Wprowadzenie do pierwszego sierżanta

Jeśli podoficer (podoficer) jest kręgosłupem sił zbrojnych USA, to pierwszy sierżant jest sercem i duszą. Żadna inna osoba z zaciągu nie ponosi odpowiedzialności i autorytetu pierwszego sierżanta.

Aby dobrze wykonać zadanie, pierwszy sierżant musi być ekspertem w:

• Promocje / obniżki.
• Prawo wojskowe / cywilne.
• Poradnictwo / dyscyplina.
• Opuść i mija.
• Oceny / inspekcje.
• Publiczna przemowa.
• Billeting.
• Ruchy PCS.
• TDY.
• Płać problemy i procedury.
• Wsparcie dla dzieci i rodzin.
• Złe czeki / budżetowanie / pożyczki.
• Zapotrzebowania.
• Sukienka i wygląd.
• Nagrody i odznaczenia.
• Historia jednostki.
• Parady / ceremonie.
• Rzecznictwo rodzinne.
• Korzyści i wymagania medyczne.
• Ponowne zaciągnięcia / przejścia na emeryturę.
• Kontrola wagi.
• Profesjonalne wykształcenie wojskowe.
• Uprawnienia do kart identyfikacyjnych.
• Obszary / ograniczenia poza granicami / itp.

Pierwszy sierżant jest głównym łącznikiem z dowódcą we wszystkich sprawach dotyczących korpusu zaciągniętego. On lub ona jest oczami i uszami dowódcy i głosem siły werbowanej. Rola jest ważna, aby wszystkie służby, z wyjątkiem Marynarki Wojennej i Straży Przybrzeżnej, z nich korzystały. Marynarka wojenna i straż przybrzeżna podzieliły obowiązki pierwszego sierżanta między różnych głównych oficerów, COB (szefa łodzi) i XO eskadry (dyrektorzy).

Pierwsi sierżanci w armii i marines

W armii i marines pierwszym sierżantem jest ranga E-8. W armii, w zależności od specjalizacji wojskowej (MOS) i innych kwalifikacji, kiedy awansujesz na E-8, stajesz się albo pierwszym sierżantem, albo sierżantem (który zwykle służy na stanowisku sztabowym).

W armii pierwszy sierżant zachowuje swój oryginalny MOS. Innymi słowy, piechota MOS staje się pierwszym sierżantem piechoty, a medyczny MOS staje się pierwszym sierżantem medycznym.

W Korpusie Morskim selekcyjne E-7 są wybierane jako pierwsi sierżanci po awansie na E-8. Ci wybrani nieliczni otrzymują nowy MOS i można im przydzielić pierwsze obowiązki sierżanta w dowolnym typie jednostki, niezależnie od ich oryginalnego MOS.

Pierwsi sierżanci w lotnictwie

W Siłach Powietrznych pozycja pierwszego sierżanta była kiedyś tylko zawodem dla ochotników, który mógł być utrzymywany przez E-7, E-8 lub E-9. W ramach tego systemu jeden zgłosił się do przekwalifikowania na pierwsze pole kariery sierżanta, a jeśli został zaakceptowany, pozostał w tej pracy do końca swojej kariery, chyba że złożył wniosek o ponowne przeszkolenie (lub powrót do pracy) lub został zdyskwalifikowany (zwolniony).

Wszystko to zmieniło się w październiku 2002 r. Praca pierwszego sierżanta w Siłach Powietrznych jest teraz specjalnym zadaniem „z ustaloną długością trzech lat. Wciąż poszukiwani są wolontariusze, ale jeśli nie ma ich wystarczająco dużo, szeregi E-7, E-8 lub E-9 są wybierane na podstawie ich zapisów służbowych i zaleceń dowódcy.

Pierwsza trasa trwa trzy lata. Około dwóch lat po podróży członek może ubiegać się o kolejną trzyletnią wycieczkę i, w zależności od potrzeb Sił Powietrznych, może zostać wybrany na drugą trasę. Podobnie jak Korpus Piechoty Morskiej, pierwszy sierżant Sił Powietrznych może zostać przydzielony do pierwszych obowiązków sierżanta w dowolnej eskadrze, niezależnie od tego, jaka była jego poprzednia praca lub Kodeks Specjalności Sił Powietrznych (AFSC).

Ze względu na wysoki stopień odpowiedzialności i wydajności wymaganych od pierwszych sierżantów, członkowie powracający do swoich poprzednich stanowisk po tej trzyletniej wycieczce będą prawdopodobnie znacznie bardziej konkurencyjni w promocji.

We wszystkich służbach można jednak rozpoznać pierwszego sierżanta ze względu na diament wyśrodkowany na szewronach jego munduru, który po raz pierwszy został dopuszczony do noszenia w armii w 1847 roku.

Historia pierwszego sierżanta

Pierwszy sierżant zawsze był uważany za wysoce widoczną, wyróżniającą się, a czasem notoryczną pozycję w jednostce wojskowej. Ma zawiłą historię, która sięga jeszcze czasów, gdy Stany Zjednoczone zostały nawet założone.

XVII-wieczna armia pruska wydaje się być punktem wyjścia dla tego, co później nazwano pierwszym sierżantem w armii amerykańskiej. Wydaje się, że armia pruska Feldwebel połączyła obowiązki nie tylko pierwszego sierżanta, ale także sierżanta głównego.

Stojąc na szczycie podporządkowanej hierarchii rangi, byli „nadzorcami” zatrudnionego personelu firmy. W tym celu informowali Hauptmana lub dowódcę kompanii o wszystkim, co działo się w firmie; czy podoficerowie wykonywali swoje obowiązki w zadowalający sposób, czy ich szkolenie zostało właściwie wykonane, i że wszyscy żołnierze zostali rozliczeni w swoich kwaterach pod koniec dnia.

Pierwszy sierżant w armii amerykańskiej

George Washington polegał w znacznym stopniu na radach generała Barona von Steubena przy podejmowaniu decyzji o tym, co stanie się armią amerykańską. W tym czasie von Steuben napisał coś, co nazywa się „Niebieską Księgą Przepisów”. Książka ta zawierała większość szczegółów organizacyjnych, administracyjnych i dyscyplinarnych niezbędnych do prowadzenia Armii Kontynentalnej.

Podczas gdy Von Steuben przedstawił obowiązki takich podoficerów, jak sierżant, sierżant kwatermistrz i inni kluczowi podoficerowie, był to pierwszy sierżant (amerykański odpowiednik pruskiej Feldwebel), na który kierował większość swojej uwagi. Pierwsi sierżanci muszą być „dokładnie zaznajomieni z charakterem każdego żołnierza w towarzystwie i powinni podjąć wielkie wysiłki, aby wywrzeć na ich umysłach niezbędną konieczność najsurowszego posłuszeństwa jako podstawy porządku i regularności” - napisał von Steuben.

Ponieważ pierwszy sierżant był odpowiedzialny za całą firmę, według słów von Steubena „nie stawał na służbie, chyba że z całą kompanią, ale ma przebywać w kwaterach obozowych, aby odpowiedzieć na każde wezwanie, które może być wykonane”.

W marszu lub na polu bitwy byli „nigdy nie dowodzili plutonem ani sekcją, ale zawsze byli pilniejsi w tworzeniu kompanii”.

Pierwszy sierżant jako „Top Kick” i „First Shirt”

W armii i marines pierwszy sierżant jest często określany jako „Top” lub „Top Kick”. Pierwszym sierżantem jest czołowa osoba w drużynie, a metaforyczne „kopnięcie w spodnie” jest narzędziem motywującym do przygotowania oddziałów.

W Siłach Powietrznych pierwszy sierżant jest często określany jako „koszula” lub „pierwsza koszula”. Początki tego terminu pozostają tajemnicą, ale utknęły w nim i doprowadziły do ​​powstania pseudonimów: Przyszli pierwsi sierżanci śledzący pierwszych sierżantów Sił Powietrznych są znani jako „podkoszulki” i podoficerowie Sił Powietrznych, którzy tymczasowo wypełniają pierwszego sierżanta kiedy „koszula” jest na urlopie, często określa się ją jako „koszulkę” (w której „T” oznacza „tymczasowy”).