Medal lotniczy w Siłach Zbrojnych Stanów Zjednoczonych

01 Opis fizyczny medalu lotniczego

Medal powietrzny to róża z brązowego kompasu o średnicy 1 11/16 cali. Orzeł trzymający dwie błyskawice w szponach jest atakowany w locie atakującym w dół. Jest trzymany na zawieszeniu na szczycie przez fleur-de-lis. Na rewersie medalu znajduje się miejsce na nazwę odbiorcy, który ma zostać wygrawerowany. Punkty róży kompasu są modelowane.

02 Air Medal Ribbon

Wstążka medalu powietrznego ma szerokość 1 3/8 cala i ma pięć pasków. Pierwszy pasek to 1/8 cala ultramarynowego błękitu, drugi to 1/4 cala złotego pomarańczu, środek to 5/8 cala ultramaryny, czwarty 1/4 cala złoty pomarańczowy, a ostatni to 1/8 cala ultramaryna niebieski.

03 Kryteria wymagane do otrzymania medalu lotniczego

Aby otrzymać medal, odbiorca musiał wnieść oczywisty wkład w operacyjną misję lądową lub misję samolotu w locie.

Ci, którzy są w elementach ataku jednostek zaangażowanych w ataki powietrzno-lądowe przeciwko uzbrojonemu wrogowi oraz ci, którzy bezpośrednio biorą udział w dowodzeniu powietrznym i działaniach bojowych, należą do tych, którzy mogą być rozważani.

Miarą heroizmu, zasłużonego spełnienia lub godnej pochwały służby będzie jednak ustalenie, kto otrzyma Medal Powietrzny. Nie zostanie przyznany nikomu, kto korzysta z transportu lotniczego tylko w celu podróżowania z miejsca na miejsce, nawet w strefie walki.

04 Tło nagrody Air Medal

9 marca 1942 r. Sekretarz Wojny napisał list do Dyrektora Biura Budżetowego, proponując zarządzenie wykonawcze, które przyznaje Medal Powietrzny za nagrodę każdej osobie, która podczas służby w armii Stanów Zjednoczonych, ustawiona osobiście wyróżnia się zasłużonym osiągnięciem podczas lotu lotniczego.

Zauważono, że „Distinguished Flying Cross jest dostępny tylko dla heroizmu lub niezwykłych osiągnięć podczas lotu powietrznego … Pożądane jest, aby nie obniżać ceny Distinguished Flying Cross, przyznając go za osiągnięcia nie graniczące z heroicznym Ważne jest jednak nagradzanie personelu za zasługi ”.

11 maja 1942 r. Prezydent Roosevelt upoważnił Medal Powietrzny według zarządzenia wykonawczego 9158 i ustanowił nagrodę dla „każdej osoby, która podczas służby w jakimkolwiek charakterze w armii, marynarce, korpusie piechoty morskiej lub straży przybrzeżnej Stanów Zjednoczonych po wrześniu 8, 1939, rozróżnia lub wyróżnił się dzięki zasłużonym osiągnięciom podczas lotu lotniczego. ” To później zostało zmienione, aby uwzględnić „w jakimkolwiek charakterze w armii lub z nią”.

31 grudnia 1942 r. Plan projektu medalu Walkera Hancocka został zatwierdzony przez Sekretarza Wojny.

W momencie przyznania Medalu Powietrza, klastry z liści dębu były używane do pokazania poprzednich nagród medalu. We wrześniu 1968 r. Procedura została zmieniona, aby zażądać użycia liczb, aby pokazać poprzednie nagrody, ponieważ wkrótce okazało się, że przy tak wielu nagrodach, jak przyznano, gromady liści dębu nie zmieściłyby się na wstążce.

W czasach pokoju można przyznać Medal Powietrza, ale organ zatwierdzający nagrodę w tym czasie nie jest przyznawany dowódcom polowym.