Dowiedz się o płatnych chorobowych dniach pracodawcy

Płatne dni chorobowe pozwalają pracownikom na odejście z pracy, gdy są chorzy, bez utraty wynagrodzenia. Pracownicy gromadzą dni chorobowe w oparciu o politykę swoich pracodawców. Niektóre bazują na liczbie lat pracy i poziomie ich pozycji w firmie, a niektóre przydzielają ten sam numer wszystkim. Niektórzy pracodawcy zezwalają, aby dni chorego zmieniały się z roku na rok, często ograniczając się do określonej liczby dni lub godzin, podczas gdy inni nie pozwalają na ich akumulację.

Historycznie, dni chorobowe były częstym dodatkiem pracodawcy dobrowolnie. Nie ma prawa federalnego zobowiązującego pracodawców do oferowania płatnego zwolnienia chorobowego, ale od 2018 r. 10 stanów i Dystrykt Kolumbii wymagają od pracodawców zapewnienia pewnego rodzaju płatnego urlopu dla pracowników chorych.

Standardowa korzyść

Płatne zwolnienie chorobowe jest częścią pakietu świadczeń dla 85 procent pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin i 74 procent wszystkich pracowników w USA, zgodnie z badaniem przeprowadzonym w marcu 2018 r. Przez Amerykańskie Biuro Statystyki Pracy.

Pełnoetatowi pracownicy rządów stanowych i lokalnych mieli dostęp do płatnych dni chorobowych w 99 procentach miejsc pracy. Wśród wszystkich miejsc pracy pracownicy związkowi otrzymywali płatne zwolnienie chorobowe w 90% przypadków, podczas gdy liczba pracowników wynosiła 71% w przypadku pracowników niezrzeszonych. Pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze godzin otrzymują płatne zwolnienie chorobowe tylko w 40 procentach miejsc pracy, a pracownicy sektora usługowego w 56 procentach są najmniej skłonni do otrzymania płatnego zwolnienia chorobowego.

W większości etatów pracownicy po prostu oczekują, że jakaś forma płatnego zwolnienia chorobowego będzie częścią pakietu świadczeń.

Chociaż płatne dni chorobowe są ogólnie postrzegane jako świadczenia pracownicze, są one również korzystne dla pracodawców. Płacenie pracownikowi za chorobę w domu może nie wydawać się dobre dla dolnej linii, ale jeśli ten pracownik jest zaraźliwy i wchodzi do pracy, istnieje ryzyko, że wielu pracowników może zachorować, jeszcze bardziej szkodząc dolnej linii. W przypadku płatnego zwolnienia chorobowego pracownicy mogą czuć się bardziej komfortowo z perspektywą pozostania w domu, gdy są chorzy, wiedząc, że nie tracą dziennego wynagrodzenia. Mamy nadzieję, że pomoże to ograniczyć liczbę zaraźliwych pracowników w miejscu pracy, zmniejszając całkowitą liczbę dni roboczych straconych z powodu choroby.

Wymogi prawne

W Stanach Zjednoczonych nie ma przepisów federalnych, które wymagałyby od pracodawcy oferowania płatnych dni chorobowych jako świadczenia, ale państwa i inne lokalne gminy mogą wprowadzać takie rozporządzenia i przepisy. W 2006 r. San Francisco stało się pierwszym miastem w USA, które zleciło pracodawcom świadczenie płatnych dni chorobowych, a Connecticut stał się pierwszym państwem, które to uczyniło w 2011 r. Ustawa kalifornijska z 2015 r. Wymaga od pracowników zarabiania co najmniej jednej godziny płatnego pozostawić na każde 30 godzin pracy. Naliczenie rozpoczęło się pierwszego dnia zatrudnienia lub 1 lipca 2015 r.

Od 2018 r. Inne państwa wymagają płatnego zwolnienia chorobowego w Arizonie, Maryland, Massachusetts, New Jersey, Oregon, Rhode Island, Vermont i Waszyngtonie.

Przydział

Większość organizacji stosuje formułę, która przypisuje określoną liczbę godzin chorobowych naliczonych w każdym okresie rozliczeniowym. Inni pracodawcy udostępniają płatne dni chorobowe na początku roku kalendarzowego - choć jest to opcja, która może zwiększyć ryzyko dla pracodawców. Na przykład, jeśli pracownik korzysta ze wszystkich płatnych dni chorobowych w pierwszych kilku miesiącach roku, a następnie rezygnuje, pracodawca wypłacił roczny czas choroby pracownikowi, który pracował tylko przez kilka miesięcy.

Niektórzy pracodawcy decydują się na politykę płatnego czasu wolnego (PTO), która składa dni chorobowe, dni urlopu i dni osobiste w jeden bank dni, które pracownicy mogą wykorzystać według własnego uznania. Jednakże, gdy pracownicy mają bank dni, istnieje ryzyko, że obejrzą wszystkie dni jako czas wakacji, nie pozostawiając chorych pracowników poza miejscem pracy.