Ostateczna zasada FAA dotycząca wymogów dotyczących obowiązków pilota i odpoczynku

W grudniu 2011 r. FAA ustanowiła ostateczną zasadę dotyczącą obowiązków pilota i odpoczynku w celu zwalczania ryzyka zmęczenia załóg lotniczych. Ta nowa regulacja zapewnia bardziej rygorystyczne wymogi dotyczące odpoczynku i ograniczenia godzin lotu niż wcześniej obowiązujące, co ma nadzieję, że FAA ma nadzieję zaspokoić publiczne zapotrzebowanie na bezpieczniejsze loty. Ostateczna zasada dotycząca wymagań członków załogi lotniczej i wymogów dotyczących wypoczynku weszła w życie 4 stycznia 2014 r.

Zmęczenie pilotów zawsze było problemem w świecie lotnictwa, ale temat ten rzadko był przedmiotem szczególnej uwagi, prawdopodobnie dlatego, że jest to trudny do zmierzenia problem i jeszcze trudniejszy do naprawienia. Zmęczenie dotyka ludzi bardzo różnie.

Jedna osoba może męczyć się przed drugą. Jeden pilot może dobrze funkcjonować w ciągu zaledwie sześciu godzin snu, podczas gdy drugi wymaga ośmiu, aby czuć się wypoczęty. Ponadto wybory pilota i styl życia są istotnym czynnikiem w zarządzaniu zmęczeniem. Pilot może otrzymać 12-godzinny okres odpoczynku, ale może spędzić tylko pięć godzin w tym okresie. Inne czynniki związane ze stylem życia, które mogą wpływać na zmęczenie, obejmują zdrowie, dietę i poziom stresu.

Niezależnie od zmiennych związanych z mierzeniem zmęczenia, wiemy, że brak snu powoduje pewne błędy. W zmęczonej gospodarce operatorzy starają się zaoszczędzić jak najwięcej pieniędzy. Oznacza to, że linie lotnicze maksymalizują harmonogram pracy pilotów, prosząc ich o lot tak ludzki (i prawnie) możliwy.

Krajowa Rada Bezpieczeństwa Transportu (NTSB) opracowuje zalecenia dla FAA dotyczące zmęczenia pilotów od 1972 r., A organizacja nadal uważa, że ​​zmęczenie jest czynnikiem wypadków lotniczych. Po kilku znaczących wypadkach, takich jak katastrofa Colgan Air w 1992 r., Która zwróciła uwagę opinii publicznej na problem zmęczenia, FAA podjęła działania w sprawie roli zmęczenia w komercyjnych operacjach lotniczych. Oto kilka porównań, które podkreślają różnice między starymi a nowymi zasadami:

• Stara reguła: Różne wymagania dotyczące odpoczynku oparte na lotach krajowych, międzynarodowych i nieplanowanych.
• Nowa zasada: Brak różnicy między rodzajami operacji; nowe zasady mają zastosowanie do wszystkich.
• Stara reguła: Niejasny język dotyczący „nadających się do służby” zgłoszony przez pilotów.
• Nowa zasada: Pilot musi podpisać dokument potwierdzający, że jest „zdolny do pełnienia obowiązków”, a linia lotnicza jest zobowiązana do usunięcia pilota w przypadku zgłoszenia zmęczenia.
• Stara reguła: Okres służby lotniczej miał ograniczenia, ale nie uwzględniał rytmu dobowego ani liczby odcinków lotu.

• Nowa zasada: Okres pełnienia służby ma bardziej rygorystyczne limity w zależności od liczby segmentów lotu i rozpoczęcia dnia służby.
• Stara reguła: Piloci rezerwowi muszą mieć co najmniej 24 godziny przerwy w okresie 7 dni.
• Nowa zasada: Piloci rezerwowi muszą mieć co najmniej dziesięć godzin odpoczynku.
• Stara reguła: Godziny lotów są ograniczone na dzień i na rok.
• Nowa zasada: Godziny lotów są ograniczone na tydzień, miesiąc i rok.
• Stara reguła: Okres odpoczynku trwający co najmniej dziewięć godzin, który można skrócić do ośmiu godzin.
• Nowa zasada: Okres odpoczynku 10 godzin, z możliwością co najmniej 8 nieprzerwanych godzin snu.

Maksymalny czas lotu w ciągu dnia wynosi teraz dziewięć godzin i osiem godzin w nocy. Limity Okresu wykonywania lotów według nowych zasad wynoszą od 9 do 14 godzin, w zależności od liczby odcinków i czasu rozpoczęcia dnia służby pilota.

W ostatecznym orzeczeniu dotyczącym czasu odpoczynku pilota i limitów obowiązków FAA przyznaje, że same nowe przepisy nie rozwiążą problemu zmęczenia. Jednak podejście oparte na systemie bezpieczeństwa, w którym zarówno operator, jak i piloci przyjmują odpowiedzialność za zarządzanie zmęczeniem, zostało uznane za najlepsze rozwiązanie.

Dzięki tej nowej zasadzie FAA wdraża obowiązkowe aktualizacje planu zarządzania ryzykiem zmęczeniowym każdej linii lotniczej (FRMP). FAA zaproponowała również opcję systemu zarządzania ryzykiem zmęczeniowym (FRMS) jako sposobu na spełnienie przez operatorów wymogów dotyczących zarządzania zmęczeniem.

Ostatecznie pilot jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo samolotu i musi być świadomy swojego progu zmęczenia. Wszystkie regulacje na świecie tego nie zmienią, ale nowe przepisy są mile widzianą zmianą dla pilotów, których harmonogramy są maksymalne i którzy zmagają się z przepracowaniem, nasyceniem zadaniami i prawdopodobnie wypaleniem. Być może teraz będą mogli odpocząć.