Wdrożenia Sił Powietrznych i Kosmicznych Ekspedycji Lotniczej (AEF)

Siły Powietrzne przeniosły się do struktury sił ekspedycji powietrznej i kosmicznej (AEF), aby zorganizować operacje. Restrukturyzacja przywróciła siły powietrzne do jej korzeni ekspedycyjnych i doprowadziła do usprawnienia sposobów organizowania się i zaprezentowania sił.

Ekspedycyjna siła wojskowa z definicji to taka, która może przeprowadzać operacje wojskowe w krótkim czasie w odpowiedzi na kryzysy, z siłami dostosowanymi do osiągnięcia ograniczonych i jasno określonych celów. Mówiąc prostym językiem, Siły Powietrzne zabrały swoje skrzydła bojowe - Aktywne Obowiązki, Rezerwy i Gwardię Narodową - i przypisały je do jednego z dziesięciu AEF.

Jak działają wdrożenia?

Oto możliwy scenariusz. AEF nr 1 może składać się z latających eskadr F-15 lub F-16 i eskadr obsługujących lub wspierających z wielu baz w całych Stanach Zjednoczonych, zarówno aktywnych, jak i rezerwowych.

Kiedy nadejdzie czas, aby AEF został rozmieszczony, personel ze wszystkich tych różnych eskadr, znajdujących się w różnych bazach, zostanie rozmieszczony jako jedna duża organizacja. Każdy wie z wyprzedzeniem, kiedy ich konkretne okno rozmieszczenia AEF jest, w oparciu o to, do którego AEF przypisano ich skrzydło (lub bazę).

Jeśli wymagane jest wdrożenie w tym oknie, członkowie tego AEF wiedzą, że będą tymi, których należy użyć. Idealnie, ta struktura pomaga wyeliminować większość scenariuszy, które doprowadziły do ​​wdrożeń „bez powiadomienia”.

W ramach AEF dowódca eskadry otrzyma kod zadania jednostkowego (UTC), który mówi mu, ilu 3-poziomowego ucznia dostarcza żołnierzy do rozmieszczenia, ilu 5-poziomowych techników dostarcza żołnierzy do rozmieszczenia oraz ile 7-7 do rozmieszczenia potrzebne są oddziały superwizorów poziomu.

Gotowość

Ustanowiono dziesięć przenośnych AEF. Dwa AEF, przeszkolone do tego zadania, są zawsze rozmieszczone lub na wezwanie, aby spełnić obecne wymagania krajowe, podczas gdy pozostałe siły trenują, ćwiczą i przygotowują się do pełnego spektrum operacji.

Ponadto Siły Powietrzne utrzymują w sumie pięć grup bombowców (BGL) w celu wsparcia AEF na wezwanie, jak również skrzydeł prowadzących na wezwanie do otwierania baz ekspedycyjnych.

Cykl rotacji

Struktura rotacyjna zapewnia personelowi Air Force miarę przewidywalności dla ich życia i stabilności podczas szkolenia. Przewidywalność jest również kluczowa dla tradycyjnych strażników i rezerwistów, którzy muszą równoważyć obowiązki wojskowe z pełnoetatowym zatrudnieniem cywilnym.

Dwudziestomiesięczny cykl AEF obejmuje okresy normalnego szkolenia, przygotowania oraz kwalifikowalności na dyżur lub rozmieszczenia. Przybliżony 14-miesięczny normalny okres treningowy koncentruje się na misjach jednostkowych i podstawowych zdarzeniach biegłości.

Dwumiesięczny okres przygotowania koncentruje się na działaniach jednostkowych w obszarze odpowiedzialności i określonych zdarzeniach wymaganych w 4-miesięcznym okresie kwalifikowalności na wezwanie lub w okresie wdrażania, który następuje.

Po okresie wdrożenia lub dyżurowania, jednostki wejdą w zdefiniowany okres przywracania głównego polecenia (MAJCOM). Personel przydzielony do BGL jest w tym samym 20-miesięcznym cyklu.

Przyszłe cele

Ostatecznym celem Sił Powietrznych jest upewnienie się, że dany AEF będzie w stanie rozmieścić się w ciągu 48 godzin - wystarczająco szybko, aby ograniczyć wiele kryzysów, zanim się nasilą. Według Air Force Vision 2020, siły powietrzne będą w stanie szybko rozmieścić dodatkowe AEF - do pięciu AEF w ciągu 15 dni.

Informacje pochodzące z broszury Air Force 36-2241, tom 1