Historia za 21-pistoletowym salutem wojskowym

Praktyka strzelania do salw karabinowych istnieje od wieków. Wcześni wojownicy wykazywali swoje pokojowe zamiary, umieszczając broń w pozycji, która czyniła ich nieskutecznymi. Zwyczaj ten był uniwersalny, a konkretny akt zmieniał się w zależności od czasu i miejsca, w zależności od używanej broni.

Korzystanie z armat

Tradycja oddawania salutów przez armaty pochodzi z XIV wieku, kiedy zaczęto używać broni palnej i armat. Ponieważ te wczesne urządzenia zawierały tylko jeden pocisk, rozładowanie ich raz uczyniło je nieskutecznymi. Pierwotnie okręty wojenne oddawały saluty z siedmiu pistoletów; Zidentyfikowano siedem planet i fazy księżyca zmieniały się co siedem dni.

Baterie lądowe, mające większy zapas prochu strzelniczego, były w stanie wystrzelić trzy pistolety za każdy wystrzelony strzał na powierzchnię, stąd salutowanie przez baterie na lądzie wynosiło 21 dział. Wielokrotność trzech prawdopodobnie wybrano z powodu mistycznego znaczenia liczby trzeciej w wielu starożytnych cywilizacjach.

Wczesny proch strzelniczy, składający się głównie z azotanu sodu, łatwo zepsuł się na morzu, ale można go przechowywać w chłodniejszych i suchszych magazynach śródlądowych. Gdy azotan potasu poprawił jakość prochu, statki na morzu przyjęły salut 21 pistoletów.

Przez wiele lat liczba broni strzelających do różnych celów różniła się w zależności od kraju. Do 1730 r. Royal Navy przepisywała 21 broni na pewne daty rocznicowe, chociaż nie było to obowiązkowe jako pozdrowienie dla rodziny królewskiej aż do końca XVIII wieku.

Rewolucja amerykańska

Kilka słynnych incydentów związanych z salutami z użyciem broni miało miejsce podczas rewolucji amerykańskiej. 16 listopada 1776 r. Brygadzista marynarki kontynentalnej, Andrew Doria, kapitan Izajasz Robinson, oddał salut 13 działom po wejściu do portu św. Eustatiusza w Indiach Zachodnich (niektóre konta podają 11 jako liczbę). Kilka minut później salut został zwrócony przez 9 (lub 11) dział na rozkaz holenderskiego gubernatora wyspy.

W tym czasie 13 salutów z bronią reprezentowałoby 13 nowo utworzonych Stanów Zjednoczonych; zwyczajowym pozdrowieniem dla republiki w tamtym czasie było 9 dział. Nazywa się to „pierwszym pozdrowieniem” amerykańskiej flagi.

Jednak około trzy tygodnie wcześniej amerykański szkuner zasalutował na duńskiej wyspie St. Croix. Flaga przywieziona przez Andrew Dorię i nienazwanego amerykańskiego szkunera w 1776 r. Nie była Gwiazdami i Paskami, które nie zostały jeszcze przyjęte. Raczej była to flaga Grand Union, składająca się z 13 naprzemiennie czerwonych i białych pasków z brytyjskim Jackiem w związku.

Pierwsze oficjalne powitanie przez obcy naród gwiazdom i paskom miało miejsce 14 lutego 1778 r., Kiedy okręt wojenny marynarki wojennej, kapitan John Paul Jones, strzelił 13 dział i otrzymał dziewięć w zamian za flotę francuską zakotwiczoną w zatoce Quiberon.

Ewolucja 21-Gun Salute

Salut 21-karabinowy stał się najwyższym zaszczytem, ​​jaki może dać naród. Różne zwyczaje wśród potęg morskich doprowadziły do ​​zamieszania w pozdrawianiu i zwrocie salutów. Wielka Brytania, światowa potęga morska w XVIII i XIX wieku, zmusiła słabsze narody do pozdrawiania najpierw, a przez pewien czas monarchie otrzymywały więcej broni niż republiki.

Ostatecznie, zgodnie z umową, salut międzynarodowy został ustanowiony przy 21 działach, chociaż Stany Zjednoczone nie zgodziły się na tę procedurę do sierpnia 1875 roku.

Zmiany systemowe

System salutowania broni w Stanach Zjednoczonych znacznie się zmienił na przestrzeni lat. W 1810 r. „Salut narodowy” został określony przez Departament Wojny jako równy liczbie państw w Unii - w tym czasie 17.

To pozdrowienie zostało wystrzelone przez wszystkie amerykańskie instalacje wojskowe o 13:00 (później w południe) w Dzień Niepodległości. Prezydent otrzymał również salut równy liczbie państw, ilekroć odwiedzał instalację wojskową.

Przepisy amerykańskiej marynarki wojennej z 1818 r. Jako pierwsze określiły określony sposób oddawania salutów strzeleckich (chociaż saluty strzeleckie były w użyciu przed zapisaniem przepisów). Przepisy te wymagały, aby „Gdy prezydent odwiedza statek marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych, ma zostać zasalutowany 21 działami”.

Można zauważyć, że 21 było wówczas liczbą państw w Unii. Przez pewien czas stało się zwyczajem oferowanie salutowania jednego pistoletu dla każdego państwa w Unii, chociaż w praktyce istniało duże zróżnicowanie w liczbie pistoletów rzeczywiście używanych w salucie.

Kiedy są tradycyjnie używane

21-salutowy salut dla prezydenta i szefów państw, urodzin Waszyngtona i czwartego lipca stał się standardem w marynarce Stanów Zjednoczonych po wydaniu nowych przepisów w 1842 roku.

Dziś narodowe salutowanie 21 karabinów zostaje wystrzelone na cześć flagi narodowej, suwerena lub szefa państwa obcego narodu, członka panującej rodziny królewskiej, a prezydent, były prezydent i nowo wybrany prezydent Stany Zjednoczone.

Zostaje również wystrzelona w południe dnia pogrzebu prezydenta, byłego prezydenta lub prezydenta elekta, w dniu urodzin Waszyngtonu, dnia prezydentów i czwartego lipca.

W Dniu Pamięci salut 21-minutowych karabinów zostaje wystrzelony w południe, podczas gdy flaga jest przewożona w połowie masztu. Pięćdziesiąt karabinów jest również wystrzeliwanych na wszystkie instalacje wojskowe, które są do tego przygotowane pod koniec dnia pogrzebu prezydenta, byłego prezydenta lub prezydenta elekta.

Pozdrowienia z broni są również przekazywane innym wojskowym i cywilnym przywódcom tego i innych narodów. Liczba dział zależy od ich rangi protokołu. Te saluty są zawsze nieparzyste.

Pogrzeby wojskowe

Na pogrzebach wojskowych często widuje się trzy salwy strzałów oddanych na cześć zmarłego weterana. To jest często mylone przez laików jako salut 21-karabinowy, chociaż jest inaczej. W wojsku „broń” jest bronią wielkiego kalibru.Trzy salwy są wystrzeliwane z „karabinów”, a nie „karabinów”.

Każdy, kto ma prawo do wojskowego pogrzebu, otrzyma trzy salwy karabinowe, w zależności od dostępności zespołów straży honorowej. Zespół strzelecki może składać się z dowolnej liczby, ale zazwyczaj widzi się zespół ośmiu, z podoficerem odpowiedzialnym za szczegóły strzelania. Niezależnie od tego, czy drużyna składa się z trzech czy ośmiu, czy dziesięciu, każdy członek strzela trzy razy (trzy salwy).

Trzy salwy pochodzą ze starego zwyczaju na polu bitwy. Obie walczące strony zaprzestałyby działań wojennych, by oczyścić swoich zmarłych z pola bitwy, a ostrzał trzech salw oznaczał, że zmarli byli odpowiednio objęci opieką, a strona była gotowa do wznowienia bitwy.

Detal flagowy często wsuwa trzy osłonki skorupy do złożonej flagi przed przedstawieniem flagi rodzinie. Każda obudowa reprezentuje jedną salwę.