Pytanie do wywiadu: Jakie przedmioty w szkole były Twoim ulubionym?

Przy ubieganiu się o stanowisko na poziomie podstawowym możesz spotkać się z pytaniem o rozmowę o pracę na temat tego, które przedmioty w szkole lubisz najbardziej i dlaczego. To ważne pytanie, ponieważ, oczywiście, nie masz jeszcze zbyt wiele doświadczenia zawodowego ani historii pracy.

To pytanie ma na celu sprawdzenie, jak sobie radzisz - czy robisz ważne, przekonujące punkty, czy nieumyślnie mówisz coś obraźliwego lub negatywnego. Innym powodem do zadawania pytań jest upewnienie się, że tematy, które ci się nie podobają, nie są ważne dla roli, o którą się zastanawiasz.

Przykładowe odpowiedzi na pytania dotyczące przedmiotów, których nie lubiłeś

• Tematy z college'u, które lubiłem najmniej, to te, które nie dotyczyły mojego majora. Kiedy zacząłem podążać ścieżką do zostania nauczycielem w szkole podstawowej, ciężko było studiować na egzaminie francuskim, wiedząc, że mam projekty do pracy, które nie tylko są niezbędne do spełnienia moich głównych wymagań, ale są również bardziej atrakcyjne dla mnie.
• Chociaż bardzo chciałbym zostać artystą, niestety nie byłem obdarzony talentem. Nawet z najlepszymi profesorami rysunku i malarstwa nie byłem w stanie udoskonalić moich umiejętności. Muszę więc powiedzieć, że moje najmniej ulubione przedmioty to wprowadzenie do rysunku i wprowadzenie do malarstwa.

• Moim ulubionym tematem na uczelni była matematyka. Jako literatura angielska chciałem tylko przeczytać pracę wielkich autorów i udoskonalić moje pisanie.Znalazłem matematykę, a dokładniej algebrę liniową, jako trudną dla mnie klasę, w której mogłem uczestniczyć i przygotowywać się, ale był to wymóg, więc położyłem nos na szlifierce i ukończyłem kurs.

Odpowiadanie na trudne pytania podczas rozmowy kwalifikacyjnej może być stresujące, ale migawka z nakazami i zakazami ułatwia podjęcie decyzji, jak taktownie odpowiedzieć na to pytanie.

Robić

• Wymień konkretną klasę i udostępnij powód, który ma sens

• Rozważ użycie wybranej klasy, aby opowiedzieć osobistą historię o pokonaniu wyzwania

Nie

• Obrażaj klasę lub nauczyciela lub dawaj negatywne komentarze na temat klasy

• Wymień klasę związaną z pracą, dla której przeprowadzasz wywiad

Zalecenia i nakazy dla odpowiedzi na to pytanie

• Czy: Podaj odpowiedź. Unikaj „Naprawdę podobały mi się wszystkie moje zajęcia”, co jest po prostu wytworem. Podobnie, odpowiedź, że klasa 8 rano była twoją ulubioną z powodu jej wczesnego czasu, mogłaby sprawić, że wydawałeś się leniwy lub nieprofesjonalny.
• Nie: bądź negatywny. Nawet jeśli pytanie ma negatywny skos, chcesz pozostać pozytywnym w swojej odpowiedzi. Oznacza to, że nie powinieneś obrażać profesora ani jego stylu nauczania. Dla ankieterów profesor jest zastępcą menedżerów i nie chciałbyś mieć negatywnego zdania na temat przełożonego. Dobrze jest mieć preferencje i wspomnieć, że w porównaniu do innych klas, ten nie był tak interesujący ani nie dotykał twoich talentów.

• Czy: Rozważ dzielenie podróży. Jeśli na początku walczyliście z jakąś klasą - może nie była ona odpowiednia do waszych zainteresowań lub odczuwalna na manowce - ale potem cieszyliście się w miarę kontynuowania semestru, może to być fascynująca historia, którą możecie podzielić się w swojej odpowiedzi.
• Nie: Podaj klasę, która jest podstawą wykonywanej pracy. Jeśli na przykład chcesz zostać dziennikarzem, a twoja najmniej ulubiona klasa była skoncentrowana na pisaniu, przemyśl dokładnie swoją odpowiedź. Jeśli ubiegasz się o bycie księgowym i nie lubisz swojej klasy księgowej, to nie czas, aby o tym wspomnieć. Może ci się to nie udać, jeśli powiesz, że są to twoje najmniej ulubione zajęcia.

Bardziej strategiczne podejście

Zademonstruj, w jaki sposób różne tematy są ze sobą powiązane i pokaż, że choć nie podoba Ci się konkretny temat, zebrałeś głębszy sens tego, w jaki sposób można go zastosować w interesującym Cię obszarze. Sam temat mógł cię nie zaimponować, ale nauczyłeś się tłumaczyć powiązane myślenie i analizę na swoją dziedzinę.

Na przykład w New York Times artykuł zatytułowany „Aby napisać lepszy kod, przeczytaj Virginia Woolf”, autor zauważa, że ​​kiedy jego zespół, składający się głównie z ludzi z dyplomem inżyniera, został przydzielony do trudnego projektu kodowania, zostali powstrzymani. Ale jedno z pierwszych rozwiązań pochodziło od głównego muzyka. Zamiast zamrozić kombinacje i permutacje kodu, zobaczyła symbole w jej umyśle jako nuty. Jako taka mogła określić, jak mogliby pracować w koncercie - w jaki sposób mogliby być zaaranżowani.

Inny poważny problem został rozwiązany przez głównego filozofa, który posiadał umiejętności myślenia abstrakcyjnego, aby pracować z kodowaniem „wskaźników” - jak nazwana rzecz może stać w miejscu dla innej niewidocznej rzeczy. Wszystko, co musiał zrobić, to zwrócić się do Nietzschego.