Co to jest klient instytucjonalny?

Klienci instytucjonalni, zgodnie z definicją większości firm świadczących usługi finansowe, składają się z dużych przedsiębiorstw niefinansowych, a także innych firm świadczących usługi finansowe o dowolnej wielkości. Definicja dużych zwykle obejmuje przynajmniej Fortune 500 i prawdopodobnie poza nią.

Punkty kontaktowe

W firmie papierniczej Wall Street głównym menedżerem relacji dla niefinansowego klienta instytucjonalnego jest prawdopodobnie starszy bankier inwestycyjny, zwłaszcza z doświadczeniem w gwarantowaniu papierów wartościowych lub fuzjach i przejęciach. Alternatywnie, jeśli klient korzysta z firmy papierów wartościowych głównie do realizacji transakcji, sprzedawca instytucjonalny lub dyrektor wykonawczy może zarządzać relacją. W banku komercyjnym ten zarządzający relacjami jest zobowiązany do pełnienia funkcji starszego oficera pożyczkowego w przypadku klienta korzystającego z pożyczek z tego banku.

Główny przedstawiciel niefinansowego klienta instytucjonalnego w kontaktach z firmami papierów wartościowych lub bankami komercyjnymi prawdopodobnie będzie menedżerem w swoim korporacyjnym departamencie skarbu. W relacjach z firmami zarządzającymi inwestycjami, które zajmują się emeryturami pracowniczymi i rachunkami 401 (k), menedżer w dziale kadr może być przedstawicielem korporacji.

Klienci małych firm

Małe firmy, zwłaszcza te, które nie mają publicznego długu lub kapitału, są zwykle traktowane jako klienci detaliczni. Ich konta będą zazwyczaj obsługiwane przez doradców finansowych w firmach papierów wartościowych lub przez małych urzędników udzielających pożyczek w bankach komercyjnych.

Klienci branży usług finansowych

Istnieje wiele transakcji z firmami z branży usług finansowych, nawet wśród dużych, zintegrowanych, zróżnicowanych firm. W szczególności firmy oferujące papiery wartościowe, które działają jako animatorzy rynku, są zobowiązani do prowadzenia dużych dziennych obrotów między sobą, do zarządzania swoimi zapasami papierów wartościowych i do wypełniania zamówień klientów na papiery wartościowe, których obecnie nie posiadają.

Ponadto, gwarantowanie papierów wartościowych często wymaga organizacji doraźnych partnerstw (zwanych syndykatami) między wieloma firmami w celu rozprzestrzeniania ryzyka ubezpieczeniowego i znalezienia nabywców papierów wartościowych znajdujących się obecnie w ofercie. Im większa emisja papierów wartościowych, tym większe muszą być syndykaty ubezpieczeń i sprzedaży.

Bardzo zamożni ludzie

Niezwykle wysokie wartości netto osób fizycznych (na przykład te z aktywami przekraczającymi 100 milionów USD) mogą być obsługiwane przez instytucjonalne kanały sprzedaży, a nie przez kanały doradców finansowych, które obsługują klientów detalicznych. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy osoby te mają własnych doradców finansowych (lub biura rodzinne), z wyjątkiem danej firmy, i zamiast tego korzystają z tej firmy wyłącznie do zawierania transakcji i uzyskiwania produktów inwestycyjnych.

Instytucjonalne linie biznesowe

Należy zauważyć, że niektóre działy i linie biznesowe w branży usług finansowych są zazwyczaj definiowane jako instytucjonalne. Bankowość inwestycyjna jest jednym z przykładów, opartym na naturze klientów.

Obrót papierami wartościowymi jest kolejnym przykładem; chociaż ta funkcja służy zarówno klientom detalicznym, jak i instytucjonalnym, przewaga wolumenu obrotu ma tendencję do bycia w imieniu instytucji. Ponadto funkcja handlowa ma zwykle bliskie powiązania z funkcją bankowości inwestycyjnej, która tworzy papiery wartościowe, które następnie będą przedmiotem obrotu na rynku wtórnym.

Chociaż raporty i analizy opracowane przez wewnętrzne działy badań papierów wartościowych są zwykle skierowane do detalicznych doradców finansowych i klientów detalicznych, grupy te prawdopodobnie zostaną zorganizowane w instytucjonalnej połowie zdywersyfikowanej firmy.