Pomiar i ocena ryzyka

Zachęcony kryzysem finansowym pod koniec 2008 r. Zarządzanie ryzykiem doświadczyło zwiększonego znaczenia i znaczenia jako funkcja w sektorze usług finansowych. W związku z tym znajomość podstawowych metod pomiaru, oceny i kontroli ryzyka ma kluczowe znaczenie dla tych, którzy chcą wyprzedzić finanse. Poniżej prezentujemy krótki wstęp na temat kluczowych pojęć w tej dziedzinie.

Pieniądze zagrożone

Najprostszy, ale najbardziej konserwatywny pomiar ryzyka to całkowita suma zainwestowanych lub pożyczonych pieniędzy. Najgorszym możliwym wynikiem jest to, że cała inwestycja staje się bezwartościowa lub że pożyczkobiorca nie wywiązuje się z zobowiązań. Udoskonalenie polega na wprowadzeniu prawdopodobieństw do analizy, ale często wymaga wielu założeń, które nie są ściśle zależne od dokładnych pomiarów. Zobacz nasze wyjaśnienia dotyczące symulacji Monte Carlo.

Ograniczenia dotyczące wielkości pozycji, które mogą być utrzymywane przez podmioty zajmujące się obrotem papierami wartościowymi, lub ilość środków, które urzędnicy pożyczkowi mogą rozszerzyć na danego kredytobiorcę, są zasadniczo aplikacjami tej samej strategii ograniczania ryzyka.

Zmienność i zmienność

Są to powszechne miary ryzyka w odniesieniu do papierów wartościowych notowanych w obrocie publicznym i klas papierów wartościowych. Dane historyczne mogą być wydobywane w celu dokonania oceny możliwych przyszłych ruchów cen, w świetle wcześniejszych wahań cen. Pomiar ryzyka w odniesieniu do poszczególnych papierów wartościowych i klas papierów wartościowych jest często umieszczany w kontekście korelacji między nimi, między innymi, w odniesieniu do szerszych wskaźników ekonomicznych.

Znaczna część współczesnej teorii portfela, na przykład, polega na opracowywaniu strategii mających na celu zmniejszenie amplitudy zagregowanych wahań cen w portfelu inwestycyjnym poprzez wybór kombinacji inwestycji, których indywidualne ceny wydają się być albo nieskorelowane, albo jeszcze lepiej, być ujemnie skorelowane (to znaczy, ich ceny mają tendencję do poruszania się w przeciwnych kierunkach, z których jeden jest podniesiony, gdy drugi jest w dół, i odwrotnie). Ma aplikacje dla doradców finansowych, menedżerów pieniężnych i planistów finansowych.

Przewidująca moc historii

Standardowa podstawa prawna dotycząca prospektów inwestycyjnych ostrzega, że ​​„wcześniejsze wyniki nie stanowią gwarancji przyszłych wyników”. Podobnie korelacje i zależności statystyczne mierzone w pewnym okresie historycznym oferują jedynie niedoskonałe wskazania, co może przynieść przyszłość dla tego samego bezpieczeństwa lub klasy papierów wartościowych. Ekstrapolowanie trendów historycznych i relacji w przyszłość powinno być dokonywane z najwyższą ostrożnością.

Ryzyko strony przeciwnej

Ryzyko kontrahenta to ryzyko, że druga strona transakcji, taka jak inna firma z branży usług finansowych, okaże się niezdolna do terminowego wywiązania się ze swoich zobowiązań. Przykłady takich obowiązków obejmują dostarczanie papierów wartościowych lub środków pieniężnych w celu rozliczenia transakcji i spłaty krótkoterminowych pożyczek zgodnie z harmonogramem.

Oceny ryzyka kontrahenta często dokonywane są na podstawie analiz siły finansowej firm dostarczanych przez agencje ratingowe. Jednakże, jak pokazał kryzys finansowy z końca 2008 r., Metodologie stosowane przez agencje ratingowe są głęboko wadliwe (podobnie jak wyniki konsumenckie FICO) i podlegają poważnemu błędowi. Dodatkowo, w ogólnej panice finansowej, wydarzenia mogą wymknąć się spod kontroli bardzo szybko, a małe awarie kontrahentów mogą gwałtownie narastać do punktu, w którym duże firmy z rzekomo dużymi poduszkami finansowymi stają się niewypłacalne.

Lehman Brothers, Merrill Lynch i Wachovia byli ofiarami kryzysu z 2008 roku; pierwszy z nich wyszedł z biznesu, a pozostałe zostały nabyte przez silniejsze firmy.

Duża część problemu z oceną ryzyka kontrahenta polega na tym, że analizy przeprowadzane przez agencje ratingowe nie są wystarczająco dynamiczne. Zazwyczaj dostosowują się do nowych realiów tylko stosunkowo powoli. Ponadto, gdy kontrahent, który wcześniej uważany był za zdrowego, nagle staje w obliczu niewypłacalności, niezwykle trudno, jeśli nie niemożliwe, odreagować zobowiązania i transakcje zawarte już w sprzyjających okolicznościach, które miały miejsce w przeszłości.

Rola aktuariuszy

Aktuariusze są najbardziej związane z analizą tabel śmiertelności w imieniu firm ubezpieczeniowych, odgrywając kluczową rolę w ustalaniu składek na polisy i harmonogramów wypłat na rentach. Nauka aktuarialna, jak się ją często nazywa, to zastosowanie zaawansowanych technik statystycznych do ogromnych zbiorów danych, które same mają wysoki stopień dokładności pomiaru.

Ponadto oceny ryzyka dokonywane przez aktuariuszy ubezpieczeń na życie opierają się na danych, które są prawie całkowicie nieskorelowane z systemem finansowym i zmianami na rynkach finansowych. Natomiast pomiary ryzyka kontrahenta, przyszłe zachowanie inwestycyjnych papierów wartościowych i perspektywy konkretnych inicjatyw biznesowych nie podlegają takiej precyzyjnej, naukowej analizie. Dlatego menedżerowie ryzyka (i specjaliści ds. Nauk o zarządzaniu, którzy udzielają im wsparcia ilościowego) prawdopodobnie nigdy nie będą w stanie opracować modeli predykcyjnych, które miałyby w przybliżeniu pewien stopień pewności, który można umieścić w modelach szacowanych przez aktuariusza ubezpieczeń na życie.