Jak działa 360 nagrań w branży muzycznej

W branży muzycznej 360 umów to kontrakty, które pozwalają wytwórni fonograficznej na otrzymanie procentu zysków ze wszystkich działań zespołu, a nie tylko ze sprzedaży płyt lub działań zarabiających, na które wpływ ma wytwórnia.

Jak działa 360 Record Deal

W ramach 360 umów, które nazywane są również „transakcjami z wieloma prawami”, wytwórnie płytowe mogą uzyskać pewien procent przychodów, które mogły być wcześniej wyłączone dla nich, takie jak:

• Sprzedaż cyfrowa
• Wycieczki, koncerty i występy na żywo
• Sprzedaż towarów
• Oferty poparcia
• Występy w filmach i programach telewizyjnych
• Pisanie piosenek, wyświetlanie tekstów i przychody z publikacji
• Sprzedaż dzwonków

W zamian za uzyskanie większego wyceny od artystów, których reprezentują, wytwórnie mówią, że będą zobowiązać się do promowania artysty przez dłuższy okres czasu i będą aktywnie próbować rozwijać dla nich nowe możliwości. Zasadniczo wytwórnia będzie funkcjonować jako pseudo-manager i dbać o całą karierę artysty, a nie tylko skupiać się na sprzedaży płyt.

Podobnie jak w przypadku tradycyjnych umów nagrywania, umowa 360 pozwala wytwórni na nabycie praw autorskich do nagrań i opcji dla wielu albumów. Ponadto umowa dotycząca transakcji 360 obejmuje również tradycyjne umowy sprzedaży, w których opłaty licencyjne producenta, sprzedaż netto, sprzedaż zagraniczna, obniżki na opakowania, zapisy budżetowe i „nowa technologia” są odliczane od honorariów autorskich artysty.

Zgodnie z tradycyjnymi umowami artyści otrzymywaliby niewielką opłatę od wytwórni płytowej, która była jeszcze mniejsza po dokonaniu wszystkich potrąceń za wyprodukowanie albumu lub utworu. O ile album artysty nie był wielkim sukcesem komercyjnym, artysta nie spodziewał się opłat licencyjnych. Zamiast tego zyski z publikacji, towarów, tras koncertowych, rekomendacji i innych źródeł dochodów należały do ​​artystów.

Kontrowersje wokół 360 ofert

360 ofert jest kontrowersyjnych z wielu powodów. Po pierwsze, są one często postrzegane jako cyniczny chwyt pieniężny przez wytwórnie, które stoją w obliczu malejącej sprzedaży i wysokich kosztów ogólnych. Zarzut polega na tym, że etykiety przetrwały długi czas bez tego rodzaju transakcji, więc wydaje się, że cierpią z powodu braku zarządzania swoimi firmami i reagowania odpowiednio na zmieniającą się branżę - prosząc zespoły, by nie płacili rachunków, nie wydają się sprawiedliwe.

Inni ludzie sprzeciwiają się całej koncepcji „band branding”, która sprawia, że ​​360 ​​transakcji potencjalnie przynosi zyski etykietom. Doskonałym przykładem jest kobieca grupa-burleska, która odniosła sukces jako grupa muzyczna The Pussycat Dolls. Ekspansja i branding grupy były ogromnym sukcesem weterana biznesu muzycznego Jimmy'ego Iovine'a jako producenta wykonawczego, obok Antina i prezesa A&M Records, Rona Faira - ale gdzie dokładnie jakość muzyki pasowała do dużego obrazu?

Wytwórnie płytowe liczą się, że tego rodzaju 360 ofert pozwala im podpisywać różnego rodzaju artystów, ponieważ nie muszą być tak skupieni na odzyskiwaniu swoich inwestycji ze sprzedaży albumów. Mogą przestać gonić za pierwszym numerem i współpracować z artystą na dłuższą metę, ponieważ nie muszą polegać wyłącznie na dużych wartościach sprzedaży, aby podpisanie artysty było opłacalne. Kontrowersyjne czy nie, 360 umów staje się coraz powszechniejsze w głównych kontraktach na etykiety.