22 Fakty o Jane Austen

Jak zauważył krytyk Gary Kelly: „Jane Austen jest jedną z niewielu powieściopisarek w literaturze światowej, która jest uważana za„ klasyczną ”, a jednak jest szeroko czytana”. Chociaż jej powieści nie były bynajmniej autobiograficzne, fakty z jej życia rzucają światło na jej fikcję, a co ważniejsze, oferują aspirującym pisarzom jeden model tego, jak powstają wielkie dzieła literackie. Poniżej znajduje się 22 faktów o Jane Austen:

1. Jane Austen, siódme dziecko George'a Austena i Cassandry Leigh Austen, urodziła się w Steventon, wiosce w południowej Anglii w 1775 roku.
2. W swoim życiu ukończyła sześć powieści, w tym Northanger Abbey, Sense and Sensibility, Pride and Prejudice, Mansfield Park, Emma, i Perswazja. Cztery z nich zostały opublikowane przed jej śmiercią.
3. Jej ojciec, George Austen, duchowny, prowadził także szkołę dla chłopców w domu rodzinnym i plebanii, aby uzupełnić dochody rodziny.
4. Cassandra Leigh Austen była z wyższej rangi społecznej niż jej mąż i dała Jane Austen poczucie klasy społecznej, która leży u podstaw wielu jej powieści. Nie wydawała się jednak żałować upadku pozycji społecznej i była wesołą żoną i matką dla rodziny.

1. W 1783 r. Jane Austen i jej starsza siostra Cassandra zaczęły kształcić się u swojej ciotki Ann Cooper Cawley, wdowy po głowie Oxford College. Stamtąd udali się do Abbey School, szkoły z internatem dla dziewcząt. Oprócz tych lat, Austen była wychowywana przez ojca.
2. Austen doskonaliła swoje umiejętności komiczne pisząc dla swojej rodziny, w szczególności jej starszych, wykształconych w Oksfordzie braci, których intensywnie podziwiała. Chociaż cała rodzina była literacka, tylko Austen zostałaby opublikowaną powieściopisarką.

1. Niezwykle nieśmiała dziewczyna, rodzina Jane Austen była centrum jej świata. Nawet w szkole z internatem zdobyła niewielu przyjaciół, preferując towarzystwo Cassandry.
2. Austen zdobyła wiedzę na temat życia na morzu, na przykład ważną w Perswazja, przez swojego brata Franka, który miał udaną karierę w brytyjskiej marynarce wojennej i był najbliższy Jane.
3. Za swoją pierwszą miłość, Austen dostała historię godną jednej ze swoich powieści, która ma pewne cechy wspólne z Marianne Dashwood w Rozważna i wrażliwa. Przedmiotem jej miłości był Tom Lefroy, irlandzki bratanek jej bliskiej przyjaciółki Anne Lefroy. Wiedząc, że Tom straciłby dziedzictwo, gdyby ożenił się z „nikim”, Anne Lefroy pospiesznie wyprowadziła Toma z kraju, kiedy zwrócił na niego uwagę romans. (Tom później został Chief Justice of Ireland.)

1. Podczas gdy fani filmu Klub książki Jane Austen można by zachęcić do myślenia: „Co zrobi Jane?” w czasach romantycznego kryzysu jej pościg za Tomem Lefroyem, który naruszył społeczne obyczaje jej czasów, wskazuje, że może nie być najlepszym wyborem. Cassandra była rozsądna, starając się powstrzymać Jane. Zanim romans został przerwany, Jane napisała do niej drażniący list: „Ty tak bardzo mnie upominasz w miłym, długim liście, który w tej chwili otrzymałem od ciebie, że prawie boję się powiedzieć, jak zachowaliśmy się z moim irlandzkim przyjacielem. Wyobraź sobie wszystko, co najbardziej rozrzutne i szokujące w sposobie tańczenia i siadania razem ”.

1. Przynajmniej jeden biograf podpowiada, że ​​kuzynka Jane Austen, Eliza, Comtesse de Feuillide, dostarczyła wzorca żywotności i dowcipu Elżbiety Bennett, choć niektóre z jej działań bardziej przypominają Mansfield Park to światowa Mary Crawford. Podczas wizyty w Austens, pozostawiając męża w domu we Francji wraz ze swoją kochanką, Eliza flirtowała z dwoma braćmi Jane, Henrykiem i Jamesem, w trakcie zabawy dla rodziny. (Mąż Elizy został gilotynowany podczas rewolucji francuskiej; w rzeczywistości później poślubi Henry'ego Austena).

1. Drugi znaczący romans Austen miał miejsce, gdy rodzina była na wakacjach na wybrzeżu w Sidmouth w Devon latem 1801 roku. Austen najwyraźniej poznała i zakochała się w młodym duchownym, który planował spotkać się z rodziną później w swoich podróżach (dobry znak, który zamierzał zaproponować). Jednak zmarł nieoczekiwanie, zanim mógł do nich dołączyć. Incydent wzmocnił więź między dwiema siostrami, ponieważ Cassandra straciła narzeczonego.
2. Jane Austen napisała wczesny projekt Rozważna i wrażliwa na początku lat siedemdziesiątych XIX wieku, a następnie zrewidował go mocno, zanim został opublikowany w 1811 roku. Podobnie, szesnaście lat upłynęło między momentem, w którym jej ojciec próbował Pierwsze wrażenia opublikowane i czas, w którym powieść ukazała się jako Duma i uprzedzenie w 1813 r.

1. opactwo Northanger został zakupiony przez wydawcę w 1803 r., ale nie został opublikowany po śmierci Austen.
2. Finanse zmusiły Austenów do opuszczenia Steventon dla Bath, co bardzo zdenerwowało Austen. Niektórzy biografowie twierdzą, że sytuacja zaszkodziła jej pisaniu, ponieważ nie miała prywatnego miejsca, w którym mogłaby pisać i została zmuszona w Bath do nawiązania bliższych kontaktów towarzyskich.
3. W Bath Austen spędzała czas ze znanym cudzołożnikiem, który prowadził lepszą rozmowę niż inni w powierzchownym mieście uzdrowiskowym, i który posiadał modne otwarte karetki. Ich spotkania przeszkadzały jej ciotce, ale zapewniły Austen więcej pokarmu za dokuczanie jej siostrze: „Jest teraz coś w rodzaju zaręczyn między nami a Faetonem, które, aby wyznać moją słabość, mam wielką chęć wyjść”.

1. Kolejne romantyczne faux pas pojawiło się, gdy Jane Austen przyjęła propozycję małżeństwa, by następnego ranka zmienić swoją decyzję. Wódz, Harris Wither, był o sześć lat młodszy od niej, źle wychowany i porywczy. Zaskoczona propozycją przyjęła na miejscu, wiedząc, że jego bogactwo i pozycja oznaczałyby bezpieczeństwo dla jej rodziny. Jak pisze jej biograf, Park Noonan: „Kiedy pan Austen umarł, ich dochody byłyby tak ograniczone, że ona, jej matka i Cassandra mogły spotkać się z pokutą. Powiedzenie„ nie ”Harrisowi Witherowi byłoby oczywiście głupie i prawie samolubne”. Niemniej jednak, po nieprzespanej nocy spędzonej na rozważaniu jej życia jako przyszłej pani Wither, odwołała zaręczyny, tworząc coś w rodzaju skandalu i wywierając trwały wpływ na relacje między ich dwiema rodzinami.
2. Kiedy jej ojciec zmarł w 1805 r., Austen przestała pracować nad powieścią, którą zaczęła, zatytułowaną The Watsons. To był jedyny raz w jej życiu, że nie pisała ani nie poprawiała czegoś. Jednak już po kilku miesiącach Austen wróciła do powieści, którą zaczęła wcześniej, Lady Susan.
3. W 1806 r. Pani Austen, Jane, Cassandra i przyjaciółka, Marta, opuściły Bath, osiedlając się ostatecznie w domu w wiosce Chawton. W latach, w których Austen mieszkała w Chawton Cottage, budziła się każdego ranka, ćwiczyła pianoforte, zanim ktokolwiek inny wstał, gotowała śniadanie dla domu, a następnie wycofała się, by pisać, bez dalszych obowiązków domowych. Najwyraźniej pracowała w pokoju, który był zarówno korytarzem, jak i jadalnią, ale pokój miał skrzypiące drzwi. Austen odmówiła naprawy drzwi, upewniając się, że zauważyła czyjeś podejście.
4. Lata Chawton były zdecydowanie najbardziej produktywne. Poprawiła i opublikowała Duma i uprzedzenie (1813) i Rozważna i wrażliwa (1811) i napisał Emma (1815), Mansfield Park (1814) i Perswazja, które wraz z Opactwo Northanger, został opublikowany pośmiertnie. W trakcie swojego życia zarobiła w sumie około 684,13 LL za pisanie.
5. Około 1816 roku Austen zaczęła cierpieć na wyniszczającą i bolesną chorobę, której nigdy nie zdiagnozowano. Dzisiaj uważa się, że była to choroba Addisons, gruźlicza choroba nerek. Cassandra była z nią, kiedy zmarła w 1817 roku w wieku 41 lat. Została pochowana w katedrze w Winchester.
6. Prawie sto lat później Virginia Woolf napisała o niej: „Oto kobieta około roku 1800 pisała bez nienawiści, bez goryczy, bez strachu, bez protestu, bez głoszenia. Tak pisał Szekspir, a kiedy ludzie porównują Szekspira i Jane Austen, mogą one oznaczać, że umysły obu pochłonęły wszelkie przeszkody iz tego powodu nie znamy Jane Austen i nie znamy Szekspira iz tego powodu Jane Austen przenika każde słowo, które napisała, i tak samo Szekspir. ”

Jeśli nigdy nie czytałeś Jane Austen i jesteś ciekawy, jak wygląda jej proza, możesz przeczytać krótką wymianę Duma i uprzedzenie w artykule „Przykłady trzeciej osoby”.