Federalny system emerytalny dla pracowników

Federalny system emerytalny pracowników jest podstawowym mechanizmem pozwalającym pracownikom rządowym USA oszczędzać na emeryturę. Składa się z trzech komponentów - emerytury, planu oszczędnościowego i ubezpieczenia społecznego.

Historia FERS

FERS został stworzony przez Kongres Stanów Zjednoczonych w 1986 roku i wszedł w życie na początku 1987 roku. Miał zastąpić system emerytalny służby cywilnej, w którym uczestniczyli pracownicy federalni przed 1987 rokiem. Kiedy zaczęli się FERS, pracownicy CSRS mogli przejść na FERS. Nie wszyscy tak zrobili, więc Amerykańskie Biuro Zarządzania Personelem utrzymuje dwa systemy emerytalne.

Najbardziej podstawowa różnica między tymi dwoma polega na solidności każdego planu. CSRS jest ściśle programem emerytalnym, podczas gdy FERS zapewnia pracownikom federalnym trzy mechanizmy oszczędności emerytalnych.

Trzy składniki FERS

Są to mechanizmy zabezpieczenia społecznego, podstawowego planu świadczeń i planu oszczędnościowego. Te trzy składniki różnicują źródła dochodów emerytalnych pracownika federalnego. Te trzy elementy układanki emerytalnej zostały zaprojektowane tak, aby dać emerytowi życie o podobnym standardzie życia, jakie miał emeryt w trakcie swojego życia zawodowego. Stabilna emerytura jest jedną z największych ofert usług rządowych.

Wszystkie trzy komponenty zawierają elementy zarówno programów określonych składek, jak i programów określonych świadczeń. W planach określonych składek emeryci dokładnie wiedzą, co otrzymają w każdym miesiącu przejścia na emeryturę, niezależnie od tego, co robi giełda. W programach określonych świadczeń pracownicy wnoszą określoną kwotę do zainwestowania w dowolną liczbę instrumentów inwestycyjnych. Siły rynkowe dyktują, jak bardzo inwestycja rośnie.

# 1 Ubezpieczenie społeczne

Pierwszym składnikiem FERS jest Social Security. Pracownicy federalni przyczyniają się do zabezpieczenia społecznego, jak prawie wszyscy inni obywatele, którzy pracują. Pracownicy federalni w CSRS nie uczestniczą w ubezpieczeniach społecznych. Niektóre państwowe i lokalne systemy emerytalne pozwalają swoim pracownikom zrezygnować z zabezpieczenia społecznego, więc nie przyczyniają się do tego systemu, ani z niego nie korzystają.

Ubezpieczenia społeczne zapewniają pracownikom sieć bezpieczeństwa najczęściej w formie regularnych miesięcznych dochodów dla pracowników, którzy stają się niepełnosprawni lub przechodzą na emeryturę po wniesieniu wkładu do systemu poprzez federalne podatki od wynagrodzeń w trakcie ich kariery.

# 2 Podstawowy plan świadczeń

Drugi element to renta nazywana Podstawowym Planem Korzyści. Pracownicy federalni wnoszą niewielki procent swojej wypłaty, a pieniądze przeznaczane są na opłacenie obecnych emerytów. Kiedy obecni pracownicy stają się emerytami, czerpią korzyści ze składek pracowników w tym czasie. Brzmi to jak schemat Ponziego, ale tak długo, jak czas będzie trwał, zawsze pojawią się uczestnicy systemu.

Pomiędzy utworzeniem FERS a 2012 r. Wszyscy pracownicy federalni wnieśli 0,8% swojej wypłaty do podstawowego planu świadczeń. Począwszy od 2013 r. Nowi pracownicy federalni przyczyniają się do 3,1%. Pracownicy, którzy zostali zatrudnieni przed 2013 r., Nadal wnoszą pierwotne 0,8%. Ustawa zwiększająca stawkę składki została uchwalona w lutym 2012 r., Głównie w celu zapłaty obniżki podatku od wynagrodzeń dla wszystkich pracowników z USA, a nie tylko dla pracowników federalnych.

Kwota pieniędzy, jaką otrzymuje emeryt, zależy od lat pracy emeryta i od tego, ile pieniędzy zarobił w trzech najwyższych latach zarobkowania. Reguły planu definiują dokładne obliczenia dotyczące regularnych świadczeń emerytalnych, rent inwalidzkich, świadczeń dla osób pozostałych przy życiu oraz sposobu, w jaki stosowane są korekty kosztów utrzymania.

# 3 Thrift Savings Plan

Trzecim elementem jest Plan oszczędnościowy Thrift, który jest podobny do 401 (k), który każdy Amerykanin może mieć samodzielnie lub za pośrednictwem pracodawcy. Rząd Stanów Zjednoczonych kopie w wysokości odpowiadającej 1,0% wynagrodzenia pracownika. Pracownicy federalni mogą wnieść więcej, a rząd dopasuje je do pewnego procentu. Zarobki z tytułu składek rosną bez podatku. Nie uczestnicząc w najpełniejszym planie, w którym Twój pracodawca pasuje do twojego wkładu, po prostu rozdajesz darmowe pieniądze.

Staje się uprawnionym do przejścia na emeryturę

Aby przejść na emeryturę, pracownicy federalni muszą mieć minimalną liczbę lat pracy i spełniać minimalny wymóg wieku. W przypadku pracowników federalnych urodzonych w 1970 r. Lub później minimalny wiek emerytalny wynosi 57 lat. Starsi pracownicy mają młodszy minimalny wiek emerytalny. Minimalny wiek wzrastał stopniowo między 1948 a 1970 rokiem.

Uwaga: treść tego artykułu ma charakter wyłącznie informacyjny. Ten artykuł nie ma na celu udzielania porad podatkowych. Skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą podatkowym w celu uzyskania porady podatkowej.