Znaczenie prawa konfliktu zbrojnego (LOAC)

Zdefiniowane LOAC

LOAC powstaje z pragnienia cywilizowanych narodów, aby zapobiec niepotrzebnemu cierpieniu i zniszczeniu, nie utrudniając skutecznego prowadzenia wojny. Część prawa międzynarodowego publicznego, LOAC reguluje prowadzenie zbrojnych działań wojennych. Ma również na celu ochronę ludności cywilnej, jeńców wojennych, rannych, chorych i rozbitków. LOAC dotyczy międzynarodowych konfliktów zbrojnych oraz prowadzenia operacji wojskowych i powiązanych działań w konfliktach zbrojnych, jednak takie konflikty są scharakteryzowane.

Polityka LOAC

DoDD 5100,77, Program DoD Law of War, wymaga od każdego departamentu wojskowego zaprojektowania programu, który zapewnia przestrzeganie LOAC, zapobiega naruszeniom LOAC, zapewnia szybkie zgłaszanie domniemanych naruszeń LOAC, odpowiednio szkoli wszystkie siły w LOAC i dokonuje przeglądu prawnego nowej broni. Chociaż niektóre usługi często odnoszą się do LOAC jako prawa wojny (LOW), z LOAC i LOW są takie same. Szkolenie LOAC jest traktatowym obowiązkiem Stanów Zjednoczonych na mocy konwencji genewskich z 1949 roku.

Szkolenie powinno mieć charakter ogólny; jednakże pewne grupy, takie jak załogi lotnicze, siły specjalne, operacje specjalne, piechota, personel medyczny i siły bezpieczeństwa itd., otrzymują dodatkowe, specjalistyczne szkolenie, które dotyczy unikalnych problemów, które mogą napotkać.

Prawo międzynarodowe i krajowe

LOAC pochodzi zarówno ze zwyczajowego prawa międzynarodowego, jak i traktatów. Zwyczajowe prawo międzynarodowe, oparte na praktyce, którą narody przyjęły zgodnie z prawem, ustanawia tradycyjne zasady rządzące prowadzeniem operacji wojskowych w konfliktach zbrojnych. Artykuł VI Konstytucji Stanów Zjednoczonych stanowi, że zobowiązania traktatowe Stanów Zjednoczonych są „najwyższym prawem kraju”, a Sąd Najwyższy USA orzekł, że prawo międzynarodowe, obejmujące obyczaj, jest częścią prawa amerykańskiego. Oznacza to, że traktaty i umowy, w które wchodzą Stany Zjednoczone, mają równy status, co ustawy uchwalone przez Kongres i podpisane przez prezydenta.

Dlatego wszystkie osoby podlegające prawu USA muszą przestrzegać zobowiązań LOAC Stanów Zjednoczonych. W szczególności personel wojskowy musi rozważyć LOAC, aby zaplanować i wykonać operacje i musi być posłuszny LOAC w walce.Ci, którzy naruszają LOAC, mogą zostać pociągnięci do odpowiedzialności karnej za zbrodnie wojenne i sąd wojenny w ramach jednolitego kodeksu sprawiedliwości wojskowej (UCMJ).

Zasady

Trzy ważne zasady LOAC regulują konflikt zbrojny - konieczność militarna, rozróżnienie i proporcjonalność.

Konieczność wojskowa. Wojskowa konieczność wymaga, by siły bojowe zaangażowały się tylko w te działania, które są niezbędne do osiągnięcia uzasadnionego celu wojskowego. Ataki będą ograniczone wyłącznie do celów wojskowych. Stosując wojskową konieczność do celowania, zasada ogólnie oznacza, że ​​Wojsko Stanów Zjednoczonych może kierować na te obiekty, wyposażenie i siły, które, jeśli zostaną zniszczone, doprowadzą tak szybko, jak to możliwe, do częściowego lub całkowitego poddania się wroga.

Jako przykład zgodności z zasadą konieczności militarnej podczas operacji Pustynna burza należy rozważyć celowanie i niszczenie baterii rakietowych Iraku SCUD oraz irackiej armii i sił powietrznych. Działania te szybko osiągnęły przewagę powietrzną i przyspieszyły klęskę armii irackiej.

Wojskowa konieczność dotyczy również przeglądu broni. AFI 51-402, Przegląd broni, wymaga od Sił Powietrznych dokonania przeglądu prawnego wszystkich broni i systemów uzbrojenia, które mają spełnić wymagania wojskowe. Przeglądy te zapewniają, że Stany Zjednoczone wypełniają swoje zobowiązania międzynarodowe, zwłaszcza te dotyczące LOAC, i pomagają planistom wojskowym zapewnić, aby personel wojskowy nie używał broni lub systemów broni, które naruszają prawo międzynarodowe. Nielegalne bronie do walki obejmują trujące bronie i rozszerzające się kule punktowe w konfliktach zbrojnych.

Nawet legalna broń może wymagać pewnych ograniczeń w ich użyciu w szczególnych okolicznościach, aby zwiększyć zgodność z LOAC.

Różnica. Wyróżnienie oznacza rozróżnienie między legalnymi celami bojowników i nieatakującymi się celami, takimi jak cywile, własność cywilna, jeńcy wojenni i ranni, którzy są poza walką. Główną ideą rozróżnienia jest zaangażowanie tylko ważnych celów wojskowych. Bezkrytyczny atak to taki, który bez różnicy uderza w cele wojskowe i cywilów lub obiekty cywilne. Wyróżnienie wymaga od obrońców oddzielenia obiektów wojskowych od obiektów cywilnych w maksymalnym możliwym stopniu.

Dlatego niewłaściwe byłoby umieszczenie szpitala lub obozu jenieckiego obok fabryki amunicji.

Proporcjonalność. Proporcjonalność zabrania użycia jakiegokolwiek rodzaju siły, która przekracza poziom niezbędny do osiągnięcia celu wojskowego. Proporcjonalność porównuje przewagę militarną uzyskaną z zadaną szkodą, jednocześnie uzyskując tę ​​przewagę. Proporcjonalność wymaga testu równowagi między konkretną i bezpośrednią przewagą militarną przewidywaną przez atakowanie uzasadnionego celu wojskowego a oczekiwanymi przypadkowymi obrażeniami lub szkodami cywilnymi. W ramach tego testu bilansującego nadmierne przypadkowe straty są zabronione.

Proporcjonalność ma na celu zapobieganie atakowi w sytuacjach, w których ofiary cywilne wyraźnie przeważyłyby zyski wojskowe. Zasada ta zachęca siły bojowe do minimalizowania szkód dodatkowych - przypadkowego, niezamierzonego zniszczenia, które ma miejsce w wyniku legalnego ataku na legalny cel wojskowy.

Konwencje genewskie z 1949 r

Niektóre z najważniejszych zasad LOAC pochodzą z konwencji genewskich z 1949 r. Konwencje genewskie składają się z czterech odrębnych traktatów międzynarodowych. Traktaty te mają na celu ochronę walczących i nie-walczących przed niepotrzebnymi cierpieniami, którzy mogą zostać ranni, chorzy, rozbitkowie lub jeńcy wojenni podczas działań wojennych. Dążą także do ochrony ludności cywilnej i własności prywatnej. Cztery traktaty regulują traktowanie rannych i chorych sił, jeńców wojennych i ludności cywilnej podczas wojny lub konfliktu zbrojnego.

Kombatanci

Konwencje genewskie wprowadzają rozróżnienie między legalnymi kombatantami, osobami nie będącymi osobami walczącymi i bezprawnymi bojownikami.

Legalni bojownicy. Legalnym bojownikiem jest osoba upoważniona przez władze rządowe lub LOAC do podjęcia działań wojennych. Legalny kombatant może być członkiem regularnej siły zbrojnej lub nieregularnej siły. W obu przypadkach legalny bojownik musi być dowodzony przez osobę odpowiedzialną za podwładnych; mieć ustalone godła wyróżniające rozpoznawalne na odległość, takie jak mundury; nosić broń otwarcie i prowadzić swoje operacje bojowe zgodnie z LOAC. LOAC dotyczy legalnych kombatantów, którzy angażują się w działania zbrojne w konflikcie zbrojnym i zapewniają kombatantom odporność na legalne działania wojenne podczas konfliktu, z wyjątkiem naruszeń LOAC.

Noncombatants. Osoby te nie są upoważnione przez władze rządowe lub LOAC do podejmowania działań wojennych. W rzeczywistości nie angażują się w działania wojenne. Ta kategoria obejmuje cywilów towarzyszących siłom zbrojnym; kombatanci, którzy są poza walką, tacy jak jeńcy wojenni i ranni oraz niektórzy wojskowi będący członkami sił zbrojnych, którzy nie są uprawnieni do prowadzenia działań bojowych, takich jak personel medyczny i kapelani. Niekomantujący nie mogą być obiektem bezpośredniego ataku.

Mogą jednak doznać obrażeń lub śmierci podczas bezpośredniego ataku na cel wojskowy bez takiego ataku naruszającego LOAC, jeśli taki atak dotyczy legalnego celu za pomocą zgodnych z prawem środków.

Bezprawni bojownicy. Bezprawnymi bojownikami są osoby, które bezpośrednio uczestniczą w działaniach wojennych bez uzyskania na to upoważnienia ze strony rządu lub prawa międzynarodowego. Na przykład bandyci, którzy rabują i plądrują oraz cywile, którzy atakują zestrzelonego lotnika, są bezprawnymi bojownikami. Bezprawni walczący, którzy angażują się w działania wojenne, łamią LOAC i stają się legalnymi celami. Mogą być zabijani lub ranni, a jeśli zostaną schwytani, mogą być sądzeni jako zbrodniarze wojenni za ich naruszenia LOAC.

Nieokreślony status. W przypadku wątpliwości co do tego, czy dana osoba jest legalnym kombatantem, osobą nie będącą osobą walczącą lub bezprawnym bojownikiem, osoba taka powinna zostać objęta ochroną konwencji genewskiego więźnia wojennego do czasu ustalenia statusu. Naród zdobywający musi zwołać właściwy trybunał, aby ustalić status osoby zatrzymanej.

Cele wojskowe

LOAC rządzi prowadzeniem wojen powietrznych. Zasada militarnej konieczności ogranicza ataki lotnicze na zgodne z prawem cele wojskowe. Cele wojskowe to takie, które ze względu na swój charakter, lokalizację, cel lub przeznaczenie skutecznie przyczyniają się do zdolności militarnych wroga i których całkowite lub częściowe zniszczenie, zdobycie lub unieszkodliwienie w okolicznościach istniejących w momencie ataku zwiększają uzasadnione cele wojskowe.

Personel kierujący. LOAC chroni ludność cywilną. Zabronione są ataki wojskowe na miasta, miasteczka lub wsie nieuzasadnione koniecznością militarną. Zabronione jest również atakowanie osób niebędących więźniami (ogólnie nazywanych cywilami) wyłącznie w celu ich terroryzowania. Chociaż ludność cywilna nie może być przedmiotem bezpośredniego ataku, LOAC uznaje, że cel wojskowy nie musi być oszczędzony, ponieważ jego zniszczenie może spowodować dodatkowe szkody, które skutkują niezamierzoną śmiercią lub obrażeniami ludności cywilnej lub uszkodzeniem ich mienia.

Dowódcy i ich planiści muszą wziąć pod uwagę zakres niezamierzonego pośredniego zniszczenia cywilów i prawdopodobne ofiary, które będą wynikać z bezpośredniego ataku na cel wojskowy i, w zakresie zgodnym z koniecznością wojskową, starają się unikać lub minimalizować ofiary i zniszczenia cywilne. Przewidywane straty cywilne muszą być proporcjonalne do poszukiwanych korzyści wojskowych. Sędzia adwokat, wywiad i personel operacyjny odgrywają kluczową rolę w określaniu trafności celu i wyboru broni, która będzie używana w szczególnych okolicznościach znanych dowódcy podczas planowania ataku.

Celowanie obiektów. LOAC szczegółowo opisuje obiekty, które nie powinny być celem bezpośredniego ataku. Odzwierciedlając zasadę, że operacje wojskowe muszą być ukierunkowane na cele wojskowe, przedmioty zwykle przeznaczone do celów pokojowych cieszą się ogólną odpornością na bezpośredni atak. Szczególna ochrona dotyczy jednostek medycznych lub zakładów; transport rannych i chorych pracowników; wojskowe i cywilne statki szpitalne; strefy bezpieczeństwa ustanowione na mocy konwencji genewskich; oraz budynki religijne, kulturalne i charytatywne, pomniki i obozy jenieckie.

Jeśli jednak obiekty te są wykorzystywane do celów wojskowych, tracą swoją odporność. Jeśli te chronione obiekty znajdują się w pobliżu zgodnych z prawem celów wojskowych (których LOAC zabrania), mogą ponieść dodatkowe szkody, gdy pobliskie cele wojskowe zostaną legalnie zaangażowane.

Samoloty i walki

Wróg wojskowy i samoloty. Wrogie samoloty wojskowe mogą zostać zaatakowane i zniszczone, gdziekolwiek się znajdą, chyba że w neutralnej przestrzeni powietrznej. Atak na wojskowy samolot wroga musi zostać przerwany, jeśli samolot jest wyraźnie wyłączony i stracił środki walki. Lotnicy, którzy spadli ze spadochronu z samolotu niepełnosprawnego i nie oferują oporu, nie mogą zostać zaatakowani. Lotnicy, którzy stawiają opór podczas zejścia lub zostają zestrzeleni za swoimi liniami i którzy nadal walczą, mogą zostać zaatakowani. Zasady zaangażowania (ROE) dla określonej operacji często dostarczają dodatkowych wskazówek zgodnych z obowiązkami LOAC za atakowanie wrogich statków powietrznych.

Wrogi cywilny samolot. Publiczny i prywatny nieprzyjacielski samolot nieprzyjaciela nie jest zazwyczaj poddawany atakowi, ponieważ LOAC chroni niekomantujących przed bezpośrednim atakiem. Od II wojny światowej narody coraz częściej uznają konieczność unikania atakowania cywilnych samolotów. Jednak w wyjątkowych warunkach cywilne samoloty mogą być legalnie atakowane. Jeśli cywilny samolot zainicjuje atak, może zostać uznany za bezpośrednie zagrożenie wojskowe i zaatakowany. Bezpośrednie zagrożenie militarne uzasadniające atak może również istnieć, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie wrogiego zamiaru, jak w przypadku, gdy taki samolot zbliża się do bazy wojskowej z dużą prędkością lub wkracza na terytorium wroga bez pozwolenia i ignoruje sygnały lub ostrzeżenia, aby wylądować lub przejść do wyznaczonego miejsca.

Wróg wojskowy medyczny samolot. Wrogie wojskowe samoloty medyczne na ogół nie podlegają atakowi w ramach LOAC. Jednak co najmniej sześć przypadków może prowadzić do zgodnego z prawem ataku. Wrogie wojskowe samoloty medyczne mogłyby zostać legalnie zaatakowane i zniszczone, gdyby:

• Rozpoczyna atak.
• Nie jest wykorzystywany wyłącznie jako samolot medyczny.
• Nie ma wyraźnie oznaczonego Czerwonego Krzyża, Czerwonego Półksiężyca ani innego uznanego symbolu i nie jest znany jako samolot wyłącznie medyczny.
• Nie leci na wysokościach, czasami i na trasach specjalnie uzgodnionych przez strony konfliktu i nie jest znany jako samolot wyłącznie medyczny.
• Leci nad terytorium wroga lub terytorium okupowanym przez wroga (chyba że strony uzgodniły inaczej).
• Zbliża się do terytorium wroga lub strefy walki i lekceważy wezwanie do lądowania.

Egzekwowanie zasad LOAC

Członkowie wojska, którzy naruszają LOAC, podlegają postępowaniu karnemu i karze. Ściganie karne może mieć miejsce na forum krajowym lub międzynarodowym. Teoretycznie amerykańskie siły zbrojne mogą być ścigane przez sądy wojskowe w ramach UCMJ lub przez międzynarodowy trybunał wojskowy, taki jak te stosowane w Norymberdze i Tokio po II wojnie światowej lub w Jugosławii i Rwandzie. Obrona „Podążałem tylko za rozkazami” generalnie nie była uznawana przez krajowe lub międzynarodowe trybunały za obronę w procesach zbrodni wojennych.

Indywidualny lotnik / żołnierz / marynarz / żołnierz morski pozostaje odpowiedzialny za swoje działania i oczekuje się od niego zgodności z LOAC.

Akcja odwetowa. Ściganie naruszenia LOAC może nie być możliwe lub praktyczne, jeśli wróg naruszający LOAC pozostaje zaangażowany w konflikt zbrojny. Nie ma jednak przedawnienia zbrodni wojennej. Ponadto LOAC zezwala kombatantom na podejmowanie działań odwetowych w celu egzekwowania przestrzegania przez siły wroga zasad LOAC. Odszkodowania są działaniem w odpowiedzi na naruszenia LOAC. Akt odwetu byłby w przeciwnym razie zabroniony, gdyby nie wcześniejsze bezprawne działanie wroga. Legalny akt odwetu nie może być podstawą odwetu.

Represje są zawsze zabronione, jeśli skierowane są przeciwko jeńcom wojennym; ranni, chorzy lub rozbitkowie na morzu; osoby cywilne i ich mienie; lub dobra religijne lub kulturowe. Aby być zgodnym z prawem, odwet musi:

• W odpowiednim czasie reagować na poważne i wyraźnie (wyraźnie) bezprawne działania.
• Bądź w celu zmuszenia przeciwnika do obserwowania LOAC, a nie do zemsty, złośliwości lub kary.
• Daj rozsądne zawiadomienie, że zostaną zastosowane represje.
• Mieli inne rozsądne środki, które próbowały zapewnić zgodność.
• Skieruj się przeciwko personelowi lub własności przeciwnika.
• Bądź proporcjonalny do pierwotnego naruszenia.
• Ukazać się.
• Bądź upoważniony przez władze krajowe na najwyższym szczeblu politycznym. Tylko prezydent Stanów Zjednoczonych, jako dowódca, może upoważnić siły USA do podjęcia takich działań.

ROE (Zasady zaangażowania)

Kompetentni dowódcy, typowo geograficzni dowódcy kombatantów, po przeglądzie i zatwierdzeniu JCS wydają ROE. ROE opisuje okoliczności i ograniczenia, w jakich siły będą rozpoczynać lub kontynuować walkę. Zwykle zlecenia wykonania (EXORD), plany operacyjne (OPLAN) i zlecenia operacyjne (OPORD) zawierają ROE. ROE zapewnia wykorzystanie siły podczas operacji zgodnie z celami polityki krajowej, wymogami misji i rządami prawa. Ogólnie rzecz biorąc, ROE przedstawia bardziej szczegółowe zastosowanie zasad LOAC dostosowanych do politycznego i wojskowego charakteru misji.

ROE określa parametry prawa lotnika do samoobrony. Wszyscy lotnicy mają obowiązek i obowiązek prawny zrozumienia, zapamiętania i zastosowania misji ROE. Podczas operacji wojskowych LOAC i specjalnie dostosowane ROE dostarczają wskazówek dotyczących użycia siły. Stałe zasady zaangażowania (SROE) CJCS nadają dowódcom kierunek użycia siły w obronie własnej przed wrogim działaniem lub wrogimi zamiarami. SROE nie ogranicza nieodłącznego prawa lotnika do korzystania ze wszystkich środków niezbędnych i odpowiednich do osobistej obrony jednostki lub jednostki.

Oto kilka podstawowych rozważań opartych na SROE:

• Użycie siły w samoobronie musi być konieczne i ograniczone do ilości potrzebnej do wyeliminowania zagrożenia i kontrolowania sytuacji.
• Śmiertelna siła powinna być używana tylko w odpowiedzi na wrogie działanie lub demonstrację wrogich zamiarów. Śmiertelną siłę definiuje się jako siłę, która powoduje lub ma poważne ryzyko spowodowania śmierci lub poważnego uszkodzenia ciała.
• Nieprzestrzeganie zasad ROE może podlegać karze w ramach UCMJ.
• Pytania i obawy związane z ROE należy niezwłocznie podnieść do łańcucha dowodzenia w celu rozwiązania.

Powyższe informacje pochodzą z AFPAM36-2241V1