Technologia i centra narodowego systemu przestrzeni powietrznej

Krajowy system przestrzeni powietrznej (NAS) został utworzony u zarania lotnictwa komercyjnego, aby w bezpieczny i wydajny sposób przenieść samolot z punktu A do punktu B. To stary system, ale działa na nas od drugiej wojny światowej. W rzeczywistości Stany Zjednoczone mają najbezpieczniejsze niebo na świecie pod względem transportu lotniczego.

Według Federalnej Administracji Lotnictwa (FAA) na niebie jest ponad 7000 samolotów na niebie nad Ameryką naraz. Oczekuje się, że liczba ta wzrośnie dopiero w ciągu następnych 15 lat, i coraz trudniej będzie dopasować wszystkie te samoloty do naszej obecnej struktury przestrzeni powietrznej. System transportu powietrznego nowej generacji FAA (NextGen) obiecuje przekształcić obecny system przestrzeni powietrznej, aby zoptymalizować wykorzystanie przestrzeni powietrznej, zmniejszyć emisje, zaoszczędzić paliwo i zmniejszyć opóźnienia lotów. Dopóki jednak NextGen nie zostanie w pełni wdrożony, nasz obecny system przestrzeni powietrznej będzie musiał wystarczyć.

Kubatura

FAA klasyfikuje przestrzeń powietrzną w jednej z czterech kategorii:

• Kontrolowana przestrzeń powietrzna: przestrzeń powietrzna wokół ruchliwych lotnisk, wraz z trasami samolotów i ponad 18 000 stóp. FAA dzieli tę przestrzeń powietrzną na klasy przestrzeni A, B, C, D i E, z których każda ma inne wymiary i reguły.
• Niekontrolowana przestrzeń powietrzna: dowolna przestrzeń powietrzna, która nie jest kontrolowana.
• Przestrzeń powietrzna specjalnego przeznaczenia: obszary ograniczone, zabronione, ostrzegawcze i alarmowe, a także obszary operacji wojskowych (MOA).
• Inna przestrzeń powietrzna: przestrzeń powietrzna używana do tymczasowych ograniczeń lotów.

Centra kontroli ruchu lotniczego

NAS obejmuje nie tylko wieżę kontrolną na lokalnym lotnisku. Podczas typowego lotu pilot komunikuje się z kontrolerami w każdym z następujących miejsc:

• ARTCC - Przestrzeń powietrzna nad Stanami Zjednoczonymi jest podzielona na 22 sektory regionalne, każdy kontrolowany przez Centrum Kontroli Ruchu Trasy Lotniczej lub ARTCC. Ponieważ lot przekracza granicę z jednego regionu ARTCC do drugiego, kontroler ruchu lotniczego przenosi odpowiedzialność za komunikację za ten lot na kontroler ARTCC w następnym regionie.
• TRACON- Kontrola podejścia do radaru terminalowego (TRACON) jest nazywana po prostu „podejściem” do pilotów. Gdy samolot zbliża się do lotniska, kontrolerzy ARTCC przekażą komunikację do kontrolera TRACON, który pomoże samolotowi w części przylotu.

• ATCT- Kontrolerzy w lokalnej wieży kontroli ruchu lotniczego (ATCT) są odpowiedzialni za statki powietrzne w powiązanym wzorcu ruchu na lotnisku. Po wejściu samolotu na obszar wzorca ruchu na lotnisku lokalnym zostaje on przekazany do ATCT, gdzie kontrolerzy nadzorują jego końcowe podejście i lądowanie. Kontrolery naziemne są również częścią ATCT, nadzorując operacje taksówkowe i bramowe.
• FSS- Obecnie działa sześć stacji obsługi lotów (FSS). Specjaliści ds. Obsługi lotu pomagają pilotom w planowaniu lotu, odprawach meteorologicznych i innych informacjach związanych z trasą lotu pilota.

Technologia

Oprócz wielu różnych technologii, które są używane od lat, przemysł lotniczy nieustannie rozwija nowe technologie, aby system był bardziej wydajny, łatwiejszy i bezpieczniejszy dla pilotów i kontrolerów. Oto tylko niektóre z nich:

• Radar- Obecnie NAS działa w dużym stopniu na naziemnych systemach radarowych. Radar naziemny emituje fale radiowe, które odbijają się od samolotu. Sygnał z samolotu jest następnie interpretowany i przesyłany cyfrowo na ekrany komputerów w ARTCC, TRACON lub ATCT.
• Standardowe radia- Piloci i sterowniki komunikują się bezpośrednio z radiami VHF (bardzo wysoka częstotliwość) i UHF (ultra-wysoka częstotliwość).
• CPDLC- Komunikacja za pomocą kontrolera łącza danych pilota, jak sama nazwa wskazuje, jest metodą dla kontrolerów i pilotów na komunikację za pośrednictwem łącza danych. Ten rodzaj komunikacji jest wygodny, gdy radiotelefony nie są dostępne, a także zmniejszają zatory radiowe.

• GPS- Rodzaj pomocy nawigacyjnej, Globalny System Pozycjonowania jest najdokładniejszym i najbardziej popularnym środkiem nawigacji lotniczej w lotnictwie oraz chlebem i masłem programu NextGen.
• ADS-B- W ostatnich latach system o nazwie ADS-B (automatyczna transmisja zależna od nadzoru) stał się popularny jako środek wspomagający pilotów i kontrolerów w uzyskiwaniu dokładniejszego obrazu ruchu lotniczego, pogody i terenu podczas lotu.

System transportu lotniczego nowej generacji

Nasz obecny system ruchu lotniczego otrzymuje samoloty, w których musi jechać w bezpieczny i zorganizowany sposób, wykorzystując technologię zarówno starą, jak i nową. Podczas gdy nasz obecny krajowy system przestrzeni powietrznej działa dobrze od wielu lat, obecnie nie jest optymalny pod względem natężenia ruchu lotniczego na naszym niebie. Widzimy więcej zatłoczonych pasów startowych, opóźnienia na lotniskach, marnotrawstwo paliwa i utracone przychody niż kiedykolwiek wcześniej. Jest jednak nadzieja; Program NextGen ma na celu ulepszenie obecnego NAS poprzez znalezienie metod radzenia sobie ze zwiększonym ruchem i ulepszenie całego systemu.