Problemy i debaty z rekompensatą CEO

Temat rekompensat dla dyrektorów generalnych jest popularny w prasie biznesowej i jest przedmiotem znaczących relacji w mediach, gdy coroczne badania są publikowane na rynku. Niewiele łez rzuca się na siłę zaradczą czołowych menedżerów głównych korporacji notowanych na giełdzie: firm, w których dane są widoczne i rzetelnie raportowane w dokumentacji akcjonariuszy i pokrewnych.

W wielu przypadkach skala hojności otrzymywanej przez tych widocznych menedżerów jest trudna do nawiązania dla typowego pracownika. W jednym z badań doniesiono, że ówczesny dyrektor generalny Walmart, Michael Duke, zarabiał do 8:30 rano pierwszego stycznia, podobnie jak przeciętny pracownik w swojej firmie zarabiał przez cały rok. Doniesienia o niektórych kosmicznie dużych pakietach odszkodowawczych najwyższych rangą menedżerów spotykają się z oburzeniem grup, które uważają ten problem nierówności dochodów za jedną z dolegliwości społeczeństwa.

Celem tego artykułu jest spojrzenie na tę kwestię z wielu perspektyw: możesz wyciągnąć własne wnioski dotyczące tego, czy wynagrodzenie dyrektora generalnego jest właściwe lub nadmierne.

Co mówią raporty o rekompensacie CEO

Jak informowaliśmy w Bloomberg BusinessWeek, przeciętny dyrektor generalny dużej korporacji zarobił 42 razy więcej niż przeciętna stawka godzinowa pracownika w 1980 r. Do 1990 r. Niemal podwoił się do 85 razy. W 2000 r. Przeciętne wynagrodzenie dyrektora generalnego osiągnęło niewiarygodne 531 razy wynagrodzenie przeciętnego pracownika godzinowego.

Inna grupa badająca ten temat: Economic Policy Institute (EPI) regularnie śledzi stosunek wynagrodzenia prezesa do mediany wynagrodzenia pracownika. Ich dane sugerują, co następuje:

• W 1965 r. Dyrektorzy generalni zarabiali średnio 20-krotnie więcej niż przeciętny pracownik.
• Do 1978 r. Dyrektorzy generalni zarabiali mniej niż 30 razy więcej niż przeciętny pracownik.
• W 1989 r. Rozbieżność wzrosła do 59 razy, aw 1995 r. Prawie 72 razy.
• Do 2014 r. EPI zasugerowała, że ​​stosunek ten był 313 razy wyższy od średniego wynagrodzenia pracownika.

Oczywiście dane i metryki mogą potencjalnie namalować obraz, który chcesz namalować. Alternatywnie, Urząd Statystyk Pracy Stanów Zjednoczonych definiuje rolę najwyższego kierownictwa znacznie szerzej i podaje wskaźnik wynoszący zaledwie 3,8-krotność średniej rekompensaty pracownika w znacznie większej próbce sprawozdawczej.

Bez względu na źródło i definicję, nie ma wątpliwości, że ci, którzy zajmują najwyższą rolę w naszych największych organizacjach, są wysoko wynagradzani, często na poziomach niewyobrażalnych dla reszty z nas. Kluczowe pytanie brzmi, oczywiście, dlaczego?

Jak wynagradzani są prezesi

Wynagrodzenie jest jedną z miar kompensacji dyrektora generalnego, jednakże inne zmienne są zaangażowane. Obejmują one:

• Premie wypłacane za osiąganie celów w zakresie wzrostu, przychodów, zysków i innych środków ustalonych przez zarząd.
• Ograniczone dotacje na akcje lub dotacje na opcje na akcje, które stają się cenne, jeśli cena akcji firmy wzrośnie do docelowego poziomu.
• Odroczone odszkodowania, świadczenia emerytalne i warunkowy złoty spadochron powinny zostać rozwiązane.
• Rachunki wydatków, wykorzystanie aktywów korporacyjnych, w tym korporacyjny odrzutowiec do podróży.

Co prezesi robią dla swoich pieniędzy

Najwyższy kierownictwo każdej organizacji jest ostatecznie odpowiedzialny za zapewnienie opracowania i wdrożenia strategii mającej na celu osiągnięcie celów interesariuszy. Akcjonariusze chcą rentownego wzrostu i stale rosnącej ceny akcji i być może ciągłego i rosnącego strumienia dywidend. Pracownicy chcą środowiska, które oferuje satysfakcjonującą pracę, pewne bezpieczeństwo i zdolność do zdobywania nowych umiejętności i rozwoju kariery. Inni interesariusze obawiają się uczciwych i etycznych praktyk w handlu, zagranicznych źródłach zaopatrzenia i wszystkich innych transakcjach biznesowych.

Najwyższy kierownictwo odpowiada przed radą dyrektorów za tworzenie i utrzymywanie zdrowego, rozwijającego się biznesu. Od wyboru najlepszych talentów po strategię zapewniającą koordynację i odpowiedzialność za realizację strategii, wewnętrzna praca dyrektora generalnego nigdy się nie kończy. Z perspektywy zewnętrznej dyrektor generalny jest publiczną twarzą firmy na wielką skalę, reprezentującą firmę we wszystkich mediach i mediach używanych w naszym świecie.

Podobnie jak gwiezdni sportowcy, rady, udziałowcy i pracownicy kładą nacisk na potencjalny wpływ widocznego kierownika, który ich zdaniem może promować i realizować sukces. Moc gwiazdy może mieć pozytywny wpływ na cenę akcji w momencie zatrudnienia i może kupić trochę czasu i akceptację mniej niż doskonałych wyników, ponieważ nowy prezes pracuje nad zmianą kierunku i strategii firmy.

Skuteczność to jedna osoba

Oczywiście pytanie o wartość w wynagrodzeniu dyrektora generalnego brzmi: „czy są one warte wszystkich tych pieniędzy?” Odpowiedź może być. Albo może nie.

Biorąc pod uwagę widoczność wynagrodzenia dyrektora generalnego dla świata zewnętrznego, rady dyrektorów są coraz bardziej czujne w kwestii ochrony siebie i swoich firm przed wszelkimi aspiracjami zaniedbania obowiązków. W wielu przypadkach wynagrodzenie prezesa jest wyraźnie powiązane z wynikami, zwłaszcza ze wzrostem ceny akcji. Jeśli wygrają akcjonariusze, wygrywa prezes, a teoretycznie wszyscy są szczęśliwi.

W rzeczywistości ciężka praca nad tworzeniem wartości dla akcjonariuszy jest wykonywana przez setki, tysiące lub setki tysięcy pracowników w naszych największych organizacjach. Jedna osoba, nawet dyrektor generalny, ma niewielki wpływ na wykonywaną pracę. To, co on lub on robi, jest kwestią tego, co zostanie wykonane. Ustalanie kierunku, wybór rynków, zatwierdzanie inwestycji i praca nad zapewnieniem, że cały proces realizacji strategii odbywa się z synchronizacją dobrze dostrojonej orkiestry symfonicznej.

Dyrektor generalny nie wykonuje tej pracy, jednak bezpośrednio lub pośrednio wpływa na nią na podstawie decyzji dotyczących talentu, kierunku i inwestycji.

Kiedy i gdzie kwestia odszkodowań dla prezesów staje się kontrowersyjna

W okresach słabych wyników i zwolnień w całej organizacji oraz w przypadku braku rzetelnej rady, wysokie wynagrodzenie dla kadry kierowniczej jest uznawane za oburzające przez osoby, na które wpłynęły wyniki. Akcjonariusze odpowiednio cenią wysokie wynagrodzenie prezesa, gdy cena akcji spada, a zarówno pracownicy, którzy tracą pracę, jak i pracownicy, którzy obawiają się utraty pracy, postrzegają wysokie wynagrodzenie najwyższego szczebla jako ofensywne. Nawet nominalne lub więcej niż nominalne koncesje zarządu i kadry kierowniczej pozostawiają te osoby z odszkodowaniem, które wydaje się śmiesznie duże dla kogoś, kto stracił pracę.

Dolna linia

Jak wspomniano powyżej, możesz wyciągnąć własne wnioski na ten temat. W niektórych krajach stosunek wynagrodzenia kierownictwa najwyższego szczebla do mediany wynagrodzenia pracownika jest ograniczony przez kulturę i poczucie obowiązku. W innych jest to postrzegane jako scenariusz wolnorynkowy, a cena gwiazdy CEO odpowiada cenom gwiazd sportowców. Jeśli uważasz, że praktyki są niesprawiedliwe, znajdź sposób na udziałowca, aby dać wyraz swoim obawom. Wspieraj wybór członków rady aktywistów, którzy będą pracować w twoim imieniu. Rób hałas na corocznych spotkaniach akcjonariuszy lub poprzez swoje prawo do wolności słowa.

Ostatecznie możesz zdecydować się na głosowanie kupując dolary i stopy, idąc gdzie indziej. Jest to trudny i kontrowersyjny problem, który nie jest łatwy do rozwiązania w wielu sytuacjach.