Zrozumieć przemysł muzyczny i dystrybutorów nagrań

Dystrybucja to sposób, w jaki nagrana muzyka trafia w ręce konsumentów. Tradycyjnie firmy dystrybucyjne podpisują umowy z wytwórniami płytowymi, które dają im prawo do sprzedaży produktów tej wytwórni. Dystrybutor przejmuje oszczędności z każdej sprzedanej jednostki, a następnie wypłaca etykiecie pozostałe saldo. Większość dystrybutorów oczekuje, że wytwórnie płytowe dostarczą im gotowe, gotowe do wprowadzenia na rynek produkty, ale czasami dystrybutorzy oferują oferty „M&D”. M&D oznacza produkcję i dystrybucję. Dzięki takiemu ustawieniu dystrybutor płaci koszty produkcji albumu z góry i utrzymuje cały dochód ze sprzedaży albumów, aż ta początkowa inwestycja zostanie spłacona.

Podstawy dystrybucji muzyki

W XX wieku firmy dystrybucyjne były łącznikami między wytwórniami płytowymi a punktami sprzedaży detalicznej, w których znajdowały się sklepy z muzyką, sklepy wielkopowierzchniowe, takie jak Wal-Mart i Best Buy, oraz księgarnie. Dobrze jest myśleć o dystrybutorach muzycznych jako hurtownikach, aby lepiej zrozumieć ich rolę w przemyśle muzycznym.

Wytwórnie płytowe podpisały (i nadal podpisują) umowy z artystami muzycznymi. Nadzorowali nagrywanie muzyki, marketing i promocję. Konsumenci kupowali ulubioną muzykę na płytach winylowych, kasetach i płytach CD, aw większości przypadków to wytwórnie płytowe płaciły za wytworzenie tych produktów. Aby uzyskać kopie albumów w rękach fanów, wytwórnie płytowe podpisały umowy z firmami dystrybucyjnymi, które z kolei podpisały umowy ze sklepami detalicznymi na sprzedaż albumów. Niektórzy dystrybutorzy kupowali albumy od wytwórni płytowych, podczas gdy inni dystrybuowali albumy w konsygnacji.

Sprzedawcy zrobili to samo - niektórzy kupili albumy wprost, a inni zgodzili się na umieszczenie produktów na półkach na przesyłce.

Radykalne zmiany w przemyśle

Pobieranie przyniosło radykalne zmiany w przemyśle muzycznym na przełomie XXI i XXI wieku. Przed atakami fani pobierali miliony utworów od szerokiego grona artystów za darmo, za pośrednictwem takich firm jak Napster. Chociaż konsumenci płacą teraz za legalne pobieranie muzyki z takich sklepów jak iTunes i Amazon, sprzedaż płyt winylowych, kaset i płyt CD gwałtownie spadła, a przemysł muzyczny stracił miliardy dolarów. Usługi subskrypcyjne, takie jak Pandora i Spotify, dodatkowo zmniejszyły przychody branży muzycznej.

Z setkami firm zajmujących się dystrybucją muzyki, tylko nieliczni zrzeszeni w największych wytwórniach płytowych. Sony, Capitol, Universal Music Group i Warner są właścicielami największych firm dystrybucji muzyki.

Przyszłość dystrybucji muzyki

Dystrybutorzy muzyczni nadal odgrywają rolę cyfrową, nawet w obliczu radykalnych zmian w branży. Przecież nie każda wytwórnia i muzyk chce podjąć się dystrybucji swojej pracy. Z tego powodu dystrybutorzy muzyki, którzy nadal działają blisko z wytwórniami płytowymi, przynoszą muzykę fanom; niektóre sklepy detaliczne nadal sprzedają fizyczne kopie albumów. Rozprowadzają także muzykę do cyfrowych punktów pobierania, mimo że takie firmy oferują także oferty dystrybucji bezpośrednio do artystów.

Możliwości rozwoju pozostają dla dystrybutorów muzycznych specjalizujących się w niektórych rodzajach muzyki, takich jak muzyka klasyczna, łacina i jazz. Niektórzy dystrybutorzy odnieśli sukces, koncentrując się na niektórych regionach i lokalnie dystrybuując muzykę.