Fakty na temat użycia siły w egzekwowaniu prawa

W karierze wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych być może żadna inna dziedzina ani działanie nie wzbudza publicznej kontroli, a czasem gniewu, niż użycie siły. Urzędnicy odpowiedzialni za egzekwowanie prawa i korekty są koniecznie upoważnieni do stosowania różnych form kontroli fizycznej w celu wykonywania swojej pracy. Okoliczności, poziom i stopień użycia tej siły jest jednak często przedmiotem poważnej debaty.

Historia egzekwowania prawa i użycie siły

Chociaż idea egzekwowania prawa ma długą historię, w rzeczywistości współczesna policja, jak wiemy, jest stosunkowo nową instytucją społeczną. Historia zawodowych sił policyjnych ma mniej niż dwa stulecia.

Przed ustanowieniem stałych organów ścigania istniała wielka troska społeczna o przyznanie władzy i autorytetu temu, czego się obawiali, stanie się kolejną siłą okupacyjną, a zatem zawsze istniał niewielki poziom nieufności między społeczeństwem a tymi którzy przysięgli im służyć i chronić. Chociaż przyznano im prawo do użycia siły, gdy jest to konieczne, społeczeństwo od dawna obawia się nadużywania tej władzy.

Niemniej jednak, w epoce bardziej brutalnej, wymagano taktyki bardziej brutalnej. Funkcjonariusze nie mieli tak wielu opcji siły, jak teraz, a społeczeństwo nie miało takiego samego niesmaku dla surowej sprawiedliwości, jak się teraz wydaje.

Zmieniające się czasy, zmieniający się temperament

Ponieważ społeczeństwo rozwinęło się i ewoluowało, więc mają publiczne nastawienie do przestępstw i kar, a także egzekwowania prawa i taktyki policyjnej. Z biegiem czasu opinia publiczna zaczęła domagać się łagodniejszych i bardziej miarodajnych reakcji na przestępczość w przeciwieństwie do brutalnej siły.

Zwiększona kontrola

Zostało to podkreślone w najnowszej historii dzięki rozpowszechnieniu technologii wideo i fotograficznej, najpierw w telewizji, a następnie w Internecie. Od Rodneya Kinga i Marvina Andersona po Andrew „Nie traj mnie, bracie” Meyer i najnowszy film policyjny na YouTube, funkcjonariusze organów ścigania i korektorzy zostali zauważeni, że społeczeństwo obserwuje, co robią i jak to robią.

Dodatkowa analiza przeszła długą drogę w kierunku utrzymania uczciwych funkcjonariuszy i ujawnienia tych, którzy nie są. W odpowiedzi na zwiększoną uwagę policjanci, funkcjonariusze więzienni i inni specjaliści ds. Kryminologii i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych poczynili postępy w polityce i technologii. Ponadto sądy i standardy wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych oraz komisje POST wprowadziły wytyczne pomagające funkcjonariuszom w podejmowaniu trafnych decyzji dotyczących tego, kiedy i jak używać siły.

Rozłączenie w dyskursie

Pomimo tej ewolucji w taktyce i technologii policji nadal istnieje rozdźwięk między tym, co społeczeństwo widzi, oczekuje i rozumie na temat szkoleń, celów i praktyk organów ścigania, a tym, jak policja i urzędnicy ds. Korekt są rzeczywiście przeszkoleni, aby reagować na sytuacje kontrolne.

Cel egzekwowania prawa w korzystaniu z kontroli

Najczęściej, gdy członkowie społeczeństwa kwestionują użycie siły przez oficera, najpierw kwestionują, czy siła była konieczna. Podobnie sądy mają tendencję do koncentrowania się najpierw na tym, czy jakakolwiek siła była w ogóle uzasadniona przed poruszeniem tematu nadmiernej siły.

Aby właściwie spojrzeć na to pytanie, musimy najpierw zrozumieć ostateczny cel oficerów, gdy stosują siłę. Zasadniczo celem jest zatrzymanie i doprowadzenie do potencjalnie niebezpiecznej sytuacji tak szybko i spokojnie, jak to możliwe, bez szkody dla funkcjonariusza lub niewinnych członków społeczeństwa.

Oczywiście, preferowanym rezultatem będzie poddanie się oporu, aby pozwolić sobie na pokojowe aresztowanie. Kiedy tak się nie dzieje, oficerowie muszą podjąć szybką, podzieloną decyzję, czy użyć siły i jaką siłę zastosować. Podczas tego procesu podejmowania decyzji dobro podejrzanego jest najczęściej problemem drugorzędnym.

Cel Rozsądność

Ponieważ decyzje te muszą być podejmowane szybko, funkcjonariusze mogą nie mieć wszystkich informacji dotyczących poziomu zagrożenia, jakie rzeczywiście stwarza podmiot, zanim poczują, że muszą podjąć działania. W Graham vs. Connor, Sąd Najwyższy USA ustalił „obiektywny standard rozsądku”, aby ustalić, czy siła była uzasadniona.

Obiektywna racjonalność pyta po prostu, czy rozsądna osoba o podobnym szkoleniu, wiedzy i doświadczeniu działałaby podobnie w podobnych okolicznościach. Przy dokonywaniu tego ustalenia stosuje się trzy czynniki: czy podmiot stanowi bezpośrednie zagrożenie, czy jest to powaga domniemanego przestępstwa i czy podmiot próbuje uciekać lub opierać się próbom aresztowania. W tak zwanych „czynnikach Grahama” kryje się pytanie, czy oficer miał uzasadnione prawo do skorzystania ze swojego aresztowania.

Co najważniejsze, obiektywny standard rozumowania uznaje, że funkcjonariusze muszą myśleć szybko i działać szybko. W tych okolicznościach fakty dostępne dla oficera w momencie podejmowania decyzji o użyciu siły są tym, co ocenia oficer, w przeciwieństwie do tego, co może ujawnić się po fakcie.

Na przykład, jeśli oficer strzela do obiektu, który mu grozi i wskazuje na niego pistolet, nie ma znaczenia, czy później okaże się, że pistolet nie został załadowany. Jeśli oficer może wyrazić, że w czasie incydentu wierzył, że jego życie lub życie kogoś innego jest w niebezpieczeństwie, będzie usprawiedliwiony przez użycie śmiertelnej siły.

Tylko fakty

Jeśli oficer dowie się, że to, co uważał za broń, było w rzeczywistości pistoletem na zabawki, telefonem komórkowym, a nawet portfelem, standard oceny działania będzie pochodził z tego, co oficer wiedział w tym czasie. Funkcjonariusze nie muszą i często nie mogą sobie na to pozwolić, poczekaj, aż podmiot pociągnie za spust lub spróbuj go dźgnąć, zanim zareagują. Zamiast tego muszą rozważyć całość okoliczności i podjąć decyzję na podstawie dostępnych im faktów.

Rozsądne wybory

Obiektywny standard racjonalności stanowi również, że funkcjonariusze nie muszą ograniczać się do najmniejszej możliwej siły. Oficerowie są raczej wezwani do użycia tylko tej siły, która mieści się w zakresie, który może być uznany za rozsądny. Jest to ważne rozróżnienie, ponieważ w większości sytuacji dostępny jest szereg opcji siły, z których wszystkie mogą być właściwą odpowiedzią.

Na przykład, jeśli podmiot walczy z aresztowaniem i stawia mu opór, oficer może zdecydować się na użycie sprayu pieprzowego, elektronicznego urządzenia kontrolnego lub praktycznych technik kontroli, takich jak wspólne manipulacje w celu uzyskania zgodności. Każdy z tych wyborów może być rozsądny, choć opinia publiczna może postrzegać taser lub spray pieprzowy jako bardziej inwazyjny i mniej konieczny niż trzymanie się za ręce. Działania oficera nie są zatem oceniane na podstawie tego, co mogłaby zrobić inaczej, ale raczej są oceniane na podstawie tego, co można uznać za rozsądne.

Ocenianie Sytuacji Zabójczej Siły

Ten standard staje się szczególnie ważny, gdy przyglądamy się przypadkom śmiertelnej siły funkcjonariuszy policji. Ogólnie rzecz biorąc, oficerowie są uczeni w akademii policyjnej, aby spotkać śmiertelną siłę ze śmiertelną siłą. Są przeszkoleni i otrzymują techniki i taktyki, aby upewnić się, że uda im się wrócić do domu pod koniec zmiany i spędzają dużo czasu na szkoleniu w zakresie używania broni palnej.

Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę, że omawiając użycie przez oficerów śmiertelnej siły, oczekiwanym rezultatem działań podmiotu nie musi być śmierć. Zamiast tego śmiertelna siła jest opisana jako działania, które mogą spowodować śmierć lub wielkie uszkodzenie ciała, co może obejmować trwałe zniekształcenie bez powodowania śmierci.

Rodzaj używanej broni jest ważnym czynnikiem w decyzji oficera o użyciu śmiertelnej siły, ale nie jest to jedyny czynnik. Dla oficera policji śmiertelna siła jest śmiertelną siłą, niezależnie od tego, czy badany dzierży nóż, topór, pistolet czy kij baseballowy. Wszystko to może odebrać życie lub spowodować wielkie obrażenia ciała. Zamiast tego, aby być usprawiedliwionym w stosowaniu śmiertelnej siły, oficerowie muszą być w stanie wyrazić, że podejrzany ma widoczną zdolność, możliwość i racjonalnie postrzegany zamiar popełnienia czynu, który może spowodować śmierć lub wielkie uszkodzenie ciała.

Uzasadnione decyzje

Chociaż jest to ważne dla organów ścigania i funkcjonariuszy więziennych, standard ten często powoduje zamieszanie wśród opinii publicznej, jeśli chodzi o użycie siły przez policję. Na przykład oficer może zastrzelić podejrzanego, który trzyma nóż. Niektórzy członkowie społeczeństwa mogą nie zgadzać się z decyzją oficera, sugerując zamiast tego, że powinien użyć nieśmiercionośnej broni, takiej jak taser, aby rozbroić podmiot.

Chociaż taser mógł być jedną z wielu dostępnych opcji, może nie był najbardziej rozsądny lub, co bardziej prawdopodobne, mógł być jedną z wielu rozsądnych opcji siły, a zatem, biorąc pod uwagę fakt, że nóż jest w stanie spowodować śmierć lub wielkie uszkodzenie ciała, oficer jest bardzo prawdopodobny w użyciu śmiertelnej siły.

Czynniki urzędnika i podmiotu

Innym ważnym czynnikiem przy ocenie użycia siły przez oficera jest sam oficer w porównaniu z przedmiotowym przedmiotem. Oficer, który ma 5'2 "i 100 funtów, może być usprawiedliwiony przy użyciu większej siły wobec podmiotu, który ma 6'2" 250 funtów, niż wyższy, cięższy i prawdopodobnie silniejszy oficer w podobnych okolicznościach.

Zastosowanie siły bardziej skomplikowane niż sugerują pierwsze spojrzenia

Wszystko to ma na celu wykazanie, że użycie siły przez korektę i funkcjonariuszy policji jest najczęściej znacznie bardziej skomplikowane niż pojedyncza historia wiadomości lub wideo internetowe, które początkowo mogą je powodować. Wiadomo, że kariery organów ścigania są z natury niebezpieczne, a oficerowie często umieszczani są w sytuacjach, w których muszą podejmować natychmiastowe decyzje dotyczące życia i śmierci.

O ile ocena i kontrola działań policji jest całkowicie słuszna i właściwa, zwłaszcza gdy stosują techniki kontroli, bardzo ważne jest również wstrzymanie się z osądem, dopóki nie poznamy wszystkich faktów poprzedzających incydent. Szczególnie ważne jest, aby oceniać te decyzje wyłącznie na podstawie faktów, które były znane lub postrzegane przez oficera w momencie zdarzenia, w przeciwieństwie do tych faktów, które mogą stać się znane po fakcie.

Prawidłowe egzekwowanie prawa wymaga rozsądnego osądu

Podobnie ważne jest, aby funkcjonariusze używali rozsądnego osądu i należytej staranności przy ustalaniu, czy użyć siły i dokładnie, jakiej siły użyć. Społeczeństwo słusznie utrzymuje swoich funkcjonariuszy organów ścigania na wysokim poziomie etycznym. Obowiązkiem funkcjonariuszy jest zatem przestrzeganie tego standardu i zawsze działanie w interesie ochrony życia i mienia, przy jednoczesnym zachowaniu i ochronie praw niewinnych.