Kredyty produkcyjne w zabezpieczających firmach maklerskich

Chociaż często mówi się, że doradcy finansowi są opłacani w oparciu o prowizje, nie jest to regułą. Raczej ich rekompensata pieniężna równa się ich zgromadzonym kredytom produkcyjnym razy stosunek wypłaty. kredyty produkcyjne mogą być równe, mniejsze lub nawet większe niż rzeczywisty przychód uzyskany przez firmę z tytułu danej transakcji wykonanej przez doradcę finansowego w imieniu klienta. W przypadku transakcji giełdowych realizowanych na giełdzie nowojorskiej, kredyty produkcyjne są zazwyczaj równe kwocie prowizji płaconej przez klienta.

Z tego powodu, a ponieważ handel akcjami notowany na NYSE tradycyjnie stanowił większość strumienia przychodów generowanego przez większość doradców finansowych, powszechne stało się łączenie kredytów produkcyjnych z prowizjami będącymi w powszechnym użyciu.

Rodzaje kredytów produkcyjnych

Kredyty produkcyjne zwykle są równe lub przynajmniej zbliżone do opłat za sprzedaż wbudowanych w daną transakcję papierów wartościowych. Należą do nich na przykład:

• Prowizje zapłacone przez klienta w przypadku transakcji, w której firma maklerska działa jako agent, albo realizuje transakcję na giełdzie papierów wartościowych, albo z inną firmą, która tworzy rynek tego papieru wartościowego. W przypadku klientów, którzy płacą aktywami, a nie prowizjami od poszczególnych transakcji, kredyty produkcyjne zwykle będą równe opłatom opartym na aktywach.
• Markup lub markdown wypłacane przez klienta w transakcji, w której firma maklerska działa jako zleceniodawca, realizując zlecenie z zapasów papierów wartościowych, które posiada i którymi zarządza. Narzuty na zakupy klientów i obniżki na sprzedaży klientów są zazwyczaj obliczane w taki sam sposób, jak prowizje od transakcji agencyjnych.

• Sprzedaż koncesji w nowych emisjach papierów wartościowych. Cena nowej emisji akcji lub długu zazwyczaj obejmuje koncesję na sprzedaż i opłatę za subemisję, które są ułożone obok kwoty netto, którą otrzyma emitent. Koncesja na sprzedaż rekompensuje sprzedawcom (takim jak doradcy finansowi) za znalezienie inwestorów chętnych do zakupu emisji. Opłata za subemisję kompensuje bankierów inwestycyjnych i subemitentów papierów wartościowych, którzy zorganizowali transakcję, i którzy mogą przyjmować pewien stopień ryzyka, jeśli nie sprzedają się po podanej cenie.

• Opłaty za sprzedaż wbudowane w wycenę funduszy inwestycyjnych. Niektóre fundusze inwestycyjne są sprzedawane z wyraźnymi opłatami za sprzedaż, które klient może łatwo zobaczyć, a niektóre nie. W dziedzinie funduszy wzajemnych opłaty za sprzedaż tradycyjnie nazywano ładunkami sprzedaży. Od lat 80. towarzystwa funduszy inwestycyjnych coraz częściej zwracają się do tak zwanych ładunków typu back-end, które obciążają klienta w momencie sprzedaży, a nie w momencie zakupu. Istnieją również tak zwane fundusze poziomu obciążenia, w których opłata za sprzedaż jest uwzględniona w rocznych kosztach operacyjnych funduszu. Programy te zostały opracowane w celu przeciwdziałania rosnącej popularności funduszy bez obciążenia, które są sprzedawane bezpośrednio inwestorowi przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych, a nie przez firmy maklerskie i sprzedawców, takich jak doradcy finansowi. Zastępując ładunki czołowe opóźnionymi ładunkami, fundusze inwestycyjne z opłatami za sprzedaż znalazły sposób na pokonanie oporu inwestorów.

• Inne nagrody z tytułu produkcji:Kredyty produkcyjne mogą być również przyznawane za pracę nietransakcyjną wykonaną przez doradcę finansowego, na przykład w celu przekonania klienta do przygotowania formalnego planu finansowego przygotowanego przez firmę.
• Smak miesiąca: Firmy regularnie mają specjalne napędy marketingowe, które zmieniają się z miesiąca na miesiąc, za które przyznawane są dodatkowe kredyty produkcyjne, powyżej i powyżej zwykłych. Takie kampanie często nazywane są specjalnościami „smaku miesiąca”, z odrobiną pogardy, ponieważ doradcy finansowi rzadko dostrzegają długoterminową wartość uczestnictwa, ale robią to, aby zmaksymalizować swoje wynagrodzenie. W przypadku firm, które działają również jako animatorzy rynku, mogą dodać bonusowe kredyty produkcyjne w celu stymulowania sprzedaży niektórych papierów wartościowych, z którymi zostali obarczeni nadmiernymi zapasami.

Znany również jako: Prowizje

Alternatywne pisowni:PC

Przykłady: Doradca finansowy zarobił 250 kredytów produkcyjnych w tym handlu.