Artykuł 15, oskarżony o sąd przez sąd wojenny

Z wyjątkiem przypadku osoby przywiązanej do statku lub zaokrętowanej na statku, oskarżony może zażądać rozprawy sądowej w zamian za niesądową karę (NJP). Kluczowym czynnikiem decydującym o tym, czy dana osoba ma prawo żądać rozprawy, jest czas nałożenia NJP, a nie czas popełnienia przestępstwa.

Podgrzewanie

Niesądowa kara wynika z dochodzenia w sprawie bezprawnego zachowania i późniejszego przesłuchania w celu ustalenia, czy iw jakim stopniu oskarżony powinien zostać ukarany. Zasadniczo, po złożeniu skargi do dowódcy oskarżonego (lub jeśli dowódca otrzymuje raport z dochodzenia z wojskowego źródła ścigania), dowódca jest zobowiązany do wszczęcia dochodzenia w celu ustalenia prawdziwości sprawy.

Jeżeli po wstępnym dochodzeniu dowódca ustali, że dyspozycja NJP jest właściwa, dowódca musi sprawić, by oskarżony otrzymał pewną radę. Dowódca nie musi udzielać rady osobiście, ale może przypisać tę odpowiedzialność urzędnikowi prawnemu lub innej właściwej osobie. Należy jednak podać następujące porady.

• Rozważana akcja. Oskarżony musi zostać poinformowany, że dowódca rozważa nałożenie NJP za przestępstwo (a).
• Podejrzenie przestępstwa. Podejrzany (-e) przestępstwo (-a) należy opisać oskarżonemu i taki opis powinien zawierać konkretny artykuł UCMJ, który, jak podejrzewano, naruszył oskarżonego.
• Dowody rządowe. Oskarżony powinien zostać poinformowany o informacjach, na których opierają się zarzuty, lub poinformować, że może, na wniosek, zbadać wszystkie dostępne oświadczenia i dowody.

• Prawo do odmowy NJP. O ile oskarżony nie jest przywiązany do statku lub nie wsiadł na statek (w którym to przypadku nie ma prawa odmówić NJP), powinien zostać poinformowany o swoim prawie do żądania procesu sądowego w miejsce NJP; maksymalnej kary, jaką można nałożyć na NJP; o tym, że gdyby zażądał procesu sądowo-wojskowego, oskarżenie mogłoby zostać skierowane do sądu przez podsumowanie, specjalne lub sąd powszechny; o tym, że nie mógł zostać osądzony przez sąd wojenny pod zarzutem jego sprzeciwu; i że w specjalnym lub ogólnym sądzie wojennym miałby prawo być reprezentowany przez adwokata.

• Prawo do konsultacji z niezależnym doradcą. Stany Zjednoczone przeciwko Booker, 5 MJ 238 (CMA 1977), stwierdził, że ponieważ oskarżony, który nie jest przywiązany do statku lub zaokrętowany na statku, ma prawo odmówić NJP, należy mu powiedzieć o jego prawie do naradzania się z niezależnym doradcą w związku z jego decyzją o przyjęciu lub odmówić NJP, jeżeli zapis tego NJP ma być dopuszczalny w zeznaniach przeciwko niemu, jeżeli oskarżony kiedykolwiek zostanie później osądzony przez sąd wojenny. Nieprawidłowe powiadomienie oskarżonego o przysługującym mu prawie do naradzania się z radą lub nieudzielenie porady, nie spowoduje jednak, że nałożenie NJP będzie nieważne lub stanowi podstawę do odwołania.

Prawa do słuchu

Jeśli oskarżony nie zażąda rozprawy sądowej w rozsądnym terminie po zawiadomieniu o jego prawach (zwykle 3 dni robocze, chyba że dowódca przyzna przedłużenie), lub jeśli prawo do żądania sądu wojennego nie ma zastosowania, oskarżony ma prawo stawić się osobiście przed komendantem do przesłuchania NJP. Podczas takiego przesłuchania oskarżony ma prawo do:

1. Bądź informowany o swoich prawach wynikających z art. 31, UCMJ (Self-Incrimination)
2. Być w towarzystwie rzecznika dostarczonego przez członka lub zorganizowanego dla niego, a postępowanie nie musi być nadmiernie opóźnione, aby umożliwić obecność rzecznika, ani nie jest uprawniony do podróży lub podobnych wydatków
3. Bądź informowany o dowodach przeciwko niemu dotyczących przestępstwa
4. Pozwolić sobie na zbadanie wszystkich dowodów, na których dowódca będzie polegał przy podejmowaniu decyzji, czy i ile NJP nałożyć
5. Przedstawiaj sprawy w obronie, łagodzeniu i łagodzeniu, ustnie, na piśmie lub jedno i drugie

1. Mieć obecnych świadków, w tym świadków niekorzystnych dla oskarżonego, na ich prośbę, jeśli ich oświadczenia będą istotne i jeśli będą dostępne. Świadek jest racjonalnie dostępny, jeżeli jego pojawienie się nie będzie wymagać zwrotu przez rząd, nie będzie nadmiernie opóźniać postępowania lub, w przypadku świadka wojskowego, nie będzie wymagać zwolnienia go z innych ważnych obowiązków, oraz
2. Czy postępowanie jest otwarte dla publiczności, chyba że dowódca uzna, że ​​postępowanie powinno zostać zamknięte z ważnej przyczyny. Dowódca nie musi przygotowywać specjalnych udogodnień. Nawet jeśli oskarżony nie życzy sobie, aby postępowanie było otwarte dla publiczności, dowódca może i tak je otworzyć według własnego uznania. W większości przypadków dowódca otworzy je częściowo i przedstawi odpowiednich członków dowództwa (XO, pierwszy sierżant, przełożony itp.)

Podręcznik sądów wojennych stanowi, że jeśli oskarżony zrzeka się prawa do osobistego stawienia się przed komendantem, może on przedłożyć NJP pisemne sprawy do rozpatrzenia przez dowódcę. Jeżeli oskarżony dokona takiego wyboru, powinien zostać poinformowany o swoim prawie do zachowania milczenia oraz o tym, że wszelkie sprawy w ten sposób przedstawione mogą zostać wykorzystane przeciwko niemu w procesie sądowym. Niezależnie od wyrażonego przez oskarżonego pragnienia zrzeczenia się prawa do osobistego stawienia się na rozprawie NJP, może on zostać wezwany do udziału w rozprawie, jeśli oficer nakładający NJP pragnie jego obecności.

Zwykle oficer, który faktycznie przeprowadza przesłuchanie NJP, jest dowódcą oskarżonego. Część V ust. 4c, MCM (wyd. Z 1998 r.), Pozwala dowódcy lub oficerowi odpowiedzialnemu za delegowanie swoich uprawnień do prowadzenia rozprawy na innego oficera w nadzwyczajnych okolicznościach.

Okoliczności te nie są szczegółowe, ale muszą być niezwykłe i znaczące, a nie wygodne dla dowódcy. Przekazanie uprawnień powinno mieć formę pisemną i podać przyczyny. Należy podkreślić, że delegacja ta nie obejmuje uprawnień do nakładania kar.

Na takim przesłuchaniu oficer delegowany do przeprowadzenia rozprawy otrzyma wszystkie dowody, przygotuje streszczony zapis rozpatrywanych spraw i przekaże go urzędnikowi posiadającemu uprawnienia NJP. Decyzja dowódcy zostanie następnie przekazana oskarżonemu osobiście lub na piśmie tak szybko, jak to możliwe.

Osobisty przedstawiciel

Koncepcja osobistego przedstawiciela do wypowiadania się w imieniu oskarżonego w art. 15 UCMJ, przesłuchanie spowodowało pewne zamieszanie. Ciężar uzyskania takiego przedstawiciela spoczywa na oskarżonym. Z praktycznego punktu widzenia ma swobodę wyboru każdego, kogo chce - prawnika lub nie-prawnika, oficera lub osoby z listy.

Ta swoboda oskarżonego w wyborze przedstawiciela nie zobowiązuje komendy do zapewnienia adwokata adwokackiego, a obecne przepisy nie tworzą prawa do adwokata w zakresie, w jakim takie prawo istnieje w sądzie. Oskarżony może być reprezentowany przez każdego adwokata, który chce i może stawić się na rozprawie.

Podczas gdy obciążenie pracą prawnika może uniemożliwić pojawienie się adwokata, ogólna zasada, zgodnie z którą adwokaci nie będą mogli stawić się na przesłuchaniach na podstawie art. 15, wydaje się naruszać ducha, a nie literę prawa. Jest również wątpliwe, czy można zgodnie z prawem nakazać reprezentowanie oskarżonego. Można śmiało powiedzieć, że oskarżony może mieć każdego, kto jest w stanie i chce stawić się w jego imieniu bez ponoszenia kosztów przez rząd.

Chociaż polecenie nie musi zapewniać osobistego przedstawiciela, powinno to pomóc oskarżonemu uzyskać przedstawiciela, którego chce. W związku z tym, jeśli oskarżony pragnie osobistego przedstawiciela, należy mu dać rozsądny czas na pozyskanie kogoś.

Postępowanie pozasądowe

Obecność osobistego przedstawiciela nie ma na celu stworzenia postępowania kontradyktoryjnego. Przeciwnie, dowódca nadal ma obowiązek dochowania prawdy. W związku z tym kontroluje przebieg przesłuchania i nie powinien dopuścić do pogorszenia postępowania w stronniczej atmosferze kontradyktoryjnej.

Świadkowie

Gdy przesłuchanie dotyczy kontrowersyjnych kwestii faktycznych dotyczących domniemanych przestępstw, świadków wzywa się do złożenia zeznań, jeżeli są oni obecni na tym samym statku lub bazie lub w inny sposób są dostępni bez żadnych kosztów dla rządu. Tak więc, w przypadku kradzieży, jeśli oskarżony zaprzeczy, że wziął pieniądze, świadkowie, którzy mogą zeznawać, że wziął pieniądze, muszą zostać wezwani do złożenia zeznań osobiście, jeśli są dostępni bez żadnych kosztów dla rządu. Należy jednak zauważyć, że nie istnieje żadne prawo do wezwania cywilnych świadków na postępowanie NJP.

Ciężar dowodu

Dowódca lub oficer dowodzący musi zdecydować, że oskarżony popełnił przestępstwa (przestępstwa) przeważając dowody.

Wyniki

Po rozważeniu wszystkich czynników dowódca dokonuje swoich ustaleń:

• za. Zwolnienie z ostrzeżeniem lub bez. Zwykle czynność ta jest podejmowana, jeżeli dowódca nie jest przekonany dowodami, że oskarżony jest winny popełnienia przestępstwa lub decyduje, że kara nie jest właściwa w świetle jego przeszłych zapisów i innych okoliczności. Zwolnienie, bez względu na to, czy jest to ostrzeżenie, czy nie, nie jest uważane za NJP, ani też nie jest uważane za uniewinnienie.
• b. Skierowanie na postępowanie sądowe w sprawach wojennych lub przedprocesowych zgodnie z art. 32 UCMJ.
• do. Odroczenie działania (w oczekiwaniu na dalsze dochodzenie lub z innych ważnych powodów, takich jak toczący się proces przez władze cywilne za te same przestępstwa)
• re. Nałożenie NJP.

Informacje pochodzące z Podręcznik sprawiedliwości wojskowej i prawa cywilnego