Dzielenie się pracą w celu zmniejszenia zwolnień

Dzielenie się pracą lub wynagrodzenie krótkoterminowe (STC) to program ubezpieczenia od bezrobocia (UI), który pozwala pracodawcy zmniejszyć liczbę godzin pracy pracownika w ciągu tygodnia, podczas gdy zasiłek dla bezrobotnych stanowi część różnicy w dochodach. Podział pracy byłby zazwyczaj dostępny podczas spowolnienia działalności.

Dzielenie się pracą to zwycięstwo zarówno dla pracodawców, jak i pracowników. Pracodawca może zmniejszyć liczbę godzin pracy grupy pracowników bez potencjalnej utraty pracowników. Pracownicy dotknięci zmniejszonymi godzinami pracy mogą utracić swoje wynagrodzenie przez część tygodniowej wypłaty zasiłku dla bezrobotnych.

Na przykład, jeśli firma doświadcza mniejszego popytu na swoje produkty, a co za tym idzie mniejszej sprzedaży i niższych przychodów, może przedłożyć plan do swojego programu UI, żądając podziału pracy, aby złagodzić zredukowane godziny dla swoich pracowników.

Dzielenie się pracą pozwala również pracodawcom na uniknięcie zwolnień i potencjalnie na utratę kluczowych pracowników, którzy mogą szukać pracy w sytuacji takiej jak obowiązkowe zwolnienie z pracy. Kiedy biznes przetrwa niekorzystny klimat biznesowy, ma wykwalifikowanych i wyszkolonych pracowników, których potrzebuje, aby szybko wrócić do prędkości.

Pracownikom oszczędzono kosztów i bólu związanego z poszukiwaniem pracy w trudnych czasach ekonomicznych. Mieli dochody, których potrzebowali, by zajmować się życiem i potrzebami rodziny.

Klucz do sukcesu dzielenia się pracą

Kluczem do sukcesu podziału pracy jest czynnik zastępowania dochodów dla pracowników. Korzystanie z tej formy ubezpieczenia od bezrobocia (UI) umożliwia pracodawcom realizację tej opcji dla swoich pracowników.

Przykładem podziału pracy jest: pracodawca musi zaplanować pracownikom pracę przez cztery dni (32 godziny) w tygodniu przez sześć miesięcy jako alternatywę dla zwolnień. Pracodawca opracowuje plan i stosuje się do programu stanowego interfejsu użytkownika. Jeśli plan zostanie zaakceptowany, pracownicy mogą następnie ubiegać się o część normalnej rekompensaty z programu interfejsu użytkownika.

Począwszy od lutego 2012 r., Zgodnie z blogiem Departamentu Pracy USA, wytyczne dla stanów zostały wydane przez departamentalną Administrację Zatrudnienia i Szkoleń na temat praktyki dzielenia się pracą. Zdolność państw do korzystania z korzyści płynących z korzystania z interfejsu użytkownika w przypadku programów rekompensat krótkoterminowych, często określanych jako dzielenie się pracą, została wyjaśniona po podpisaniu ustawy o ulgach podatkowych i tworzeniu miejsc pracy klasy średniej z 2012 r.

Jednym z celów prawodawstwa była pomoc państwom w wdrożeniu lub rozszerzeniu programu podziału pracy poprzez dostępność około 100 milionów dolarów w dotacjach federalnych. Oznacza to również, że państwa, które mają już aktywne programy podziału pracy, mogą teraz kwalifikować się do otrzymania 100% federalnego zwrotu kosztów pracy.

Zasady i przepisy dotyczące podziału pracy różnią się w zależności od stanu. Ale wraz z wydaniem wytycznych federalnych w 2012 r. Istnieje podstawowa jasność w państwach.

Zgodnie z projektem National Employment Law Project, od października 2014 r. 26 państw przyjęło programy podziału pracy. 24 państwa nie. Jak można się spodziewać, w trudnych czasach ekonomicznych korzystanie z dzielenia się pracą przez pracodawców.