Historia i znaczenie konwencji genewskich z 1949 r

Konwencje genewskie są umową międzynarodową, serią traktatów, których wojska wielu krajów muszą przestrzegać w czasie wojny. Po raz pierwszy zostały wdrożone przez Międzynarodowy Komitet Pomocy Rannym, który później stał się Międzynarodowym Komitetem Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca.

Konwencje genewskie miały chronić żołnierzy, którzy nie byli już zaangażowani w walkę. Dotyczyło to chorych i rannych, rozbitków sił zbrojnych na morzu i jeńców wojennych oraz niektórych pomocniczych cywilów.

Czym jest konwencja genewska?

Odbywające się w Genewie konwencje z 1949 r. I dwa protokoły dodane w 1977 r. Stanowią podstawę międzynarodowego prawa humanitarnego w czasach wojny. Przepisy dwóch kolejnych konwencji genewskich z 1951 r. I 1967 r. Chronią uchodźców.

Konwencje genewskie z 1949 r. Podążyły za trzema innymi, które miały miejsce w latach 1864, 1906 i 1929. Konwencje z 1949 r. Zaktualizowały założenia, zasady i porozumienia osiągnięte w pierwszych trzech konwencjach.

W 1949 r. Faktycznie istniały cztery konwencje, a pierwsza dostarczyła czwartą aktualizację oryginalnej wersji umowy. Rozszerzyła ochronę nie tylko na chorych i rannych, ale także na duchownych i personel medyczny.

Druga Konwencja Genewska z 1949 r. Zapewniała ochronę personelowi wojskowemu służącemu na morzu w czasie wojny, w tym żołnierzom przebywającym na statkach szpitalnych. Dostosował on postanowienia osiągnięte w konwencji haskiej z 1906 r.

Trzecia konwencja z 1949 r. Dotyczyła jeńców wojennych i zastąpiła konwencję jeńców wojennych z 1929 r. Przede wszystkim ustalono warunki lokalizacji miejsc niewoli i standardów, które muszą tam być utrzymywane.

Czwarta konwencja dodatkowo rozszerzyła ochronę na ludność cywilną, w tym także na terytoria okupowane.

W sumie 196 „państw-stron” lub krajów podpisało i ratyfikowało Konwencje z 1949 r. Na przestrzeni lat, w tym wiele, które nie uczestniczyły lub podpisały się dopiero po kilkudziesięciu latach. Należą do nich Angola, Bangladesz i Iran.

Zmiany w konwencjach genewskich

Podczas gdy traktaty wprowadzone przez konwencje genewskie nadal obowiązują, w ostatnich latach doszło do pewnych dyskusji na temat ich aktualizacji. Najbardziej zniechęcającym pytaniem jest, czy prawa humanitarne wprowadzone w życie przez konwencje genewskie dla jeńców wojennych powinny dotyczyć terrorystów lub podejrzanych terrorystów.

Światowi przywódcy zastanawiali się, czy te zasady, napisane po II wojnie światowej i uaktualnione po wojnie w Wietnamie, dotyczą dzisiejszych konfliktów, szczególnie po wydarzeniach z 11 września 2001 r. Jeśli tak, to w jaki sposób można je skuteczniej egzekwować? Czy należy je zmienić, aby zająć się nowymi zagrożeniami, takimi jak akty terroryzmu?

Sprawa Hamdiego przeciwko Rumsfeldowi zwróciła uwagę na tę kwestię w 2004 r., Kiedy Hamdi, obywatel USA, został oskarżony o przyłączenie się do sił talibskich na amerykańskiej ziemi. W związku z tym stał się wrogim bojownikiem i, jak argumentował Departament Obrony, pozostawił go poza ochroną konwencji genewskich.

Sąd Najwyższy USA orzekł inaczej, opierając swoją decyzję na rezolucji Kongresu, która obowiązywała od 2001 r., Pozwalając prezydentowi na użycie wszystkich niezbędnych i odpowiednich sił przeciwko każdemu krajowi, który uczestniczył w atakach z 11 września.

Ponadto konwencje zobowiązują wszystkie państwa będące stronami porozumienia - w tym Afganistan - do zaoferowania uniwersalnej jurysdykcji i wspierania jej ochrony. Muszą je egzekwować na własnej ziemi. Okaże się, czy zostaną osiągnięte dalsze aktualizacje.