Publiczne oczekiwania funkcjonariuszy policji

Freddie Gray. Eric Garner. Michael Brown. Walter Scott. To tylko niektóre z wielu nazw sławnych dzięki tragicznemu użyciu siły przez policję. I tak, niezależnie od tego, gdzie można stanąć na korzyść każdego indywidualnego przypadku, możemy słusznie nazwać każdy przypadek zgonów związanych z egzekwowaniem prawa tragicznie.

Są tragiczni, ponieważ żadne dziecko nie dorasta, oczekując - a na pewno nie chce - stracić życia z rąk policji. I są tragiczne, ponieważ żaden prawdziwie oddany policjant - bez względu na to, jak rygorystyczny, surowy lub sztywny - idzie do pracy w danym dniu z nadzieją na przejęcie czyjegoś życia.

Czy społeczeństwo popiera policję?

Jeśli wierzyć Youtube, mediom społecznościowym i punktom informacyjnym, członkowie społeczeństwa w Stanach Zjednoczonych tracą zaufanie do organów ścigania w całym kraju. Choć może to być mało pocieszające, to nie pierwszy raz wiara w siły policyjne zanikła i prawdopodobnie nie będzie ostatnia.

Późne lata 60. i 70. były bardzo głośne i budziły sprzeciw wobec pozornie ciężkiej taktyki ze strony policji. Po raz kolejny odpadł po pobiciu Rodneya Kinga w Los Angeles na początku lat 90-tych. Ponownie jednak ten szacunek i wiara powróciły i natychmiast po atakach terrorystycznych z 11 września 2001 r. Egzekwowanie prawa na wszystkich poziomach otrzymało niemal bezprecedensowe wsparcie.

Mimo całej dyskusji o nieufności wobec policji, sondaż Gallupa z 2011-2014 r. Wykazał, że ogółem 56 procent amerykańskiej opinii publicznej nadal poważnie traktuje policję, otrzymując trzecią najwyższą oznakę zaufania do instytucji stojącej za wojskowymi i małymi USA. biznes. Niemniej jednak można śmiało powiedzieć, że pod pewnymi względami istnieje coś w rodzaju rozdźwięku między policją a ich społecznościami.

Czego społeczeństwo oczekuje od policjantów?

Co zatem nasz zawód - i branża wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych - mogą uczyć się od powstania, upadku i ponownego wsparcia dla policji w naszych społecznościach?

Od gniewu w związku z niedawnymi strzelaninami policyjnymi i przeszłymi wykroczeniami funkcjonariuszy, możemy wiedzieć, że nasza opinia publiczna oczekuje od nas użycia minimalnej siły niezbędnej do doprowadzenia wydarzenia do pokojowego zakończenia, a na wypadek, gdyby policjant musiał użyć siły, szczególnie śmiertelnie życie, powinno to być jasno i jednoznacznie konieczne.

Policing to niebezpieczna praca

Policja oczywiście rozumie, że niemal każde spotkanie z ludnością cywilną jest płynne, dynamiczne i potencjalnie zagrożone. Choć prawdą jest, że znaczna większość osób, z którymi policjant może spotkać się w danym dniu w pracy, nie będzie stanowić zagrożenia i nie będzie oferować niczego poza przestrzeganiem przepisów, urzędnik nigdy nie będzie wiedział, kiedy lub czy ma do czynienia z tą osobą, która jest zdecydowany zrobić jej krzywdę.

Bez względu na to, jak dobrze zaplanowane, policja może być ich własnym najgorszym wrogiem

Publiczność i eksperci również to wiedzą, przynajmniej w abstrakcji. Jednakże, chociaż kiedyś słowo funkcjonariusza policji było prawie wszystkim, co było potrzebne do określenia jego użycia siły, było uzasadnione, mnożenie nagrań wideo - poczynając od Rodneya Kinga i dopiero stamtąd rosło - policja musi pogodzić się z faktem, że zdjęcie prezentowane w tych filmach nie zawsze pasowały do ​​raportu końcowego.

I choć głupotą i nieodpowiedzialnością byłoby sugerowanie, że ukrywanie było kiedyś funkcją standardowych procedur operacyjnych tego dnia, łatwo jest też zrozumieć, dlaczego i jak niektóre elementy opinii publicznej mogły ukształtować ten pogląd.

Dlaczego policja i społeczeństwo nie zawsze są na tej samej stronie

Cała ta rozmowa nasuwa pytanie: gdzie jest rozłączenie? Funkcjonariusze rozumieją niewiarygodną odpowiedzialność, jaką muszą chronić i służyć, a przytłaczająca większość z nich to wspaniali ludzie, którzy wybrali zawód organów ścigania, ponieważ chcieli robić właściwe rzeczy z właściwych powodów.

Problem można znaleźć w tym, jak tak wielu rekrutów policyjnych jest szkolonych w połączeniu z niefortunnym, ale prawie nieuniknionym faktem, że niegdyś idealistyczni i entuzjastyczni oficerowie mogą stać się tak zmęczeni i niezadowoleni po latach tak bliskiej interakcji z przestępczością i ludzką tragedią.

Ponieważ policjanci najprawdopodobniej spotkają niebezpieczne osoby jako niezbędną część pracy, są odpowiednio nauczani od pierwszego dnia - a to wzmacnia ich całą karierę - że ich celem numer jeden jest doprowadzenie do domu pod koniec zmian.

Ten rodzaj treningu i kultury właściwie nadaje znaczenie bezpieczeństwu oficerów nowej policji, ale pomija kluczowy element, a jest to hierarchia funkcjonariuszy odpowiedzialnych za bezpieczeństwo dla wszystkich.

Odpowiadając na sytuację lub badając jakąkolwiek sytuację, pracownicy służb ratunkowych zajmują się najpierw bezpieczeństwem ofiar, świadków i niewinnych osób postronnych, a także ich własnym bezpieczeństwem, a wreszcie podmiotem, podejrzanym lub sprawcą trzecim. Niemniej jednak muszą troszczyć się o bezpieczeństwo podejrzanego.

Prawdziwy cel egzekwowania prawa

Każdy oficer powinien skupić się na bezpiecznym powrocie do domu pod koniec swojej zmiany. Jednak, jak Sir Sir Peel po raz pierwszy wyraził swoje zasady dotyczące policji, prawdziwym celem egzekwowania prawa jest uzyskanie dobrowolnego przestrzegania prawa.

Funkcjonariusze mogą zastosować tę koncepcję w swoich codziennych interakcjach, czyniąc sobie za cel upewnienie się, że wszyscy na spotkaniu policyjnym dotrą do domu (lub więzienia, placówki zdrowia psychicznego lub innego odpowiedniego miejsca w razie potrzeby) na koniec interakcji.

Jak zatem funkcjonariusze mogą osiągnąć ten cel i zapewnić im bezpieczeństwo? Po pierwsze, zrozum, że nie ma 100-procentowego rozwiązania. Bez względu na wszystko, są - i nadal będą - ludzie, którzy zmuszają oficerów do użycia siły, aż do śmiertelnej siły włącznie, niezależnie od tego, co robi oficer. W takich przypadkach, ze względu na opinię publiczną i policję, funkcjonariusze nie mogą się wahać, aby przeciwdziałać wszelkim zagrożeniom tak szybko i skutecznie, jak to możliwe.

Jednak zbyt wielu oficerów zapomina o treningu i znajduje się w pozycjach, w których siła szybko staje się ich jedyną opcją. Można to powiedzieć o wielu, jeśli nie wszystkich, niedawnych przypadkach tzw. Przemocy policyjnej, która była źródłem takiego oburzenia.

Bez względu na to, do jakiej szkoły policyjnej uczęszcza oficer, z pewnością zostanie ona nauczona podstawowych zasad bezpieczeństwa oficera, szczególnie w celu utrzymania się w pozycji fizycznej i psychicznej przewagi, aby natychmiast pokonać nawet myśl o buntu przez użycie odległości, pokrycia, obecności dowodzenia i zachowania zawodowego. Nie chodzi tu o unikanie siły, ale, na ile to możliwe, wyeliminowanie jej potrzeby.

Czas, aby policja wróciła do podstaw

Faktem jest, że opinia publiczna domaga się zmiany sposobu prowadzenia interesów przez policję. Dobrą wiadomością jest to, że nie wymaga to poważnych zmian w kulturze ani nawet szkolenia. Oznacza to raczej zmianę nacisku.

Funkcjonariusze i wydziały już podkreślają taktykę nad temperamentami. To, w połączeniu z naciskiem na funkcjonariuszy powracających do pierwotnego treningu w przeciwieństwie do nabytych nawyków i zachowań, może wykazać prawdziwe oddanie policji policji. To z kolei może pomóc zapoczątkować nową erę publicznego wsparcia dla egzekwowania prawa.