedział, że nie jest mądrzejszy od wszystkich. Zachęcał ludzi do myślenia, wprowadzania innowacji, kreatywności. Nie zaakceptował ślepo tego, co wymyśliłeś, ale spodziewał się, że wymyślisz coś odpowiedniego.
• On zrobił swoją pracę domową. Przed rozpoczęciem nowego wyzwania zawsze starał się dowiedzieć, co próbowali inni, co się udało lub nie. Badał przeszkody i przeciwników. Starał się dać sobie największe szanse na wygraną, ucząc się jak najwięcej na początku. Zawsze się uczył i zawsze myślał.
• Prowadził przez przykład. Mocno popychał swoich ludzi. Zażądał ich wielu. Ale nikt nigdy nie pracował ciężej niż on. Był pierwszym, który odszedł. I ciężko pracował przez cały ten czas. Wiedział, jak grać, ale wiedział, jak oddzielić to od pracy.
• Domagał się doskonałości, nie doskonałość. Oczekiwał, że będziesz pracował tak ciężko, jak on, i być tak samo oddanym celowi jak on. Nie spodziewał się, że zrobisz tyle lub tak dobrze jak on, nalegał jednak, abyś robił tyle i dobrze, na ile potrafisz.
• Dbał o swoich ludzi. Znał wszystkich, którzy pracowali dla niego jako jednostki. Znał ich mocne i słabe strony, ich aspiracje, obawy. Zawsze krytykował spoza grupy, ale niech każdy z nich chwali za to, co wniósł.
• Był pokorny. Nigdy nie rozumiałem dlaczego. Ze wszystkim, co zrobił i osiągnął w życiu, był zawsze skromny.
• Miał charakter. Był uczciwy i prawdomówny. Był niezawodny. Kiedy dał ci swoje słowo, zawsze wiedziałeś, że możesz na to liczyć. Nie oszukał. Nie próbował znaleźć łatwego wyjścia z trudnej sytuacji. Nie gofrował na swoich zasadach. Nie był nieugięty, ale po prostu były granice, których nie chciał przekroczyć.

Najlepszy przywódca, jakiego kiedykolwiek znałam, zmarł niedawno. Był moim ojcem. Będę za nim tęsknić.