Jak oblicza się nadgodziny

Niektórzy pracownicy mają prawo do wynagrodzenia za nadgodziny, gdy pracują dodatkowe godziny. Pracownicy ci są ogólnie określani jako „nie zwalniani” - co oznacza, że ​​nie są zwolnieni z zasad wynagrodzenia za godziny nadliczbowe regulowanych przez ustawę Fair Labor Standards Act (FLSA). (Pracownicy „zwolnieni” nie podlegają przepisom dotyczącym godzin nadliczbowych FLSA.)

Kwalifikowalność opiera się na tygodniowych zarobkach i przepracowanych godzinach. Wynagrodzenie za godziny nadliczbowe obliczane jest na podstawie 40-godzinnego tygodnia pracy, a wynagrodzenie za nadgodziny dla uprawnionych pracowników jest wymagane w przypadku wszystkich godzin przepracowanych w ciągu tych 40 godzin. W niektórych przypadkach przepisy dotyczące wynagrodzenia za nadgodziny są również regulowane przepisami państwowymi oprócz FLSA.

W stanach, w których pracownik podlega przepisom dotyczącym nadgodzin zarówno stanowych, jak i federalnych, nadgodziny są wypłacane zgodnie ze standardem, który zapewni wyższą kwotę wynagrodzenia. Sprawdź stronę swojego Departamentu Pracy, aby uzyskać informacje na temat wymogów wynagrodzenia za nadgodziny w Twojej lokalizacji. Aby zachować zgodność z przepisami, pracodawcy muszą przestrzegać zarówno przepisów federalnych, jak i stanowych.

Co to jest płatność za nadgodziny?

Pracownicy zarabiający obecnie mniej niż 455 USD tygodniowo, czyli 23 660 USD rocznie, są obecnie objęci gwarancją federalnej ochrony nadgodzin. Istnieją wyjątki dla wysoko wynagradzanych pracowników, którzy zwyczajowo i regularnie wykonują jeden lub więcej zwolnionych obowiązków lub obowiązków pracownika wykonawczego, administracyjnego lub zawodowego.

Według Departamentu Pracy pracownicy objęci FLSA muszą otrzymywać wynagrodzenie za godziny nadliczbowe za przepracowane godziny powyżej 40 w tygodniu roboczym w wysokości nie mniejszej niż czas i połowa ich regularnych stawek.

Double Time Pay

Podwójny czas to stawka płacy dwukrotnie wyższa od zwykłej kwoty, jaką osoba otrzymuje za przepracowane godziny. Tak więc, jeśli twoja normalna stawka płacy wynosiła 11,00 $ za godzinę, podwójna płaca wynosiłaby 22,00 $ za godzinę. Czasami płacony jest podwójny czas pracy na święta federalne lub godziny pracy przekraczające normalny dzień pracy.

Kiedy podwójny czas jest płatny

Nie ma przepisów federalnych, które wymagają od pracodawcy płacenia podwójnego czasu za przepracowane godziny. Ustawa o uczciwych standardach pracy (FLSA) nie ma wymogu płacenia podwójnego czasu.

Jednak przepisy stanowe mogą przewidywać nadgodziny lub podwójny czas. Na przykład w Kalifornii podwójna stawka wynagrodzenia pracownika musi być wypłacana za wszystkie godziny przepracowane ponad 12 godzin w dowolnym dniu pracy i za wszystkie godziny przepracowane ponad osiem godzin w siódmym kolejnym dniu pracy w tygodniu roboczym. Sprawdź w swoim lokalnym Departamencie Pracy zasady dotyczące swojej lokalizacji.

Podwójny czas jest najczęściej umową między pracodawcą a pracownikiem (lub przedstawicielem pracownika). Porozumienie w sprawie podwójnego czasu może być również wyszczególnione w umowie o pracę lub umowie związkowej.

Jak oblicza się nadgodziny

Wynagrodzenie za godziny nadliczbowe nie jest automatycznie przyznawane za pracę wykonaną w soboty, niedziele, święta lub zwykłe dni odpoczynku, chyba że godziny przepracowane w tych dniach powodują, że tygodniowy czas pracy przekracza 40 godzin.

Wszyscy nie zwolnieni pracownicy, którzy pracują ponad 40 godzin w tygodniu roboczym, muszą otrzymywać wynagrodzenie w wysokości co najmniej półtora raza (zazwyczaj określane jako czas i połowa) regularnej stawki godzinowej pracownika. Tak więc pracownik zarabiający 10 USD za godzinę, który pracował przez 50 godzin tygodniowo, miałby prawo do 10 godzin nadliczbowych po 15 USD za godzinę.

Wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych dotyczy pracowników zwolnionych z wynagrodzenia, a także pracowników godzinowych. Na przykład, niezwolniony pracownik najemny, który otrzymuje 600 USD tygodniowo, byłby gwarantowany co najmniej 22,50 USD za godzinę za każdą przepracowaną godzinę powyżej 40 lat (600 USD / 40 = 15 X 1,5 = 22,5 USD za godzinę nadliczbową).

Zgodnie z ustawą Fair Labor Standards Act tydzień pracy pracownika jest „stałym i regularnie powtarzającym się okresem 168 godzin - siedem kolejnych 24-godzinnych okresów”. Tydzień roboczy można rozpocząć w dowolnym dniu lub czasie, o ile godziny są stale obliczane dla tego samego okresu. Godziny nie mogą być uśredniane w ciągu dwóch lub czterech tygodni. Ustawa zezwala pracodawcom na wyznaczenie innego tygodnia pracy dla różnych klas pracowników.

Szpitale i placówki opieki domowej mogą obliczać nadgodziny w oparciu o okres 14 kolejnych dni zamiast wymaganego w inny sposób przestrzegania okresu siedmiu kolejnych dni. Na przykład pracownik szpitala może pracować przez 30 godzin w tygodniu w danym okresie i 50 godzin w drugim tygodniu okresu przez łącznie 80 godzin. Pracownik ten nie byłby uprawniony do żadnych nadgodzin, ponieważ nie przekraczał średnio 40 godzin tygodniowo.

Pracownicy nie zwolnieni mogą być wypłacani co tydzień, co dwa tygodnie, co pół roku lub co miesiąc, a nadgodziny są zwykle wypłacane w okresie, w którym zostały zarobione.

Pracownicy nie są uprawnieni do nadgodzin

Niektórzy pracownicy, znani jako pracownicy zwolnieni, nie mają prawa do wynagrodzenia za nadgodziny. Aby zostać zakwalifikowanym jako zwolniony, pracownik musi zarabiać ponad 455 USD tygodniowo. Kwota ta może się różnić w miejscach, w których przepisy stanowe regulują wynagrodzenie za nadgodziny. Zasady zawarte w ustawie o uczciwych standardach pracy mają również zwolnienia z nadgodzin dla pracowników „wysoko wynagradzanych”, którzy zwyczajowo i regularnie wykonują jeden lub więcej zwolnionych obowiązków lub obowiązków pracownika wykonawczego, administracyjnego lub zawodowego.

Wiele innych kategorii pracowników jest zwolnionych z wynagrodzenia za nadgodziny, takich jak kierowcy taksówek, kierowcy ciężarówek, sprzedawcy, pracownicy stacji radiowych i telewizyjnych na małych rynkach, pracownicy teatru filmowego, pracownicy przetwórstwa cukru i marynarze.

Zawarte informacje nie stanowią porady prawnej i nie zastępują takiej porady. Przepisy stanowe i federalne często się zmieniają, a informacje te mogą nie odzwierciedlać przepisów państwa lub najnowszych zmian w prawie.