Dowiedz się więcej o przestrzeni powietrznej klasy D, aby bezpiecznie latać

Przestrzeń powietrzna klasy D to przestrzeń otaczająca lotniska, które posiadają działającą wieżę kontroli ruchu lotniczego, ale nie mają usług radarowych (lub przynajmniej lotnisko nie musi mieć radaru). Przestrzeń powietrzna otaczająca lotnisko klasy D jest klasyfikowana jako lotnisko klasy D tylko wtedy, gdy wieża kontroli ruchu lotniczego jest w eksploatacji.

Gdy wieża kontroli ruchu na lotnisku nie działa, lotnisko wraca z lotniska klasy D na lotnisko klasy E lub połączenie portu lotniczego klasy E i klasy G. Wieża kontrolna w porcie lotniczym klasy D zapewnia rozdzielenie ruchu na potrzeby przepisów dotyczących lotów z widocznością (VFR) i przepisów dotyczących lotów według wskazań przyrządów (IFR) i może zapewniać komunikaty drogowe VFR, pozwalając na obciążenie pracą.

Jak zdefiniować przestrzeń powietrzną klasy D

Podczas definiowania przestrzeni powietrznej klasy D należy wziąć pod uwagę następujące czynniki.

• Wymiary: Lotniska klasy D mogą być dostosowane do procedur podejścia według wskazań przyrządów dostępnych na lotnisku, co oznacza, że ​​jedno lotnisko klasy D może wyglądać nieco inaczej. Dosłownie wymiary zależą od procedur podejścia instrumentalnego do konkretnego lotniska. Warto zauważyć, że istnieją rozszerzenia dla przylotów i odlotów uwzględnione w wymiarach przestrzeni powietrznej. Zazwyczaj przestrzeń powietrzna otaczająca lotnisko klasy D rozciąga się od powierzchni do wyznaczonej wysokości MSL, zwykle około 2500 stóp nad poziomem gruntu (AGL).

• Wymagania wstępne: Aby wejść do przestrzeni powietrznej klasy D, pilot musi skontaktować się z wieżą kontrolną i ustanowić dwukierunkową łączność radiową przed wejściem do przestrzeni powietrznej. Podczas połączenia musisz zapewnić kontrolę ruchu lotniczego (ATC), określając swoją pozycję, wysokość, aktualny kod transpondera i miejsce docelowe / zamiary. Dowiesz się, że ustanowiłeś dwukierunkową komunikację, gdy otrzymasz oddzwonienie, które zawiera znak wywoławczy (numer ogona). Jeśli nie słyszysz swojego numeru, nie możesz wejść do przestrzeni powietrznej. Jeśli kontroler jest zajęty, może poprosić Cię o pozostanie poza przestrzenią powietrzną klasy D, dopóki nie będą gotowe.

• Ograniczenia prędkości: W każdej przestrzeni powietrznej samolot nie może przekroczyć 250 węzłów, gdy poniżej 10 000 stóp oznacza średni poziom morza (MSL). Jednakże, gdy znajdujesz się w 4 milach morskich (NM) na podstawowym lotnisku klasy D i poniżej lub poniżej 2500 stóp AGL, nie możesz przekroczyć 200 węzłów.
• Minimum pogody: Istnieją minimalne wymagania pogodowe klasy D, dzięki czemu można zobaczyć i uniknąć innych samolotów. Ponieważ nie wszystkie wieże kontrolne klasy D mają zakresy radarowe, ATC chce, abyś trzymał się wystarczająco daleko od chmur, abyś mógł widzieć i unikać innych samolotów, zwłaszcza odrzutowców latających szybko. Łatwym sposobem zapamiętania minimów pogodowych VFR dla przestrzeni powietrznej klasy D jest zwrot „3 Cessna 152s”. Każda liczba w frazie splotów na odległość (tj. 3 oznacza 3 mile statyczne; 1 oznacza 1000 stóp nad chmurami; 5 oznacza 500 stóp poniżej chmur, a 2 stoi na wysokości 2000 stóp od chmur poziomych).

• Wymagania dotyczące widoczności VFR i usuwania chmur: Piloci lecący do przestrzeni powietrznej klasy D muszą zachować widoczność co najmniej trzech mil. Ponadto piloci muszą pozostawać co najmniej 500 stóp poniżej chmur, 1000 stóp nad chmurami i pozostać w odległości 2000 stóp od poziomych chmur w przestrzeni powietrznej klasy D.
• Obraz wykresu: Przestrzeń powietrzna klasy D jest przedstawiona przerywaną niebieską linią na wykresie przekroju VFR. Możesz zauważyć, że przestrzeń powietrzna rozciąga się na ścieżki przylotów i odlotów dla ruchu IFR.

Inne klasyfikacje przestrzeni powietrznej

Istnieją inne klasyfikacje kontrolowanej przestrzeni powietrznej (i ich określone wymiary), w których świadczona jest usługa ATC. Pozostałe klasyfikacje obejmują klasy A, B, C, E i G.

• Przestrzeń powietrzna klasy A: Przestrzeń powietrzna klasy jest ogólnie przestrzenią powietrzną od powierzchni do 18 000 stóp MSL do poziomu lotu (FL) 600 włącznie, w tym przestrzeń powietrzną nad wodami w odległości 12 mil morskich od wybrzeża 48 sąsiadujących stanów i Alaski.
• Przestrzeń powietrzna klasy B: Przestrzeń powietrzna klasy B to generalnie przestrzeń powietrzna od powierzchni do 10 000 stóp MSL otaczająca najbardziej ruchliwe lotniska narodów pod względem operacji lotniskowych lub przepustowości pasażerów.
• Przestrzeń powietrzna klasy C: Przestrzeń powietrzna klasy C to przestrzeń powietrzna od powierzchni do 4000 stóp nad wzniesieniami lotniska (zaznaczonymi w MSL) otaczająca lotniska, na których znajduje się operacyjna wieża kontrolna, obsługiwane przez kontrolę podejścia radarowego i posiadają pewną liczbę operacji IFR lub pasażerów.

• Przestrzeń powietrzna klasy E: Przestrzeń powietrzna klasy E to kontrolowana przestrzeń powietrzna niesklasyfikowana jako przestrzeń powietrzna klasy A, B, C lub D. Duża przestrzeń powietrzna nad Stanami Zjednoczonymi jest oznaczona jako przestrzeń powietrzna klasy E. Zazwyczaj przestrzeń powietrzna klasy E rozciąga się do, ale nie obejmuje, 18 000 stóp MSL (dolna granica przestrzeni powietrznej klasy A). Cała przestrzeń powietrzna powyżej FL 600 jest przestrzenią powietrzną klasy E.
• Przestrzeń powietrzna klasy G: Przestrzeń powietrzna klasy G jest niekontrolowaną przestrzenią powietrzną i jest częścią przestrzeni powietrznej, która nie została oznaczona jako klasa A, B, C, D lub E. Ta przestrzeń powietrzna rozciąga się od powierzchni do podstawy leżącej nad nią przestrzeni powietrznej klasy E. Chociaż ATC nie ma uprawnień ani odpowiedzialności za kontrolę ruchu lotniczego, należy pamiętać, że istnieją minimalne wartości VFR, które mają zastosowanie do przestrzeni powietrznej klasy G.