Słownictwo fikcyjne: Słownictwo

Na pierwszych stronach „The Hitchhiker's Guide to the Galaxy” Douglasa Adamsa obcy Ford Prefect wchodzi do angielskiego pubu w czwartek rano i zamawia sześć kufli piwa dla siebie i ziemskiego Artura Denta. Mówi barmanowi, żeby zrobił to szybko, ponieważ świat się kończy.

To, że Ford i Arthur piją tyle piwa w tym czasie i miejscu, ma znaczenie dla tej historii. Charakter i osobowość barmana nie są, więc Adams przedstawia go dokładnie tak, jak wielu czytelników by się tego spodziewało. Jest typem znużonego człowieka, który widział, jak wszystkie typy wchodzą do jego pubu i mówią i robią różne dziwaczne rzeczy. Nie zamierza być zszokowany przez dwóch ekscentryków, którzy piją ciężko w czwartek rano i uważają, że świat dobiega końca, więc odpowiada bez emocji, mówiąc, że to dobry dzień i próbuje zaangażować Forda w rozmowę o nadchodzącej piłce nożnej mecz.

Służyć bez celu

Barman, w tym przypadku, jest tak zwaną postacią magazynową. Służy on w opowiadaniu bez znaczącego celu, z wyjątkiem podawania piwa, więc jego słowa i działania są ograniczone. Podczas gdy Adams gra humor tej sceny, barman wciąż jest prezentowany w sposób, który nie rozprasza elementów historii, które naprawdę są ważne.

Takie postacie są powszechne we wszystkich formach opowiadania, czerpią z powszechnie znanych typów kulturowych ze względu na ich cechy i maniery, a często są używane w parodii. Każda kultura ma swój własny zestaw znaków towarowych. Na przykład we włoskiej commedia dell'arte Scaramouche uosabiał pozbawionego skrupułów i zawodnego sługę. We współczesnej kulturze amerykańskiej Walter Mitty Jamesa Thurbera stworzył formę dla męża i marzyciela.

„The Simpsons”

W kulturze amerykańskiej sitcom telewizyjny „The Simpsons” jest jednym z najpopularniejszych domów dla postaci z magazynu. Całe miasto Springfield, w którym odbywa się pokaz, jest wypełnione postaciami z magazynu: prezenter telewizyjny Kent Brockman, facet z komiksu, szef mafii Fat Tony, miasto pijany Barney Gumble, wielebny Lovejoy, kierowca autobusu szkolnego Otto Man, szkolny tyran Nelson i wiele, wiele innych.

Każda postać ma reprezentować specyficzny stereotyp, który można odtwarzać dla humoru. Ponadto każdy znak towarowy jest dostępny, aby wypełnić swoją rolę w razie potrzeby. Na przykład, jeśli nadchodząca historia wiąże się z korupcją polityczną, pisarze używają w opowiadaniu burmistrza Quimby'ego. Jeśli wiąże się to z egzekwowaniem prawa, szef Wiggum jest postacią w tej pracy. Ponieważ serial istnieje od tak dawna i ponieważ w obsadzie jest tak wiele postaci, pisarze mają do dyspozycji wiele opcji, kiedy muszą satyrować konkretny stereotyp.

Jednym z najwybitniejszych bohaterów serialu jest właściciel Apu Kwik-E-Mart, który reprezentuje również ryzyko związane z tworzeniem rasowych postaci. Łatwo jest źle zrozumieć szczegóły, a nieprawidłowe stereotypy mogą obrazić publiczność. W przypadku Apu pisarzy oskarżono o utrwalanie negatywnego stereotypu, ale niektórzy bronili używania Apu, twierdząc, że jest on przyzwyczajony do satyrycznego negatywnego stereotypu.

Tak czy inaczej, kontrowersyjne postacie akcji mogą wyprowadzić widzów z fikcyjnego snu.

Jako główne postacie

Podczas gdy postacie z zapasów często znajdują się w tle, bohaterowie i antagoniści w opowiadaniach mogą również opierać się na postaciach akcji. Postacie te są w pełni rozwinięte, a często celem pisarza jest nadanie czytelnikom postaci z dobrze im znaną podstawą, a następnie przedstawienie postaci z innym zwrotem lub ustawienie postaci w nieoczekiwanym położeniu.

Jedną z najpopularniejszych odmian tego podejścia jest użycie antybohatera jako głównego bohatera opowieści. W literaturze amerykańskiej klasycznym przykładem jest „Przygody Huckleberry Finna” Marka Twaina. Huck jest antybohaterem, ponieważ nie przestrzega konwencji społecznych, ale nadal postępuje właściwie. Na przykład, zamiast zwracać się do Jima, niewolnika, który uciekł, Huck sprzeciwia się oczekiwaniom społeczeństwa i próbuje pomóc Jimowi w jego dążeniu do wolności.